“Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο. Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόμα περισσότερο. Αν αγάπησες ακόμα περισσότερο και πόνεσες ακόμα περισσότερο, αγάπα περισσότερο ώσπου να μην πονάει άλλο”
Γουίλιαμ Σαίξπηρ
Η ζωή και η ελπίδα αναδύεται μέσα από τη μελαγχολία της απώλειας. Η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ όσο ζούμε, ούτε σταματά η ελπίδα και μόνο η κατανόηση οτι όσα παιχνίδια και με όσο παράξενους κανόνες κι αν μας παίζει η ζωή, κανείς δε χάνει όσο ακολουθεί το δρόμο της αγάπης.
Αυτή τη φορά θέλω να δώσω τη θέση του άρθρου μου σε μια συγκινητική ιστορία για έναν αγαπημένο συγγραφέα τον Franz Kafka, μια κούκλα κι ένα μικρό κοριτσάκι.
Ο Franz Kafka ( 1883-1924) ήταν ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες του 20ου αιώνα και ενώ πέθανε σε νεαρή ηλικία, μολις 41 χρόνων, άφησε ένα σπουδαίο έργο.
Πίσω στο 1923, λίγο πριν το θάνατο του, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου στο Στέγκλιτζ του Βερολίνου, ο Franz Kafka και η αρραβωνιαστικιά του Felitse Bauer συνάντησαν στο πάρκο ένα μικρό κοριτσάκι που έκλαιγε με λυγμούς επειδή ειχε χάσει την αγαπημένη της κούκλα. Ο Kafka προσφέρθηκε να βοηθήσει το κοριτσάκι να βρει την κούκλα της κι ετσι άρχισαν να ψάχνουν μαζι. Αφού έψαξαν σε όλο το πάρκο χωρίς αποτέλεσμα ο Kafka πρότεινε στο κοριτσάκι να συναντηθούν στο ίδιο σημείο την επόμενη μερα και να συνεχίσουν το ψάξιμο.
Πραγματικά την επόμενη μέρα ξανασυναντιούνται κι αφού δεν είχαν και πάλι καμία τύχη ο Κafka βρίσκει δήθεν τυχαία ένα γράμμα ( το είχε γράψει εκείνος ) το οποίο απευθυνόταν στο μικρό κορίτσι. Στο γράμμα η χαμένη κούκλα έγραφε : “Σε παρακαλώ πολύ μην κλαις. Έφυγα σε ταξίδι για να γνωρίσω τον κόσμο, θα σου ξαναγράψω για να σου διηγηθώ όλες μου τις περιπέτειες……..έτσι άρχιζε το γράμμα”.
Από τότε και για τρεις εβδομάδες ο Kafka έφερνε κάθε φορά και ένα καινούργιο γράμμα από την κούκλα. Το κοριτσάκι ήταν ευτυχισμένο που μάθαινε τα νέα της κούκλας και απολάμβανε το φανταστικό κόσμο που είχε επινοήσει ο Kafka. Όμως οι μέρες που έπρεπε να φύγει από το Βερολίνο πλησίαζαν κι ο ίδιος ανησυχούσε για το πως θα έδινε ένα ικανοποιητικό τέλος.
Στο τελευταίο γράμμα που μετέφερε στο κοριτσάκι η κούκλα γνώρισε έναν όμορφο νεαρό με τον οποίο ερωτεύτηκαν, αγαπήθηκαν κι αποφάσισαν να παντρευτούν με ένα λαμπρό γάμο.
Η κούκλα εξηγούσε στο κοριτσάκι πως θα έπρεπε πλέον να κάνει οικογένεια και να αφοσιωθεί σε αυτήν κι έτσι θα ήταν πολύ δύσκολο να συνεχίσει να της γράφει.
Φεύγοντας πέρασε από το πάρκο για να αποχαιρετίσει το κοριτσάκι , κρατώντας μαζί του ένα δώρο. Μια καινούργια πανέμορφη κούκλα με ένα γράμμα καρφιτσωμένο στο φόρεμα της που έγραφε “τα ταξίδια που έκανα με έχουν αλλάξει”.
Πολλά χρόνια αργότερα το κοριτσάκι που ήταν έφηβη πια βρήκε ένα γράμμα μέσα στην κούκλα της.
Το γράμμα το οποίο τώρα υπέγραφε ο Franz Kafka έγραφε : Ό,τι κι αν είναι αυτό που αγαπάς πιθανόν κάποια στιγμή θα το χάσεις, στο τέλος όμως η αγάπη θα επιστρέφει πάντα με διαφορετικό πρόσωπο.
