Ιστορίες από τον κόσμο
(Μέρος Δεύτερο)
Την περασμένη εβδομάδα κάναμε μια βόλτα σε μερικά από τα στοιχειωμένα σπίτια της Αθήνας. «Επισκεφθήκαμε» τον πύργο των ονείρων στο Νέο Φάληρο, το σπίτι της ερωτευμένης ζωγράφου στην Καλλιθέα και το σπίτι του Αθανασόπουλου, επίσης στην Καλλιθέα (μάλλον τα νότια προάστια «τραβούν» περισσότερο τα φαντάσματα και είναι πιο «ανοιχτά» σε παραφυσικά φαινόμενα, θρύλους και δοξασίες!)
Σήμερα η βόλτα θα συνεχιστεί, διότι -όσο και να σας φαίνεται παράδοξο η χώρα μας μπορεί κάλλιστα να συναγωνιστεί τις ευρωπαϊκές που φημίζονται για τα… στοιχειώματα τους!
Η βιλα Καλλέργη
Η διάσημη βίλα Καλλέργη κατεδαφίστηκε το 1995 και πλέον στη θέση της υπάρχει ένα μεγάλο σουπερμάρκετ. Βρισκόταν στο Πικέρμι και ήταν «διάσημη» για τη σωρεία παραφυσικών φαινομένων που λεγόταν ότι παρατηρούνταν εκεί.
Η ιστορία της βίλας Καλλέργη ξεκινά –κατά ορισμένες πηγές- το 1910. Σε κάθε περίπτωση το πολυτελές σπίτι ανεγέρθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Λέγεται πως χτίστηκε από τον Περικλή Καλλέργη και σίγουρα είχε ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Ηταν γεμάτο καμάρες και θύμιζε αρκετά εκκλησία. Για τη βίλα υπάρχουν δυο εκδοχές που «δικαιολογούν» το στοιχειωμα της. Η μια λέει πως ο Καλλέργης, ήταν τραγικά ζηλιάρης και κάποια στιγμή, δολοφόνησε τη γυναίκα του και ο ίδιος αυτοκτόνησε. Το άλλο σενάριο θέλει ο Καλλέργης να μην παντρεύτηκε ποτέ και να παραχώρησε τη βίλα κατά τη διάρκεια της Κατοχής σε Ιταλούς και Γερμανούς, που τη χρησιμοποιούσαν ως φρουραρχείο. Οι θρύλοι λένε πως στα υπόγεια της βίλας γίνονταν φρικτά βασανιστήρια.
Με βεβαρυμένο «φορτίο» το σπίτι κάποια στιγμή ερημώθηκε. Αυτόπτες ανέφεραν πως γύρω από το κτίσμα δεν φύτρωνε ούτε χορταράκι, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες και για παραφυσικά φαινόμενα. Λέγεται πως σε κάποιο από τα βορειοανατολικά παράθυρα εμφανίζονταν σκιες που έμοιαζαν καταπληκτικά με ανθρώπους. Ορισμένοι έκαναν λόγο για ταλαιπωρημένες ψυχές που σέρνονταν στα ερείπια της βίλας και οι πιο ορθολογιστές για παιχνιδίσματα του φωτός και της σκιάς, τα οποία «βοηθούσε» η αρχιτεκτονική της. Κάποιοι που επισκέφθηκαν την ερειπωμένη βίλα έκαναν επίσης λόγο για φωνές και ουρλιαχτά που ακούγονταν από τα υπόγεια, παράξενες ριπές αέρα και μυστηριώδη «τραντάγματα» σαν να συνέβαιναν τοπικοί… σεισμοί.
Μετά την κατεδάφιση του κτιρίου και την ανέγερση σούπερ μάρκετ, οι διηγήσεις έπαψαν και ό,τι και αν «στοίχειωνε» τη βίλα, μάλλον πήρε τα μπογαλάκια του για αλλού, αφού τα λαμπερά φώτα των σούπερ μάρκετ δεν ταιριάζουν στα φαντάσματα….
