Τα παραμύθια του οσελότου

Η χαρά μου ήταν μεγάλη, όταν οι κυρίες της Γραμματείας του Βενιζέλειου Ωδείου, μου παρέδωσαν το βιβλίο με τον παραπάνω τίτλο. Στην πρώτη σελίδα υπάρχει ευγενική τιμητική αφιέρωση της Δέσποινας Τζιάκη σε μένα και τα εγγονάκια μου!
Είναι ένας καλαίσθητος πολυτελής τόμος με σκληρόδετα εξώφυλλα. Στη σελίδα των περιεχομένων αναφέρεται για ποιες ηλικίες είναι κατάλληλο το κάθε ένα παραμύθι και στο οπισθόφυλλο υπάρχει κατατοπιστικό αναλυτικό βιογραφικό των εικονογράφων.
Η πλοκή όλων των παραμυθιών είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αρκούντως διδακτική για μικρούς και μεγάλους.
Ξεφυλλίζοντας σταματώ επιλεκτικά στο παραμύθι της Νηπιαγωγού κυρίας Τζιάκη “Η ανθομαλλούσα”. Είναι, όπως αναφέρει εισαγωγικά, ένα λαϊκό παραμύθι που διαδραματίζεται στην αρχαία Συία, τη σημερινή Σούγια. Δεν είναι τυχαία η επιλογή της αυτή, μια που η ίδια κατάγεται από το Κακοδίκι, χωριό της ευρύτερης περιοχής. Αναφέρεται σ’ ένα μικρό κοριτσάκι, μονάκριβη κόρη ενός άρχοντα που το όνομά της το ’χανε ξεχάσει πια, γιατί όλοι την ήξεραν και τη φώναζαν “Ανθομαλλούσα”, γιατί στόλιζε τα μαλλιά της με ευωδιαστά γιασεμιά, λεμονανθούς, μανουσάκια και χαμομήλια. Μα δεν ήταν μόνο οι ευωδιές που μάγευαν τους ανθρώπους, αλλά και η γλυκιά φωνή της που όταν τραγουδούσε μάγευε όσους την άκουαν. Στη συνέχεια, περιγράφει με γλαφυρότητα την ομορφιά και την καλοσύνη της, που στάθηκαν αφορμή όλοι οι νιοι και τ’ αρχοντόπουλα της περιοχής να θέλουν να κερδίσουν την καρδιά της και να την κάνουν γυναίκα τους.
Ο άρχοντας πατέρας σκέφτηκε πως τα παντρολογήματα της θυγατέρας του ήταν ευκαιρία να τακτοποιήσει και κάποια σημαντικά έργα για το καλό όλων των κατοίκων. Διάλεξε λοιπόν δυο έξυπνα και προκομμένα αρχοντόπουλα και τους ανέθεσε από ένα έργο. Όποιος το τελείωνε πρώτος θα παντρευόταν την κόρη του.
Στη συνέχεια μαθαίνουμε για μια φλογερή αγάπη, την αβάσταχτη πίκρα της απογοήτευσης και τον αναγκαστικό μισεμό. Για το βράχο της αλυκιάς και τον τρόπο που μάζευαν το κάτασπρο κρυσταλλικό αλάτι. Ακούμε το γλυκολάλημα του αηδονιού και βλέπουμε την καμαρωτή περπατησιά της πέρδικας και τη γοργόνα να βγαίνει από την υγρή αγκαλιά της θάλασσας, να γίνεται φίλη με την Ανθομαλλούσα, να τραγουδούν στα κύματα και να φτιάχνουν κάστρα στην άμμο παρέα με τις μικρές φώκιες! Όμως επειδή όποιος τις δει ή τις ακούσει χάνει τα λογικά του, όσοι μένουνε στα γύρω χωριά δεν σιμώνουν στα βράχια, μόνο μαζεύονται στις ασπρισμένες αυλές των σπιτιών και, παρέα με τους βασιλικούς και τα γεράνια, ιστορούνε τη ζωή της Ανθομαλλούσας κι έτσι τη μάθαμε κι εμείς…
Σταχυολόγησα λίγα επιλεγμένα αποσπάσματα που αναδεικνύουν τη φαντασία και την ευρύτητα του πνεύματος της συγγραφέως. Η κυρία Τζιάκη είναι μια δροσοπηγή προσφοράς και καλοσύνης. Αρθρογραφεί κυρίως για τα προβλήματα του χωριού της και είναι ένας σωστός ενεργός πολίτης. Είναι διευθύντρια του 3/θ Νηπιαγωγείου Στερνών. Ο σύζυγός της Ανδρέας υπηρετεί ως δάσκαλος στο ίδιο χωριό. Πολύ σεμνή και λιγομίλητη.
Η έκπληξη και συγκίνησή μου ήταν μεγάλη όταν το 2008 βρεθήκαμε στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Πατρών στο Ρίο όπου η κόρη μας  έπαιρνε το μεταπτυχιακό της στα Χρηματοοικονομικά.
Ξαφνικά βλέπω στη σκηνή τη Δέσποινα συνοδεύοντας τα δυο μικρά παιδιά της να παίρνει μεταπτυχιακό στα Παιδαγωγικά! Θερμά χειροκροτήματα απ’ όλους τους παριστάμενους και ιδιαίτερα από τον Πρύτανη και τους καθηγητές της. Κατεβαίνοντας από τη σκηνή αγκαλιαστήκαμε με δάκρυα χαράς και συγκίνησης.
Χρόνια μαζί στο Ωδείο, εγώ ως μέλος της Διοίκησης κι αυτή ως Γραμματέας, δεν είχε “βγάλει λέξη” για τις σπουδές της. Συνταίριαξε οικογένεια και σπουδές. Μπράβο Δέσποινα. Είσαι ένα ζωντανό παράδειγμα ήθους κι εργατικότητας. Θερμά συγχαρητήρια!