Τα συναισθήματα ξεδιπλώνονται

Για τον Γιώργο Παπαδάκη ο λόγος. Αγροτόπαιδο, αεροπόρος Ίκαρος, μαθητής και δάσκαλος, στη συνέχεια ξενοδοχοεπιχειρηματίας στη βιοπορία του. Ενεργός κοινωνικά πολίτης σ’ όλη του τη ζωή. Απόστρατος από τα κοινωνικά δρώμενα, ποτέ, μέχρι το τέλος της ζωής του.
Στην πορεία του δικού μου δρομο-χρόνου, ήλθε στα χέρια μου ένα βιβλίο (λογοτέχνημα) με εξειδικευμένο περιεχόμενο και επιλογή τίτλου “Χρυσό Σμήνος” του Γ. Μαρμαρίδη (συγγραφέας).
Δώρο από την “ομπρέλα” της οικογένειας, την κυρία Καίτη. Διαβάζοντάς το, ταξίδευα νοητικά στο παρελθόν. Όπως: Ακούσματα προφορικών λόγων υποδοχής σε εκδήλωση, στην 115 Π.Μ. “ήλθε ο Παπαδάκης… συνταξιούχος πλέον αεροπόρος”. Έμεινε στη μνήμη μου η αγάπη και η αναγνώριση των αξιών του, από τους συνεχιστές του στην Αεροπορία.
Χρωστώ ένα μεγάλο ευχαριστώ για το χρυσό δώρο, με τον χρυσό τίτλο και το χρυσό περιεχόμενο. Αρχικά, κάνω γρήγορο ξεφύλλισμα, σε συνέχεια κατ’ επιλογή αποσπασματικά διαβάσματα και τέλος επανάληψη διαβάσματος, με, σε βάθος, κατά μπόρεση μελέτη του όλου βιβλίου. Ένας υπόκρυφος κατά δύναμη μιμητής των χαρισμάτων, προσπαθεί να διεισδύσει στον εσώκοσμό του στη βιοπορία της ζωής του. Αυτό γιατί; Δεν ξέρω να απαντήσω στο γιατί. Πάντως, βάζοντας το ίσως, λέω: Ίσως για να πάρει και να δώσει ό,τι ανθρώπινο όπως κι εσύ Γ. Παπαδάκη.
Απ’ ότι φαίνεται υπάρχεις και θα συνεχίζεις να υπάρχεις και θα συνεχίζεις να υπάρχεις στη θύμηση πολλών. Τα ερεθίσματα ενδιαφέροντος μάθησης της βιοπορίας σου ας είναι διαχρονικά. Το χάρισμα απόκτησης και καλής διαχείρισης αξιών. Ακριβό, όμως, οι γνώσεις με επίγνωση και οι καινοτόμες ιδέες με ευστροφίες αξίζουν να τις αναζητούν, να  τις αποκτούν και να τις αξιοποιούν οι συνεχιστές.