Τα πλούτη τσι ντοπιολαλιάς

Τα πλούτοι τσι ντοπιολαλιάς ο νούς μου κατεβάζει
καρδιάς Κι ´απόσταγμα ψυχής τα όσα σιγκλωνιάζει.
τσι Ρίμες με ριζίτικα και τα μαντιναδάκια,
Με τσ’ ιστορίες τσι ζωής τάχω πάντα μεράκια.
Μ’ άρεσε να γροικώ παλιούς ν ´ακούω ιστορίες,
Μ’ αλήθειες και με ψώματα με μίθους με μαγείες.
Έψαχνα τη παρέα τους Κι ´ όλο σιμά κοντά τους,
Σαν το σφουγκάρ’ ερούφουνα χωστά με φανερά τους.
Στου χρόνου τα γυρίσματα  στο νου κλωθογυρίζουν,
Κι ´οι αναμνήσεις ζωντανές Μ ´όνειρα με γεμίζουν.
Παλιά καινούργια έρχουνται στα συλογιάσματά μου,
Και σαν ´αέρας η ζωή περνά Απού μροστά  μου.
Για μένα είναι θησαυρός κληρρονομιά μεγάλη,
Απού μου χάρησ ´ο Θεός μεγάλη ντου η χάρη