…Από τα Τέµπη, στη Σαντορίνη και από εκεί στον… ουρανό!
Εκεί όπου ο Άγγελος φτερουγίζει, µικρός µάρτυρας της ασχήµιας ενός κόσµου, µιας κοινωνίας σε… ύφεση, µιας “αρρωστηµένης” υποκουλτούρας που αδυνατεί να ζήσει αξιοπρεπώς!
Φτηνύναµε το θαύµα της ζωής, ζούµε µες στα λασπόνερα, στ’ απόνερα µιας ζήσης, καλλιεργώντας µικρούς και µεγάλους εγωισµούς αποσκοπώντας στην ψεύτικη ευµάρεια µιας υπερκαταναλωτικής αλητείας που αναµετράται καθηµερινά µε τις ψευδαισθήσεις που µας πασάρουν τρελοί Κροίσοι, που λυµαίνονται τ’ ανθρώπινα, µε σκοπό τον αποχαρακτηρισµό της ουσίας, της σωτηρίας της ψυχής!
«Καληνύχτα Κεµάλ, αυτός ο κόσµος δεν θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα».
…Κι όµως, είναι κάτι στιγµές -κι ίσως ζούµε µία τέτοια συγκυρία- που µέσα στον ορυµαγδό των γεγονότων δηµιουργούνται οι κατάλληλες εκείνες συνθήκες που αποτελούν πρόσφορο έδαφος για τη συγκρότηση ισχυρού µετώπου απέναντι σε… “άπονες εξουσίες’’ κατά τις οποίες µικρά και µεγάλα εγκλήµατα διαπράττονται αλλά οι ένοχοι και οι φταίχτες, οι υποκινούντες και οι υπαίτιοι δεν βρίσκονται ποτέ… διότι όλοι αλληλοκαλύπτονται… και από τα αλισβερίσια των!
Είναι κάτι στιγµές όπως αυτή µε την “περίπτωση των Τεµπών’’, που ποιος άραγε δεν εύχεται να αποτελέσει τη θρυαλλίδα ώστε να… µπουν τα πράγµατα στη θέση τους σε όλα τα κακώς κείµενα ενός «κράτους λιγοστού»!
Αυτό που διαφαίνεται κανείς δεν µπορεί να γνωρίζει αν… ολοκληρωθεί! Ουδείς µπορεί να προεξοφλήσει το µέλλον!
Το µόνο σίγουρο είναι ότι η παλλαϊκή έκρηξη που ζητά να αποδοθεί δικαιοσύνη αλλά και να τερµατιστούν µε αυτόν τον τρόπο παθογένειες ετών σε τούτον τον τόπο, δεν είναι αµελητέα, ούτε -προσώρας τουλάχιστον- φαίνεται να χάνει τον προσανατολισµό της!
