Τα ψέματα του λαϊκισμού

Τα ψέματα του λαϊκισμού έχουν κοντά ποδάρια! Για να δημιουργούν φόβο και πανικό στοχεύουν στη μεγάλη πλειοψηφία των χαμηλοσυνταξιούχων. Αποκρύπτουν τις στατιστικές που αποδεικνύουν τη μη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, ότι δηλαδή οι μισθοί και συντάξεις είναι το 75% από τις πρωτογενείς δαπάνες του προϋπολογισμού που αντιπροσωπεύει πάνω από το 16% του ΑΕΠ και απαιτείται η χρηματοδότησή τους με ετήσιες μεταβιβάσεις του κρατικού προϋπολογισμού 10% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 2,5%. Ολα αυτά οι λαϊκιστές τα καλύπτουν με το σύνθημα εκτός από τους «αριθμούς υπάρχουν και οι άνθρωποι». Δεν λένε όμως ότι χωρίς τους αριθμούς δεν θα υπάρχει δυνατότητα πληρωμής των συντάξεων τα επόμενα χρόνια, ελλείψει μάλιστα των δανεικών. Αρα τι κάνουν; Ξεκινούν μια προπαγανδιστική καμπάνια ότι οι πιστωτές προτείνουν περικοπές στις συντάξεις και μάλιστα ότι «στηρίζονται σε λάθος στοιχεία των αναλογιστικών μελετών». Έτσι αυτοί προτείνουν τη διενέργεια νέων αναλογιστικών μελετών. Παράλληλα παραπέμπουν τα πρόβλημα στις καλένδες. Για το πρόβλημα της πρώιμης συνταξιοδότησης, ενώ το αναγνωρίζουν, απλώς το μεταφέρουν σε σταδιακή εφαρμογή από το 2016-2025, για να μην στενοχωρήσουν την πελατεία τους και τις ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις που έδωσαν στους εκλογείς τους. Αρνούμενοι να περικόψουν δαπάνες αντιπροτείνουν την αύξηση των εσόδων μέσω νέας φορο-επιδρομής. Αυτά τα μέτρα τα βαπτίζουν «αντιυφεσιακά και δίκαια» και ισχυρίζονται ότι αναδιανέμουν τα βάρη της κρίσης βάζοντας να πληρώσει το τίμημα η Πραγματική Οικονομία, οι Επιχειρήσεις  και κατά συνέπεια η Ανάπτυξη. Αυτή βέβαια θα μου πείτε βλέπουν την Ανάπτυξη μέσω του Δημόσιου Τομέα (Κρατισμός). Σε ένα Κράτος μάλιστα που έχει χρεοκοπήσει και όταν όλοι στην Ευρώπη αναγνωρίζουν τον ρυθμιστικό ρόλο του Κράτους στην Ανάπτυξη είτε μέσω της ενίσχυσης των θεσμών, της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης και της προώθησης επενδύσεων μέσω Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).
Η πρόταση των πιστωτών μας είναι πολύ συγκεκριμένη και ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα όσο αφορά στις συντάξεις κάνοντας το ασφαλιστικό σύστημα μεσομακροπρόθεσμα βιώσιμο. Καθιστώντας το ανταποδοτικό. Οι προτάσεις τους είναι η ολοκλήρωση της μεταρρύθμισής του με την εφαρμογή του Ν. 3863/2010 με εξοικονόμηση πόρων 0,25 – 0,5% για το 2015 και 1% από το 2016 και μετά του ΑΕΠ. Δημιουργία άμεσα αντικινήτρων για τις πρώιμες συνταξιοδοτήσεις και την εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος για τις επικουρικές.
Για τις δημοσιονομικές πολιτικές υπάρχουν δύο δρόμοι: Ο ένας είναι η μείωση και ο εξορθολογισμός των Δαπανών του Κράτους με δίκαιο τρόπο (όχι στα οριζόντια μέτρα) και ο άλλος είναι η αύξηση των Εσόδων με διεύρυνση της φορολογικής βάσης, πάταξη φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Αυτό δεν σημαίνει φορο-επιδρομή με αύξηση συντελεστών φορολογίας και έκτακτων εισφορών στις επιχειρήσεις. Όταν μάλιστα είναι η Πραγματική Οικονομία αυτή που σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης την πενταετία. Το αποδεικνύει το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων (λόγω της αφαίμαξης της ρευστότητας των τραπεζών από το δημόσιο) και οι 700.000 άνεργοι που προστέθηκαν στις ήδη 500.000 ανέργους προ – κρίσης. Από  τους κλάδους της μεταποίησης και του κατασκευαστικού τομέα προέρχονται οι περισσότεροι από τους ανέργους. Έτσι δημιουργήθηκε το δίπολο που ονομάστηκε από τους Οικονομολόγους «ανέγγιχτοι» μεταξύ των εργαζόμενων του Δημόσιου τομέα και τους  εργαζόμενους του Ιδιωτικού τομέα που σήκωσαν όλο το βάρος της μεγαλύτερης επίπτωσης της κρίσης που είναι η ανεργία. Αυτός ήταν και ο βασικός παράγοντας που οδήγησε η σχέση εργαζόμενου / συνταξιούχου στη χώρα να είναι 1/1 όταν στην Ε.Ε. είναι 1/4. Σε αυτό καταλυτικός παράγοντας ήταν και είναι και οι ηλικίες συνταξιοδότησης από το δημόσιο που κατά μέσο όρο είναι τα 55 χρόνια και οι μη απολύσεις που οδήγησαν στην πρώιμη συνταξιοδότηση μεγάλο αριθμό  υπαλλήλων επιβαρύνοντας τα ασφαλιστικά ταμεία και τις επόμενες γενιές.
*artemakism@ameksa.gr