«Τα τρία φίδια Φιλαργυρία, Φιληδονία, Φιλοδοξία»

Μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε σαν άνοιξα το κουτί του ταχυδρομείου μετά από δυόμισι και πλέον μήνες απουσίας από το κλεινόν άστυ!
Ηταν το 25ο βιβλίο του αρχιμανδρίτη Ιγνάτιου Χατζηνικολάου με όμορφη αφιέρωση!
Τον ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που μου έκανε!
Δεν ξέρω να υπάρχουν πολλοί ιερωμένοι που να έχουν τη λεβεντιά, την ειλικρίνεια και με παρρησία και θάρρος να λένε τα πράγματα με το όνομά τους προς πάσα κατεύθυνση και προς τα πάνω και προς τα κάτω. «Θυμήθηκα την από 8 Μαρτίου 2012 εγκύκλιο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος… Η Εκκλησία ον διδάσκουσα ότι το χρήμα είναι που δεν αφήνει τους ανθρώπους να είναι άνθρωποι». «Ωστόσο λυπούμαστε που πολλοί από τα μέλη τους, υψηλόβαθμα και μη, ζούνε λίαν τρυφηλά και προκλητικά…».
Πόσο δίκιο έχει όταν αναφέρει “Τας εγκυκλίους” που κατά καιρούς διαβάζονται στους πιστούς και αν οι ίδιοι τις εφαρμόζουν!
Τι θα κάνουν αλήθεια με τον έκφυλο παπά της Νέας Υόρκης, που με τα ίδια χέρια έπιανε το ιερό Ευαγγέλιο και με τα ίδια χέρια έκανε τις άνομες πράξεις του!
Μια μικρή παρατήρηση, αν μου επιτρέπει ο σεβαστός πατέρας Ιγνάτιος.
Θα έλεγα πως τα φίδια της φύσης δεν είναι και τόσο κακά όσο νομίζουμε, σε αντίθεση με τα φίδια ανθρώπους. Εγώ προσωπικά τα συμπαθώ και ποτέ δεν τα σκοτώνω και για έναν επιπρόσθετο λόγο πως είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των ποντικιών.
Εν πάση περιπτώσει πάλι στο θέμα μας. Πράγματι οι τρεις αυτές κακές ιδιότητες του ανθρώπου είναι ό,τι χειρότερο. Οπως αναφέρει ο π. Ιγνάτιος για ένα Πατερικό βιβλίο στο οποίο ο π. Αβράμιος λέει για τον Γέροντα π. Ανατόλιο που του είπε «τρία πράγματα να προσέχεις παιδί μου και με το έλεος του Κυρίου θα σωθείς… τα ονόματά τους είναι: Φιλαργυρία, Φιληδονία, Φιλοδοξία».
Για ένα πράγμα -ή μάλλον για πολλά- θαυμάζω τον σεβαστό πατέρα Ιγνάτιο. Και αυτό είναι το πολυγραφότατό του! Είκοσι πέντε βιβλία δεν είναι και λίγα όταν ξέρουμε πως η έκδοσή τους γίνεται από τον ίδιο, με δικά του χρήματα και τα περισσότερα τα αφιερώνει σε ανθρώπους που ξέρει πως θα εκτιμήσουν την μεγάλη του προσπάθεια! Εγώ του εύχομαι από καρδιάς καλό κουράγιο! Ξέρω από δικό μου πόσο δαπανηρή υπόθεση είναι όταν μάλιστα πληρώνεις και τα ταχυδρομικά τέλη αυτήν τη δύσκολη εποχή.
Και τώρα ξανά στο τέλος του πρώτου κεφαλαίου του βιβλίου. Πολύ εντυπωσιακό και με αρκετά νοήματα το ποίημα του Αρη Χαραλαμπάκη. Παραθέτω τις δύο τελευταίες γραμμές:
«Στην απληστία η ψυχή την πόρτα της ας κλείσει
θα γίνει κι η Ιθάκη μας ωραίος πηγαιμός».
Στο δεύτερο κεφάλαιο ο π. Ιγνάτιος πραγματεύεται τη Φιληδονία. Πόσο δίκιο έχει όταν αναφέρει για τους γάμους και τις βαπτίσεις. Μόνο ο επαγγελματίας σκηνοθέτης λείπει από την “παράσταση”.
Και παρακάτω: «Ζούμε δυστυχώς στο ανεξέλεγκτο στάδιο των αχαλίνωτων προκλήσεων». Ομως «ο Χριστιανισμός σέβεται και τιμά το ωραίο -και τι πιο ωραίο από τον άνθρωπο- και τιμά της ψυχής το κάλλος».
Με βρίσκει απολύτως σύμφωνο: «Γιατί προσέρχονται οι γυναίκες στον Ναό; Για να επιδειχθούν; Είναι πασαρέλα μόδας ο Ναός;». Και παρακάτω με περίσσια παρρησία αναφέρει: «Στην περίπτωση γάμων και βαπτίσεων, συνένοχοι είναι και οι λειτουργοί του Θεού. Ο επίσκοπος, ας οπλίσει τους πρεσβύτερους της περιφέρειας με θάρρος, ώστε να υπερασπίζονται την ιερότητα του χώρου».
Στο τρίτο κεφάλαιο, με τίτλο “Φιλοδοξία”, δεν ξέρω ειλικρινά τι να ξεχωρίσω και να τονίσω.
Το κεφάλαιο το διάβασα απνευστί!
Θα μου επιτρέψετε να μείνω λίγο και να επαναλάβω τα λόγια του σοφού Π. Μεταλληνού: «Το πρόβλημα όμως παρουσιάζεται στην πραγμάτωση αυτής της αποστολής, πώς θα μείνει ο Χριστιανός και η Εκκλησία φως και άλας του κόσμου;».
Θα τελειώσω με δύο λόγια για τον εγωισμό και τους εγωιστές όπως παρουσιάζονται στο βιβλίο:
«Γυμνοί από αρετές, που εξαφάνισε ο εγωισμός, κούφιοι. Τενεκέδες άδειοι, που μόνο θόρυβο κάνουν. Επάρατος ο εγωισμός και η καυχησιολογία».
Εύχομαι ολόψυχα π. Ιγνάτιε και στο πεντηκοστό σου βιβλίο. Να είσαι καλά, με υγεία και να μην ξεχνούμε: «Μην ανυψώνεις τον αυχένα σου, ενώ είσαι πλασμένος από γης!».
*Ασηγωνιώτης λαογράφος