H έπαυλη Μαυρομιχάλη στον Πειραιά
Tο αρχοντικό ανήκε στην οικογένεια Μαυρομιχάλη, πλούσια και ισχυρή οικογένεια της εποχής, όπως άλλωστε όλοι όσοι είχαν καταφέρει να αποτήσουν σπίτι στον συγκεκριμένο δρόμο στον Πειραιά. Η έπαυλη είναι σε εξαιρετικά προνομιακή θέση με μία της πλευρά στον δρόμο και μία προς την παραλία Βοτσαλάκια. Οι Μαυρομιχελαίοι λοιπόν κατάγονταν από τη Μάνη και διακρίθηκαν το 1821. Επίσης ήταν πολιτικά πανίσχυροι (σ.σ: η Κυβέρνηση Κυριακούλη Μαυρομιχάλη 1909-1910 είχε διοριστεί από τον βασιλιά, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Ράλλη, την ημέρα του κινήματος στο Γουδή. Τελικά η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε σε παραίτηση) Ηρθαν στην Αθήνα και απέκτησαν τη συγκεκριμένη έπαυλη, που ωστόσο τη συνοδεύει τεράστια και –θλιβερή- ιστορία. Το 1914 ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης φιλοξένησε στην έπαυλη του, προκειμένου να επανέλθει από ασθένεια, τον Αλέξανδρο Ρώμα, Πρόεδρο της Βουλής. Ο Ρώμας πέθανε στην έπαυλη στις 10 Ιουλίου του 1914, περίπου δυο μήνες μετά την άφιξή του εκεί. Ο θάνατος του ήταν η απαρχή να θεωρηθεί η βίλα «άτυχη» και «γρουζούζικη». Οι φήμες δεν χρειάζονται πολύ για να θεριέψουν και έτσι, όταν δύο χρόνια μετά πέθανε και ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης, ο αστικός μύθος ήταν ήδη έτοιμος…
Τα πράγματα επιδεινώθηκαν όταν κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής οι Γερμανοί κατέλαβαν το σπίτι. Στη συνέχεια -και μέχρι το 1955- την έπαυλη νοίκιαζε από την απόγονο της οικογένειας το Υπουργείο εμπορικής Ναυτιλίας. Από εκεί και μετά το κτίσμα άρχισε να φθίνει, και σταδιακά εγκαταλείφθηκε. Από το 1955 και έπειτα το άλλοτε πολυτελές οίκημα «στέγασε» αρκετές ιστορίες φαντασμάτων. Λεγόταν πως κραυγές και βογγητά ακούγονταν εκεί κατά τη διάρκεια της νύχτας. Πως σκιές περιπλανώνταν γύρω και μέσα στο σπίτι, πως το φάντασμα μιας κοπέλας εμφανιζόταν τα βράδια σε κάποιο από τα παράθυρα που κοιτούσαν την ακτή…
Σήμερα αρκετά από τα παράθυρα έχουν κτιστεί με τούβλα, άγνωστό γιατί και από ποιους. Τη δεκαετία του ’90 κυκλοφορούσαν διάφορες ιστορίες για σατανιστικές τελετές, εξαιτίας διαφόρων αντικειμένων που βρέθηκαν στην αμμουδιά κάτω από την έπαυλη.
Λέγεται επίσης πως μέσα στο κτίριο, όταν εκείνο ήταν στην ακμή του, μια κοπέλα, ίσως υπηρέτρια βιάστηκε και δολοφονήθηκε. Το φάντάσμα της λένε πως στοιχειώνει το κτίσμα και πως είναι εκείνη που φαίνεται από το παράθυρο στην πλευρά της ακροθαλασσιάς τα βράδια…
Υπάρχει και η ιστορία που θέλει την κόρη του Μαυρομιχάλη να ερωτεύεται έναν φτωχό ναυτικό, τον οποίον ο πατέρας της δεν ήθελε για γαμπρό του. Ο θρύλος λέει πως ο Μαυρομιχάλης είπε στον άνδρα ότι του κανόνισε να πάει σε ταξίδι που θα τον έκανε πλούσιο και πως έτσι, μετά την επιστροφή του, θα μπορούσε να παντρευτεί την κόρη του. Όμως στην πραγματικότητα εκείνο που κανόνισε ο Μαυρομιχάλης ήταν μια θανάσιμη παγίδα από την οποία ο νεαρός δεν επέστρεψε ποτέ. Η ερωτευμένη γυναίκα, περίμενε τον αγαπημένο της μέρα νύχτα στην παραλία, μέχρι που κάποια στιγμή εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Και λέγεται πως συνεχίζει ακόμα να εμφανίζεται τις νύχτες με το νυχτικό της στην παραλία περιμένοντας τον καλό της να γυρίσει…
