Τα παιδιά και η “μαγκιά” των μεγάλων…

Και, κατά τις τελευταίες μέρες, όλοι λένε και γράφουν πως οι επόμενες βουλευτικές εκλογές είναι κρίσιμες για τον τόπο μας.
Εάν τυχόν, όμως,  δεν θελήσει η νεολαία να πάει να διαμαρτυρηθεί, να φωνάξει με την ψήφο της, ίσως δεν θα φταίει τελικά μόνον αυτή.
Μήπως έχουμε μερίδιο ευθύνης, όλοι εμείς, οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι φίλοι, όλοι οι αυτοαποκαλούμενοι “μεγάλοι”, που, από άγχη & κόμπλεξ και την κακή συνήθεια του “πατερναλισμού”, ναρκοθετούμε το μέλλον της νεολαίας, την ευνουχίζουμε και της κλέβουμε, ξεδιάντροπα και ανερυθρίαστα, το πηδάλιο της ζωής της, παίζοντάς το “μάγκες”;
Πολλοί, όπως βλέπουμε και ακούμε καθημερινά, παρά ταύτα, επικαλούνται για τις καλές μας συνήθειες ως  Νεοελλήνων το “αθάνατο ελληνικό δαιμόνιο των προγόνων” και για τις κακές την “πολύχρονη Τουρκοκρατία”! Μα για τίποτα απολύτως δεν έχουμε εμείς οι ίδιοι, οι τωρινοί κάτοικοι του ελλαδικού χώρου, τη “μαγκιά(: τόλμη)” ν΄ αναλάβουμε την ευθύνη, ώστε να ακολουθούν το παράδειγμά μας και στα εύκολα και στα δύσκολα της ζωής τα παιδιά;
Μα μαγκιά, ας μην το ξεχνούμε, τέλος, στους περίεργους και απαιτητικούς καιρούς μας, δεν είναι μόνον να αρκείσαι να κάνεις ό,τι πρέπει, αλλά, πρώτα απ’ όλα, να έχεις το νου σου καθαρό και τα αισθητήρια όργανά σου σε εγρήγορση πάντα, ώστε να μην κάνεις ό,τι δεν πρέπει και να εφαρμόζεις στην πράξη όλα όσα με το λόγο θες να διδάσκεις τους νέους… Λογουχάρη, να μην αφεθείς στα σειρήνεια προεκλογικά τραγούδια να σε παρασύρουν…