» Φιλαργυρία, Φιληδονία, Φιλοδοξία
Σημαντικό και το νέο βιβλίο -25ο κατά σειρά- του εμπνευσμένου από τη θεία χάρη πολυγραφότατου και καλλιεργητή των ηθικών αξιών δούλου του Θεού αρχιμανδρίτη, Θεολόγου και τ. Λυκειάρχη, Ιγνάτιου Χατζηνικολάου.
Ένα πραγματικό θρησκευτικό διαμάντι, στηριγμένο στα υπέρλαμπρα διδάγματα της χριστιανικής μας πίστεως, στα αποφθέγματα των πατέρων της πίστεώς μας, ως και στις απόψεις βαθυστόχαστων συγγραφέων και διδασκάλων ανά την οικουμένη. Εκπέμπει ήδη την ανέσπερον λάμψη του και είναι βέβαιο ότι θα αποτελεί αιώνια, τον καθοδηγητή κάθε αληθινού Χριστιανού.
Η συγκινητική του αφιέρωση μου έδωσε την ευκαιρία να μελετήσω τις πλημμυρισμένες από αυθεντικά νοήματα, καθοδηγητικά βαθιά και ουσιαστικά διδάγματα, σωτήρια λόγια πυξίδας, γραμμές του ιδιαίτερης αξίας. Όλα αυτά συγκαταλέγονται στις 161 σελίδες του, που περιλαμβάνουν τον Πρόλογο, Τέσσερα Κεφάλαια και τον Επίλογο.
Στηριγμένος στη διδασκαλία του Γέροντα Ανατόλιου, ο ακούραστος συγγραφέας του, με πολλή ταπείνωση και αγάπη προς τους αναγνώστες του, το καταθέτει στα χέρια και τη καρδιά μας, αφού ως είπε ο ίδιος ο κύριος “χωρίς εμού ου δύνασθαι ποιείν ουδέν” (Ιωάν. 15.5). Αναφέρεται δε στα τρία μεγάλα φαρμακερά φίδια που τυλίγονται πάνω σε κάθε άνθρωπο, στη φιλαργυρία, φιληδονία και φιλοδοξία.
Για τη φιλαργυρία θα μας πει πολλά και μεταξύ αυτών χαρακτηριστικά ότι: “ο άνθρωπος πρέπει να είναι φιλόχριστος και όχι φιλόχρυσος”. Καυτηριάζει την φιλαργυρία, επισημαίνει ότι ο αληθινός πλούτος έγκειται στην ουσιαστική χρήση πραγμάτων που εξασφαλίζουν και ομορφαίνουν τη ζωή, χωρίς να είναι ο άνθρωπος άφρων και άπληστος αλλά πληστός, δηλαδή πλήρης και ολοκληρωμένος.
Για τη φιληδονία εκθέτει, πλέον των άλλων ότι το πνεύμα και το σώμα μας είναι του Θεού, τον οποίο πρέπει δι’ αυτών να δοξάζομεν.
Να είμεθα μακριά απ’ αυτήν και “παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος” (Β’ Κορινθ. 4, 1).
Μακριά επίσης από τη γύμνια, τη λαιμαργία ως και να μην έχουμε φιλαυτία συνώνυμη του εγωισμού αλλά να επικρατεί μέσα μας η αγάπη, η εγκράτεια και να λείπει η κενοδοξία.
Ως προς την φιλοδοξία, μας διδάσκει, πέραν των άλλων, ότι επιτίθεται “ως λέων ωρυόμενος” (Β’ Πέτρου 5.8) και ότι εγωισμός και ταπείνωση δεν συμβαδίζουν. Η φιλαυτία μας, το εγώ, η ματαιοδοξία μας συνήθως αυξάνονται. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος θα μας πει: “Μη γινώμεθα κενόδοξοι” (Γαλατ. 5. 26) αλλά ταπεινόφρονες.
Περαιτέρω με τα συμπεριλαμβανόμενα στο τέταρτο κεφάλαιο και τον επίλογο του βιβλίου του, μας ομιλεί για τους τρόπους πρόληψης και θεραπείας από τα ως άνω φίδια της αμαρτίας, ατενίζοντας τον Χριστό με νηστεία, εξομολόγηση, μετάνοια, αγάπη, ελεημοσύνη, ταπείνωση, αυτογνωσία και προσευχή “ίνα μη εισέλθομεν εις πειρασμόν” (Μαρκ. 4, 38 και Λουκ. 22, 46).
Σπουδαίος οδηγός μας όλο το περιεχόμενο του βιβλίου σας αυτού πανοσιολογιώτατε π. Ιγνάτιε.
Ευχόμαστε με υγεία να μας κατευθύνετε επί πολύ ακόμη με τις σοφές διδαχές σας.
*Νομικός Σύμβουλος του Κράτους ε.τ.
