Τα στέκια…

Πολύ μου αρέσει η εκπομπή της ΝΕΡΙΤ! Αμιγώς πολιτιστική, ξεχειλίζει ελληνικότητα!
Μνήμες και χρώματα, αισθήματα και μυρωδιές από τα περασμένα, με τις θερμές αφηγήσεις των ίδιων των χώρων…
Που στάθηκαν ζεστές γωνιές συγκέντρωσης και ξεκούρασης και ύμνου των γενέθλιων τόπων, για τους οποίους ένα αόρατο νήμα, “σπόνδυλος ακριβός” κρατούσε το θυμικό και τη συνείδηση δεμένα σ’ όλο το τοπίο της Γενέθλιας Αναγωγής!
Γιατί τα Στέκια ήταν βέβαια χώροι του κέντρου των Αθηνών, της Αττικής, όπου έβρισκε φιλοξενία ο κόσμος της εσωτερικής αποδημίας κι ήταν παρηγορία, χαρά και δόξα, νάχει επαφή με την κουλτούρα που τον έθρεψε… Τα πρόσωπα, τους ήχους τους μελωδικούς, τον χορό του, το τραγούδι, τους ιδιωματισμούς του, που η καρδιά έβρισκε το “λεκτικό αίμα” της κι έπαιρνε βαθιές ανάσες από τα βάσανα…
Ο “Ελατος” τώρα, λοιπόν! Ο “Ελατος”, ένα στέκι αγαπημένο, ιδιαίτερη αναφορά και όχι μόνο. Συνεντεύξεις πολλές και ενδιαφέρουσες για τον ρόλο του, με Μουσική κατά καιρούς της ενδοχώρας κυρίως, τους ήχους Μουσικής του καημού, του ελληνικού καημού και τους πρωταγωνιστές.
Καλλιτέχνες αυτοδίδαχτους, αφοσιωμένους, σεμνούς. Λαούτο, σαντούρι, βιολί, κιθάρα, ενίοτε και κλαρίνο!
Αχ, το κλαρίνο, εκείνο το “εθνικό” της περιοχής τους, με τους “ιεροφάντες” της πνευστής απόδοσης, “παιχνιώτες”, μερακλήδες!!
Ολοι αναφέρονται με σεβασμό, με διηγήσεις εξαιρετικές…
Σαλέας, Βασιλόπουλος, Χαλκιάδες, αλλά και ο Κύρος στο βιολί!
Εμβληματική μορφή ο τραγουδιστής Δημήτρης Ζάχος, παραστατικότατος, δίνει στοιχεία, εικόνες, θαρρείς, πως με… ψηφιακό σύστημα, απολύει ταχύτατα υπέροχες εικόνες από τα παλιά…
– «Αχ, εγώ, εγώ… άκουσα πρώτη φορά τη “Βοσκοπούλα και μου άρεσε… Πολύ μου άρεσε!!… Και η Μουσική και τα λόγια… Το τραγούδησα και ανέβηκε στα ουράνια!!», λέει.
Το γνωστό “Σαφαραδίτικο τραγούδι”, να θυμίσω παρεμπιπτόντως, η μοναδική Pastorina, “una pastora yu amor”, εμφανίζεται ιταλικής προέλευσης, παραμένει πάντως, ένα έξοχο “σιρχασιρέιμ”, το πρώτο εννοείται βουκολικό τραγούδι της πατρίδας!
Οπως και νάχει, μια δημιουργία που περνά τα σύνορα, έχει και το στίγμα της υποστήριξης της οποίας αξιώθηκε στο ταξίδι της.
Κι είναι γοητευτικό να… “ερίζουν” τόποι για το πού ανήκει!
Τέλος πάντων, μού ’δωσε χαρά τούτο το αυθεντικό ωριαίο πρόγραμμα της TV στο οποίο και οι νέοι μίλησαν με τόση αγάπη και θαυμασμό για τους παλιούς που δίδαξαν!
«Από κείνους πήραμε και προσαρμόζουμε την παράδοση στον καιρό μας! Πρέπει να σκεφτούμε ότι μας ακούνε εικοσιπεντάχρονα παιδιά… Θέλουμε να ξανάρθουν!
Ο παππούς μου μού ’λεγε, πως περπατούσαν 3 – 4 ώρες φορτωμένοι τα μουσικά τους όργανα στα ανηφορικά χωριά της Αράχοβας για να πάνε να παίξουν! Μεγάλο πάθος!
Η “παραγγελία” ήταν αιτία καβγά! Εγώ, παιδάκι, είδα μέχρι και μαχαιρώματα!
Συνέβη ξενιτεμένος να παραγγέλνει τραγούδια  και να τα ακούει από το τηλέφωνο!
Εστελνε χρήματα, πάντα γενναιόδωρα και τα μοιράζονταν μουσικοί και τραγουδιστές!
Οσοι έζησαν τη λεγόμενη “χαρτούρα” έφαγαν ψωμί… να το πω έτσι απλοϊκά.
Ηταν χρήματα πολλά, πάρα πολλά, που τα πετούσε ο κόσμος άφθονα στην ορχήστρα!».
Χείμαρρος η νέα τραγουδίστρια στο λόγο της.
…Είναι λίγα μόνο από τα θαυμάσια λεχθέντα στο πρόγραμμα της ΝΕΡΙΤ. Κι όλο τούτο το “Δημοτικό Πλούτος” που με συγκίνησε και με πλούτισε, πως να το… “μαζέψεις” σ’ ένα σημείωμα;
Γίνεται; Δεν γίνεται!…
Μια προσπάθεια έκανα μόνο, μια προσπάθεια.
Με… δόλιο σκοπό να συγκινηθείτε κι εσείς αναγνώστες (μας) (μου)!
Να συγκινηθείτε. Ωραία ψυχική κατάσταση η συγκίνηση… Πιστέψτε με.