Τα στεγανά

Πάγια τακτική των κομμάτων: όσο βρίσκονται στην εξουσία προσπαθούν να σπιλώσουν τον αντίπαλό τους φέρνοντας στο προσκήνιο οικονομικά σκάνδαλα, ηθική διαφθορά, τολμηρές “αποκαλύψεις”, ώστε να φανούν στα μάτια του λαού ως καλύτερα! Στόχος; Η διατήρηση και επανάκτηση της εξουσίας! Τα ίδια κάνουν κι όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση.
Υποστήκαμε ως λαός δέκα (10) χρόνια ταπείνωσης με αδικαιολόγητα εν πολλοίς μνημόνια. Είδατε κανέναν από τους πολιτικούς που προκάλεσαν την κρίση να δικάζεται ή να γίνεται δέσμευση περιουσιακών του στοιχείων υπέρ του κοινωνικού συνόλου; Ποιος την πληρώνει; Μόνο και πάντα ο λαός.
Καίριος παράγοντας γι’ αυτή τη δραματική, ανέλπιδη έκπτωση είναι, κατά το «κοινό αίσθημα», η θεσμοποιημένη ατιμωρησία (“βουλευτική ασυλία”), αλλά και τα ΜΜΕ που παρουσιάζουν τις υποθέσεις κατά το δοκούν.
Eχουμε επιπλέον μια σκόπιμη νομική μεσολάβηση, δηλαδή, μια πρωτόγονη νομοθεσία (“παραγραφή”) που αμνηστεύει σε ελάχιστο χρόνο εξόφθαλμα εγκλήματα πρωθυπουργών και υπουργών! Το «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» ενός πρωθπουργού, τί άλλο είναι από ένα σφουγγάρι που τα σβήνει όλα;
Επιπλέον επιτρέπει -η ασύμμετρη ασυλία των εθνοπατέρων μας- στους υπεύθυνους των θλιβερών καταστάσεων να δημοσιεύουν… άρθρα αυτοϋπερασπιζόμενοι ή να κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις στα ΜΜΕ! Πολιτικοί ένοχοι για εξαγορά ψήφων με αντάλλαγμα τον διορισμό στο Δημόσιο εκατοντάδων χιλιάδων περιττών υπαλλήλων, ένοχοι για παραγραφές χρεών του κόμματός τους, ένοχοι για εύνοια (καταστροφική για τα δημόσια οικονομικά) σε μεγιστάνες του πλούτου παραμένουν στο απυρόβλητο. Αλήθεια, δεν υπάρχει ευθύνη στους υπουργούς Παιδείας για το ότι η υποχρεωτική Εκπαίδευσή μας παράγει κάθε χρόνο ποσοστό πολύ πάνω από το 50%, λειτουργικώς αναλφαβήτων;
Ετσι όμως, πορευόμαστε “μοιραίοι και άβουλοι”, με αμυδρές ή και ελάχιστες ελπίδες διόρθωσης των κακώς κειμένων.