Τα τρία φίδια

Πριν από χρόνια, γράφοντας στον σεβαστό πατέρα, τον αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο Χατζηνικολάου, του έλεγα, ανάμεσα στ’ άλλα ότι «συμβαίνει καμιά φορά να καμαρώνουμε τον ξένο πνευματικό μόχθο και να χαιρόμαστε ένα έργο περισσότερο ίσως από τον δημιουργό του».
Αυτό έχει συμβεί σε μένα όχι μία αλλά πολλές φορές, αφού έχω την εξαιρετική τιμή μαζί και τη μεγάλη χαρά να γίνομαι αποδέκτης κάθε νέας δημιουργίας που βγαίνει από τη φωτισμένη σκέψη και την αγαπητική καρδιά του.
Στην προκειμένη περίπτωση, το νέο βιβλίο του (το 25ο!) με τον τίτλο “Τα Τρία Φίδια-Φιλαργυρία,Φιληδονία,Φιλοδοξία”, με βρήκε κατακαλόκαιρο στον Γαλατά. Ημουν με τα εγγονάκια μου και ο Φοίβος   (μαθητής Β’ Λυκείου), χωρίς τη δική μου παρέμβαση, το πήρε στα χέρια του και άρχισε να το διαβάζει. Δεν του είπα τίποτα αλλά όταν την επομένη τον είδα να συνεχίζει την ανάγνωση τον ρώτησα πώς του φαινόταν, μου απάντησε μονολεκτικά «ωραίο είναι»!
Δεν επέμεινα να μου πει περισσότερα. Αυτή η απάντηση μου ήταν αρκετή για να το πάρω κι εγώ με τη σειρά μου και με μεγαλύτερο ενδιαφέρον να το χαρώ, μελετώντας το (βέβαια, δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι αυτό το βιβλίο όπως και τα προηγούμενα του συγγραφέα θα ήταν καλογραμμένο, αλλά η γνώμη ενός εφήβου ήταν ιδιαίτερα ενισχυτική).
Στην αλλοτριωμένη και παραπαίουσα εποχή μας, πολλοί θεωρούν τη φιλαργυρία, τη φιληδονία και τη φιλοδοξία ως  προτερήματα και όσοι τα διαθέτουν, ίσως να καμαρώνουν. Λένε μάλιστα: Τα χρήματα μας δίδουν μια σιγουριά. Γιατί να τα αποποιηθούμε; Η ηδονή στις ποικίλες μορφές της ομορφαίνει τη ζωή μας. Γιατί να την καταδικάσουμε; Η φιλοδοξία μας ωθεί να κατακτήσουμε όλους τους στόχους μας. Γιατί να την κατηγορήσουμε;
Αυτή όμως είναι μια επιφανειακή προσέγγιση που είναι μακριά από την αλήθεια. Η Αγία Εκκλησία μας, η οποία κατέχει τον αψευδή λόγο του Κυρίου, γνωρίζει και διδάσκει ότι, σχεδόν πάντοτε, τα «προτερήματα» του «κόσμου» είναι ελαττώματα για τον Θεό.
Για την Εκκλησία η φιλαργυρία, η φιληδονία και η φιλοδοξία είναι μεγάλα πάθη τα οποία καταστρέφουν, αντί να ωφελούν τον άνθρωπο. Και δεν μπορούν να αποτελούν υποδειγματικά πρόσωπα εκείνοι που έχουν αυτά τα πάθη. Αντίθετα, πρέπει, όσο γίνεται, να τα αποφεύγουμε. Η φιλαργυρία ώθησε τον Ιούδα να γίνει προδότης. Η φιληδονία (σαρκοαπόλαυση, λαιμαργία, γαστριμαργία) απομακρύνει από τον Θεό. Η φιλοδοξία (εγωισμός, κενοδοξία, υπερηφάνεια) δεν έχει σχέση με τον αληθινό Χριστιανό. Γι’ αυτό τον λόγο τα ελαττώματα της φιλαργυρίας, της φιληδονίας και της φιλοδοξίας, ο π. Ιγνάτιος τα θεωρεί τόσο σημαντικά ώστε τα ονομάζει “φίδια”. (μη λησμονούμε ότι ο ΟΦΙΣ έγινε αιτία να χάσουμε τον παράδεισο). Και με ιδιαίτερη προσοχή με βάση την Αγία Γραφή και τα διδάγματα των Πατέρων της Εκκλησίας, τα εξετάζει και αποκαλύπτει το κακό που μπορεί να μας κάμουν. Ο σωστός Χριστιανός πρέπει να είναι αφιλοχρήματος, εγκρατής, ταπεινός. Αυτόν τον άνθρωπο, τον άρτιο, τον αγαθοποιό, τον όντως άνθρωπο, προβάλλει στο νέο βιβλίο του ο εκλεκτός συγγραφέας.
Με λόγο μεστό, κατανοητό, με αποσπάσματα από εκκλησιαστικούς και κοσμικούς συγγραφείς, μας παρουσιάζει εκείνον που δεν είναι δούλος του χρήματος, που είναι ηθικός και σώφρων, που ζει με αγάπη και ταπεινοφροσύνη και που αξίζει να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια ώστε να τον μιμηθούμε και να ζήσουμε «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν ότι αι ημέραι πονηραί εισί» .
Η εποχή μας έχει βέβαια άλλα “πρότυπα”, αλλά ο λόγος της Εκκλησίας δεν ακολουθεί την όποια μόδα. Είναι σωστικός, πάντα επίκαιρος και μένει εις τον αιώνα.
Ας τον ακολουθήσουμε…