Τα ρούχα από το… Αμέρικα

Διαβάζοντας την ιστορία αναγνώστη των “Χ.Ν.” για το πώς άρπαζαν κάποιοι στερημένοι ρούχα από τους Γερμανούς κατά την κατοχή, θυμήθηκα κι εγώ δυο μικρές αληθινές ιστορίες.
Σε μικρό χρονικό διάστημα από την παράδοση των Γερμανών, έφθασαν κάποια φορτία από μπάλες γεμάτες ρούχα που ίσως ήταν από την Αμερικανική βοήθεια της ΟΥΝΡΑ. Μεταχειρισμένα βέβαια και τα μοίραζαν από τις αποθήκες της ΑΒΕΑ στη Νέα Χώρα, όπου στηνόταν από τα ξημερώματα Χανιώτες για να πάρουν σειρά. Εφθανε κάποια ώρα η προϊσταμένη της υπηρεσίας από Χανιά, αεράτη και… κομψή. Μερικοί όμως που την είχαν δει πρωί και αφού δεν πήραν σειρά, έμειναν μέχρι που το προσωπικό σχολούσε, την είδαν να εξέρχεται παχιά και.. ογκώδης. Να είχε μέσα σε λίγες ώρες χοντρύνει δεν γινόταν. Την έπιασαν λοιπόν και την… έγδυσαν, από τα τρία – τέσσερα καλά παλτά που είχε επιλέξει να αφαιρέσει. Το κακό ήταν ότι επρόκειτο για την συμβία πολύ ευυπόληπτου Χανιώτη εκπαιδευτικού.
Και η άλλη που την έζησα: Σαν 10χρονος, δεν γνωρίζω πού έβρισκαν οι άνθρωποι τότε τις διευθύνσεις Αμερικανών ομογενών ή άλλων γηγενών, και έγραφαν ζητώντας βοήθεια σε ρουχισμό. Ίσως, όπως στην εποχή μας καταχωρούνται στα “Χ.Ν.” εκκλήσεις βοήθειας. Μια ημέρα λοιπόν έφτασε ένα δέμα – χαρτόκουτα που δεν γνωρίζω από πού το παραλάβαμε και το ανοίξαμε με κάτασπρες ψηλές μπότες με κάτι σίδερα – λάμες κάτω από το πέλμα.
Κάποιος είπε ότι ίσως προερχόταν από κάποιον ανάπηρο αλλά ο παντογνώστης της παρέας μάς εξήγησε ότι πρόκειται για μπότες για… παγοδρομίες και έτσι ήταν. Φαίνεται νόμιζαν ότι τις στέλνουν στην Αλάσκα ή τις έβαλαν στο δέμα για να μην τις βάλουν στα σκουπίδια!