Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι

Υπάρχουν δύο αντιλήψεις για τη Δημοσιογραφία. Η μία αφορά στην άποψη του κόσμου, των πολιτών δηλαδή, για το τι είναι ο δημοσιογράφος, η άλλη αφορά αυτή καθ’ αυτή τη λειτουργία του επαγγέλματος και τι αντικατοπτρίζει στις ζωές των δημοσιογράφων.
Στην πρώτη αντίληψη, οι πολίτες έχουν κάθε ελεύθερο ώστε να κρίνουν, να σχολιάζουν, να έχουν τη δική τους άποψη για το πώς οι δημοσιογράφοι κινούνται, άσχετα αν σε αυτή την περίπτωση, ισχύει εντόνως η ρήση του λαού μας, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Και τα χλωρά στην περίπτωση των δημοσιογράφων, είναι η συντριπτική πλειοψηφία η οποία καλείται να τα βάλει με την υπερδύναμη που λέγεται, δύναμη της εικόνας, ισχύς του τηλεοπτικού μέσου και του μικροφώνου.
Στην άλλη πραγματικότητα υπάρχουν οι άνθρωποι που τάχθηκαν ή επέλεξαν να είναι δημοσιογράφοι. Επιλέγοντας μία ζωή, με 24ωρα που δεν έχουν αρχή και τέλος, με αντιμετώπιση που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η φίμωση μέσα από κάθε πρίσμα που θα επιλέξει να κοιτάξει, να λειτουργήσει ο κάθε ένας δυνατός ή έχων τη δύναμη όποιας παρέμβασης.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου που τιμάται στις 3 Μαΐου σε όλο τον κόσμο, έχει ένα διττό μήνυμα. Οι άν- θρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι ώστε να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα που δημοσιοποιείται όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται και οι δημοσιογράφοι πρέπει να είναι αδέσμευτοι, με ελευθερία έκφρασης με όποιο τρόπο συνετό, ηθικό, έντιμο και σε όποιο μέσο.
Κάθε χρόνο γίνεται μνεία στο αγαθό της Ελευθεροτυπίας, επιμένοντας ακόμα οι εργαζόμενοι, οι λειτουργοί της δημοσιοποίησης πως, χωρίς Ελευθεροτυπία δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, δεν υπάρχει ο έλεγχος των δυνατών στους αδύναμους. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, ο δημοσιογράφος είναι εν δυνάμει θύμα της οποιοδήποτε ανώμαλης συνθήκης. Οι κυβερνήσεις διαχρονικά καλούνται να προστατέψουν το αγαθό της Ελευθεροτυπίας και τους λειτουργούς της.
Όμως, αποδεικνύεται συνεχώς ότι όσο υπάρχει εμπλοκή της εξουσίας, των κυβερνώντων, των κολοσσών της οικονομίας, των δυνατών, με δημοσιογράφους, τόσο η αλήθεια θα πληγώνεται και το επάγγελμα της δημοσιογραφίας θα σπιλώνεται. Όσο οι δημοσιογράφοι θα φοβούνται αυτή τη μορφή δύναμης και θα πνίγονται στην ανασφάλεια που επισταμένως τη δημιουργούν πολλοί από τους ισχυρούς, τόσο τα ανθρώπινα δικαιώματα θα ξεθωριάζουν, η ελευθερία θα εγκλωβίζεται σε ιστούς και η δημοκρατία θα ψάχνει δεκανίκια για να κάνει έστω και ένα βηματάκι προς τα μπρος.
Η καταστολή υγιών μέσων ενημέρωσης και ο εκφοβισμός δημοσιογράφων, ενισχύονται το τελευταίο διάστημα με υπερσύγχρονα όπλα της ψηφιακής τεχνολογίας. Ως εκ τούτου η ανασφάλεια των δημοσιογράφων εκτινάσσεται και η ορθοπόδηση των ΜΜΕ δε βαίνει εξελικτικά και μάλιστα σε μία περίοδο που η οικονομική ανασφάλεια και οι όροι της αγοράς συνεχώς επιβαρύνονται με αρνητικά πρόσημα.
Όσοι λοιπόν εκ των πολιτών επιμένουν να αντιλαμβάνονται τη δημοσιογραφία και τους δημοσιογράφους ως φερέφωνα των εξουσιαστών και εντολοδόχους με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών, ίσως θα πρέπει να επανεξετάσουν την αλήθεια που υπάρχει και να αποδώσουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.