Ηταν μια φορά σ’ ένα δάσος τρία δέντρα, το καθένα είχε για τον εαυτό του έναν οραματισμό.
Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα ξυλόγλυπτο μπαούλο που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός, το δεύτερο δέντρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει, στα χέρια ενός καλού ναυπηγού, ένα μεγάλο καράβι που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων και το τρίτο δέντρο έλεγε ότι το μόνο που ήθελε ήταν να γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δέντρο του δάσους, έτσι ώστε οι άνθρωποι που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου να σκέπτονται τον ουρανό και τον Θεό.
Ομως πέρασαν τα χρόνια και τα πράγματα εξελίχτηκαν κάπως διαφορετικά. Πήγαν υλοτόμοι και έκοψαν το πρώτο δέντρο και ενώ ποθούσε να γίνει ένα όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς, ο ξυλουργός το έκαμε δοχείο για την τροφή των ζώων, παχνί για τα άχυρα των ζώων.
Το δεύτερο δέντρο, που ήθελε να γίνει μεγάλο καράβι, για να μεταφέρει προσωπικότητες, έγινε ένα μικρό ψαροκάϊκο, που τόχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν και το τρίτο δέντρο που ήθελε να γίνει το ψηλότερο του δάσους, το ’κοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη.
Περνούσαν τα χρόνια και τα δέντρα απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων, ξέχασαν και τα όνειρά τους. Ομως κάποια μέρα ένας άνδρας και μια γυναίκα ήρθαν στον στάβλο που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα και εκεί η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δέντρο.
Ηταν ο Ιωσήφ και η Παναγία Θεοτόκος και απόθεσαν σ’ εκείνο το παχνί, όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια, αλλά τον ίδιο τον Θεό! Ετσι αξιώθηκε να δεχτεί μέσα τον Θησαυρό των Θησαυρών.
Στο μικρό ψαροκάϊκο που είχε γίνει από το δεύτερο δέντρο, μετά από χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες. Ενας απ’ αυτούς κουρασμένος, ξάπλωσε να κοιμηθεί. Είχαν ανοιχτεί στη θάλασσα και ξέσπασε μεγάλη τρικυμία. Το ψαροκάϊκο κινδύνεψε να βυθιστεί.
Οι άλλοι ξύπνησαν εκείνον που κοιμόταν. Εκείνος σηκώθηκε και διέταξε τη φουρτουνιασμένη θάλασσα να σταματήσει και η θάλασσα ειρήνεψε αμέσως. Ηταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του στη Λίμνη Γεννησαρέτ. Ετσι και το δεύτερο δέντρο, που είχε φιλοδοξία να γίνει μεγάλο πλοίο, που θα μετέφερε υψηλά πρόσωπα, αξιώθηκε να μεταφέρει τον ίδιο τον Χριστό με τους μαθητές του. Το τρίτο δέντρο που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, μια μέρα το πήραν και έκαναν έναν σταυρό και σ’ αυτόν σταύρωσαν τον Χριστό. Ετσι το δέντρο αυτό έγινε πιο ψηλό από όσο είχε επιθυμήσει.
Τελικά το κάθε δέντρο απέκτησε όχι μόνο αυτό που ήθελε και ποθούσε, αλλά ασυγκρίτως περισσότερο.
Εμείς καλό είναι να κάνουμε όνειρα για το καλό μας. Να μην ξεχνάμε όμως ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως εμείς θα θέλαμε. Ο Θεός οικονομεί και γίνονται καλύτερα από ό,τι εμείς φανταζόμαστε.
Ας έχουμε πίστη και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στον Θεό.
* δάσκαλος