Διαβάστε περισσότερα και στο : www.pireaspiraeus.com/epavli-mavromixali-kastela
Η βίλα Καζούλη στην Κηφισιά
Eίναι το σπίτι όπου γυρίστηκαν αρκετές σκηνές της ταινίας «Υπολοχαγός Νατάσσα» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, γνωστό επίσης ως «βίλα της Κηφισιάς». Η βίλα είναι γεμάτη γλυπτά (με χαρακτηριστικότερα τα λιοντάρια), ενώ χαρακτηρίζεται και από ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική. Χτίστηκε σε οικόπεδο έκτασης 47.000 τμ στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Νικόλαο Καζούλη, αιγυπτιώτη επιχειρηματία από την Αλεξάνδρεια. Ο Καζούλης ήθελε μια πολυτελή θερινή κατοικία και η Κηφισιά αποτέλεσε ιδανικό μέρος για να στεγάσει το σπίτι του. Μετά τον θάνατο του Καζούλη, η βίλα πέρασε στην κόρη του, Ιωάννα. Η Ιωάννα παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα Παναγιώτη Αριστόφρωνα, ο οποίος και διακόσμησε τη βίλα το 1915. Κατά την περίοδο της Κατοχής, Γερμανοί κατέλαβαν το κτίσμα (όπως έκαναν και με όλα τα κτίρια που τους άρεσαν) και το έκαναν φρουραρχείο των Ες Ες.
Η ιστορία μοιάζει αρκετά με εκείνη της βίλας Καλλέργη. Οσοι μεταφέρονταν εκεί, βίωναν ανείπωτα βασανιστήρια, ενώ λέγεται πως 12 έλληνες δολοφονήθηκαν στη βίλα και θάφτηκαν στην αυλή της. Μετά την απελευθέρωση, το πολυτελές κτίσμα «πέρασε» στον ΕΛΑΣ, που την κατέλαβε μέχρι το 1949. Στη συνέχεια το σπίτι χρησιμοποιήθηκε από το ΚΑΤ.
Και μόνο οι ιστορίες της κατοχής φτάνουν, για να συνθέσουν την εικόνα ενός στοιχειωμένου σπιτιού. Ωστόσο οι μαρτυρίες σχετικά με φαντάσματα στη βίλα έχουν επιπλέον μία -ακόμα πιο ενδιαφέρουσα- «εξήγηση». Το σπίτι είναι χτισμένο πάνω σε παλιό τουρκικό νεκροταφείο. Επίσης είναι γεμάτο υπόγεια περάσματα, διαδρόμους, και μεγάλα επιβλητικά δωμάτια. Το τέλειο σκηνικό δηλαδή (όχι μόνο για την ταινία) αλλά και για ιστορίες φαντασμάτων. Αυτόπτες αναφέρουν συχνά πως στη βίλα βρίσκονται ανήσυχες ψυχές, πως οι σκιές τους φαίνονται καθαρά, άνθρωποι που επισκέφθηκαν επί τούτου το σπίτι ορκίζονται πως είδαν φαντάσματα να περιπλανώνται στους ατέλειωτους διαδρόμους του, μέσα και έξω από το σπίτι…
Σύμφωνα με τη Wikipedia, το 1976 η βίλα χαρακτηρίστηκε «οίκημα χρήζον ειδικής κρατικής προστασίας καθ’ όσον παρουσιάζει ιδιαίτερον μορφολογικόν ενδιαφέρον». Το 1979 ο χώρος γύρω από το πολυτελές οίκημα χαρακτηρίστηκε τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Το 1995 η βίλα αγοράστηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ μέσω του Ειδικού Ταμείου Εφαρμογής Ρυθμιστικών και Πολεοδομικών Σχεδίων έναντι 2.500.000.000 δραχμών και ακολούθησε ανακαίνιση της, η οποία ολοκληρώθηκε το 1999. Στις 3 Ιουνίου 1999 πραγματοποιήθηκε η πρώτη εκδήλωση στην ανακαινισμένη πλέον βίλα, για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας για την Προστασία του Περιβάλλοντος. Το 2001 παραχωρήθηκε στο Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΚΠΑΑ) και το 2010 πέρασε στην κατοχή του Πράσινου Ταμείου.
Η αλήθεια απέχει ελάχιστα από τη φαντασία και ένα παιχνίδισμα του φωτός μπορεί κάλλιστα να μοιάζει σκια τυραννισμένης ψυχής. Ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε εξάλλου?
Δείτε περισσότερα και στο : https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BB%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7
