Το σώμα τους το “στιγμάτισαν” οι ουσίες, το δέρμα τους το στιγμάτισαν οι ίδιοι, με της ψυχής τους τα μελάνια… Παιδιά του ΚΕΘΕΑ “Ιθάκη” αφηγούνται και φωτογραφίζουν τις ιστορίες των τατουάζ τους στο λεύκωμα με τίτλο “Soul Tattoo/βιογραφικές σωματογραφίες”, που αναμένεται να κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από το ΚΕΘΕΑ.
«Πρόκειται για μία δουλειά που υλοποιήθηκε από την ομάδα φωτογραφίας, με επικεφαλής τον φωτογράφο Αλέξανδρο Αβραμίδη, η οποία λειτουργεί στο πλαίσιο του Εναλλακτικού Σχολείου του ΚΕΘΕΑ “Ιθάκη”» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η υπεύθυνη του Σχολείου Όλγα Κατσιώκαλη.
Όσο για το τι εικονίζουν αυτά τα τατουάζ, ο μελετητής φωτογραφίας Ηρακλής Παπαϊωάννου είναι ξεκάθαρος στο εισαγωγικό του σημείωμα στο λεύκωμα:
«Μερικές φορές, η επιλογή του θέματος είναι παρορμητική. Άλλοτε εκφράζει μια προσωπική βιοσοφία, τη στάση κάποιου που νοιώθει “λιοντάρι”, “τοξικό απόβλητο” ή “λωτός που ανθίζει στο βάλτο”. Μερικά ανακαλούν φίλους που έφυγαν πρόωρα, πιασμένους συχνά στην ίδια παγίδα, χωρίς να προλάβουν να βρουν μέσα τους την έξοδο κινδύνου προς τη ζωή. Καθόλου παράδοξα, εμφανίζονται νεκροκεφαλές, σε ένδειξη αυτοσυνειδησίας για το άγριο φλερτ με τον θάνατο. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, το τατουάζ λειτουργεί σαν φυλακτό, σαν ασπίδα απέναντι στις θεόρατες δυσκολίες. Ικανός αριθμός από αυτά πάντως, επιχειρούν να διατηρήσουν μια μνήμη, να γίνουν προσωπικό σημείο αναφοράς που δεν κινδυνεύει κανείς να χάσει, ό,τι κι αν γίνει».
Σύμφωνα πάντως με την κα Κατσιώκαλη, η περιγραφή για την ιστορία ενός τατουάζ, είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, όπου «ο καθένας βέβαια, περιγράφοντας την εμπειρία του, το πάει μέχρι εκεί που θέλει και υπάρχουν και κάποιοι που σταματούν να μιλάνε γι’ αυτό σε κάποιο σημείο».
«ΕΓΙΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ»
Πεταλούδες, λουλούδια, νεκροκεφαλές, μάσκες, τατουάζ στη μνήμη ανθρώπων που χάσανε, είναι μερικά από τα θέματα που επιλέγουν οι χρήστες ουσιών.
«Έγινα αυτό που δεν ήθελα. Το μετάνιωσα που το έκανα. Είναι αυτή η στιγμή που μπορεί να σου τα διαλύσει όλα και να σου κοστίσει μια ζωή» λέει για το ξωτικό, που είναι ζωγραφισμένο στο δέρμα του ένας πρώην χρήστης, ενώ η πεταλούδα στο χέρι ενός άλλου, έγινε για να καλύψει κάτι που είχε κάτω, τις «5 βούλες, τέσσερις τοίχοι και εγώ μέσα, γιατί η πεταλούδα για μένα σημαίνει μεταμόρφωση».
Όσο για το τριαντάφυλλο, στο σώμα μιας γυναίκας, το έκανε, όπως γράφει, την πρώτη φορά που “έκοψε”.
«Ήμουν καθαρή. Δεν με ενδιέφερε το σχέδιο, αλλά αυτό που γράφει. La vita e la morte. Ζωή ενάντια στο θάνατο. Το τριαντάφυλλο συμβολίζει ότι όταν πίνω, μαραίνεται. Και όταν είμαι καθαρή, ανθίζει».
Μια καρδιά με αρχικά, “κοσμεί” ένα άλλο σώμα και έγινε σύμφωνα με την προσωπική αφήγηση, στα 13.
«Είχα υποστεί σεξουαλική κακοποίηση. Εκείνο το διάστημα δεν άντεχα το σώμα μου και ήθελα το tattoo για να μού θυμίζει ότι εγώ και το σώμα μου δεν είχαν να κάνουν με αυτό που έγινε. Το θέμα ήταν αλλουνού»…
Για ορισμένους πάλι, οι άνθρωποι που έφυγαν από τη ζωή, λόγω των ναρκωτικών, άφησαν ανεξίτηλα σημάδια. Κάποιοι έγιναν ένα αστέρι στο κορμί του φίλου που άφησαν πίσω ή ζωγραφιά με «το μάτι μιας φίλης που της άρεσε να κοιτάζει τον ουρανό με τα άστρα».
Ένας δράκος που ξεκινά από το χέρι και φτάνει στην καρδιά, “χτυπήθηκε” στη φυλακή που «μού έφαγε την ψυχή», όπως αποκαλύπτει ο κάτοχός του, ένα “Χ” πίσω στο σβέρκο, έγινε την πρώτη φορά που “έκοψα” και μπήκα στην κοινότητα για να αφήσω την παλιά ζωή και να βάλω ένα “Χ”. Ενώ ένα αστέρι, που έχει μέσα μια νεκροκεφαλή, έγινε όταν ο κάτοχός του ήταν “κομμάτια”.
«Από 18 χρονών πήγαινα στα Εξάρχεια, και από 30 που ήμασταν, όλοι πεθάνανε, μόνοι 2 έμειναν» γράφει στο λεύκωμα.
«ΑΚΡΑΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΚΡΑΙΟ ΤΡΟΠΟ»
Το στίγμα και τη φιλοσοφία αυτών των τατουάζ δίνει, από την πλευρά του, στο σημείωμά του στο λεύκωμα, το μέλος της Ομάδας φωτογραφίας της Θεραπευτικής Κοινότητας “Ιθάκη” Κώστας Μπλοχίν.
«Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί, γιατί οι χρήστες ουσιών επιλέγουν τόσο συχνά να αποτυπώσουν στο σώμα τους αναμνήσεις συναισθημάτων. Η απάντηση που δίνουμε εμείς που υπήρξαμε χρήστες, είναι ότι ακραία συναισθήματα και ακραίες εμπειρίες, μόνο με ακραίο τρόπο μπορούν να αποτυπωθούν ώστε να μην χαθούν στη λαίλαπα του χρόνου και της μαστούρας» λέει.
Ακραία εμπειρία, σαν το καρδιογράφημα μιας χρήστριας που “χτύπησε” στο χέρι της το καρδιογράφημά της γιατί: «Μετά από 5 χρόνια είχα υποτροπιάσει. Είχα πάθει ένα overdose. Όταν ξύπνησα, πήρα το καρδιογράφημα και το αντέγραψα. Το έχω βάλει στόχο, όταν γίνω πάλι καθαρή, θα το συνεχίσω, θα χτυπάει. Είναι ημιτελές, καταλαβαίνεις;»…
