«…Φοβάμαι τους ανθρώπους,
που με καταλερωμένη τη φωλιά,
πασχίζουν να βρουν λεκέδες στη δική σου…»
Μ. Αναγνωστάκης
Τις τελευταίες μέρες είναι διάχυτη η αίσθηση ότι θα υπάρξουν εξελίξεις… γιατί απ’ ό,τι διαισθανόμαστε, αυτή η αβεβαιότητα και η απελπισία του κόσμου δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Οι κυβερνήτες μας, που μας έφεραν μέχρι εδώ… στο χείλος του γκρεμού, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι ανίκανοι να διαχειριστούν, ακόμα και τις δικιές τους μνημονιακές πολιτικές. Ετσι, ενώ θριαμβολογούν για έξοδο από το μνημόνιο και νομοθετούν κάποια μέτρα ελάφρυνσης, όπως η ρύθμιση χρεών σε 100 δόσεις, ….εκλογές γαρ προ των πυλών, έρχονται οι υπάλληλοι των δανειστών και τους υποχρεώνουν να τα πάρουν πίσω. Ακόμα και οι χρηματαγορές, αν δούμε την πορεία του Χρηματιστηρίου τις τελευταίες μέρες, δεν τους εμπιστεύονται πλέον. Διαβάζοντας τον συντηρητικό ευρωπαϊκό Τύπο είναι πλέον ξεκάθαρο ότι και οι δανειστές μας, βλέπουν με σκεπτικισμό και μεγάλη αβεβαιότητα την πορεία της χώρας με αυτούς που την κυβερνούν. Ο βασιλιάς πλέον είναι γυμνός. Το μόνο ισχυρό κίνητρο για να παραμείνουν στην εξουσία είναι ο φόβος της τιμωρίας… γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να τελειώνουμε με την ατιμωρησία του πολιτικού προσωπικού.
Συμμετέχοντας στη μεγάλη πορεία – διαμαρτυρία που πραγματοποίησαν οι μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στα Χανιά και ενώ σκεπτόμουν τα παραπάνω, συνειδητοποίησα, ότι πιθανός καταλύτης που θα επισπεύσει τις εξελίξεις, να είναι τα αμούστακα παιδιά μας, μιας και εμείς οι πολίτες – γονείς τα τελευταία χρόνια αρνούμαστε πεισματικά να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Μετά από πολύ καιρό πραγματοποιήθηκε στην πόλη μας μια τόσο μεγάλη μαζική πορεία, που εκτός από τους μαθητές συμμετείχαν και αρκετοί εκπαιδευτικοί, αλλά και γονείς, μια πορεία ήρεμη και συγχρόνως μαχητική που είχε ένα πραγματικό – συγκεκριμένο – καίριο αίτημα: Σταματήστε κύριοι της κυβέρνησης την απορρύθμιση στα σχολεία… εμείς, η νέα γενιά, που δεν φταίμε σε τίποτα για το χάλι της χώρας, δεν μπορεί και δεν δεχόμαστε να είμαστε το κλοτσοσκούφι σας… δεν δεχόμαστε να είμαστε η επόμενη γενιά των ανειδίκευτων Gastarbeiter στη χώρα μας. Μας υπενθύμισαν ακόμα ότι ο κόσμος είναι επικίνδυνος και άδικος, όχι εξαιτίας αυτών που παράγουν την αδικία, γιατί αυτοί είναι οι λίγοι, αλλά εξαιτίας αυτών που τους παρακολουθούν, που είναι οι πολλοί και δεν κάνουν τίποτα να τους αποτρέψουν. Αυτό αφορά πρωτίστως εμάς τους γονείς, που θα πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε, όχι μόνο να βρεθούμε στο πλάι των παιδιών μας, αλλά από δω και πέρα να μπούμε εμείς μπροστά για να συνεχίσουμε των αγώνα που ξεκίνησαν. Τα παιδιά μάς έδειξαν τον δρόμο. Τώρα εναπόκειται σε μας αν θα συνεχίσουμε να σκύβουμε το κεφάλι και να δεχόμαστε:
• Το νέο Λύκειο αντί να προσφέρει στα παιδιά γενική μόρφωση και Παιδεία, να τα εξαναγκάζει, όσα θελήσουν να συνεχίσουν, να γίνουν βαθμοθήρες.
• Το νέο Λύκειο να εξαναγκάζει τα παιδιά που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθούν φροντιστήρια από την Α’ Λυκείου, να διακόπτουν την εκπαίδευσή τους, αφού η τεχνική εκπαίδευση υποβαθμίζεται και ένα μεγάλο μέρος της καταργείται και περνά στην ιδιωτική εκπαίδευση.
• Να ζουν τα παιδιά μας και στις 3 τάξεις του νέου Λυκείου σε μόνιμο άγχος και στρες, έχοντας να αντιμετωπίσουν συνεχείς εξετάσεις, μια υπέρογκη ύλη, με ακατάλληλα σχολικά βιβλία.
Αφού συμφωνήσουμε, ότι το μέλλον μιας χώρας, εξαρτάται εν πολλοίς από τις επερχόμενες γενιές, ας φροντίσουμε να τους παρέχουμε μια σωστή και επαρκή εκπαίδευση. Αυτό άλλωστε θα είναι και καλύτερη επένδυση για το μέλλον όλων μας.
