Δύο ημέρες πριν πραγματοποιηθεί η διαδιδόμενη συνάντηση Δένδια – Τσαβούσογλου (αν δεν αναβληθεί) για την έναρξη των διερευνητικών επαφών και μια εβδομάδα σχεδόν από, τις προεδρικές εκλογές στο ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων, ο Ερντογάν ανήγγειλλε, ότι θα ανοίξει μερικώς τα Βαρώσια στην Αμόχωστο, πόλη φάντασμα, που δεν έχει εποικισθεί επί 46 χρόνια. Είχε προαναγγελθεί σε ανύποπτο χρόνο το άνοιγμα ολόκληρης της πόλης αλλά τελικώς τώρα ομιλούν μόνο για το παραλιακό μέρος.
Η είδηση έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία σε μια περίοδο που η ένταση στην Αν. Μεσόγειο δεν έχει κοπάσει. Αντί, λοιπόν, η Τουρκία μετά τη Σύνοδο Κορυφής να ανοίξει το δρόμο της λύσης, συνεχίζει να προκαλεί με νέες κρίσεις. Τα μηνύματα, που στέλνει, είναι ακατανόητα. Μ’ αυτή την πράξη του ο Ερντογάν ισοπεδώνει κάθε τι θετικό, που προέκυψε από τη Σύνοδο Κορυφής και το ΝΑΤΟ.
Αποτελεί γι’ αυτούς ένα ηχηρό ράπισμα, γιατί ενώ η κα Μέρκελ σε επικοινωνία μαζί του, τον εγκαλεί να μειώσει την ένταση, αυτός δεν την ακούει και την κλιμακώνει. Οργισμένος δε για την απόφαση των Ευρωπαίων, βρίσκει την ευκαιρία, να κατηγορήσει την Ε.Ε., ότι είναι όμηρος Ελλάδος και Κύπρου, υποκύπτει στα συμφέροντά τους και παραβλέπει τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων.
Μόνιμη επιδίωξη της Τουρκίας είναι η διχοτόμιση του νησιού. Η Αμμόχωστος ήταν το ατού της, να αποσπάσει συνομιλίες και σε περίπτωση λύσης διαχωρισμού του Τουρκοκυπριακού από το Ελληνοκυπριακό κράτος, να πάρει την ισότητα και να παραδώσει την Αμμόχωστο.
Υποστηρίζεται, ότι δεν παραβιάζεται για μερικό άνοιγμα. Ομως η κίνηση αυτή θεωρείται ακραία και προκλητική. Είναι σαν να διαμηνύει, ότι η Κύπρος είναι δική του και πιστεύει, ότι είναι δεδομένη η διενέργεια νέων τετελεσμένων. Αφού απέφυγε τις κυρώσεις, της Ε.Ε. χρησιμοποιεί τη γλώσσα του ισχυρού και λέει, ότι έφερε στα νερά του τους πάντες.
Τον προβληματισμό του εξέφρασε ο κ. Μητσοτάκης στον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ κ. Στόλντενμπεργκ που βρέθηκε αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Η συμπεριφορά της Τουρκίας μοιάζει με σκωτσέζικο ντουζ. Αφ’ ενός έχουμε τις απειλές της με οξεία ρητορική και αφ’ ετέρου να δηλώνει έτοιμη να προσέλθει σε διάλογο με δική της ατζέντα, που αν αποτύχει θα επιρρίψει τις ευθύνες σ’ εμάς.
Η αντίδραση από το Βερολίνο ήρθε με λιτή ανακοίνωση ότι «υπάρχουν εντάσεις οι οποίες πρέπει να σταματήσουν»!! Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν ξέρουμε τι περιμένουν για ν’ αντιδράσει, αλλά και ο ΟΗΕ δεν πάει πίσω στην ολιγωρία να επέμβει. Ζητήθηκε και η παρέμβαση της Ρωσίας, ως μόνιμο μέλος του Σ.Α., αλλά οι Ρώσοι διπλωμάτες βρίσκονται σε κατάσταση έκπληξης από τα πολλά μέτωπα που έχει ανοιχτά ο Ερντογάν με τελευταίο στον Καύκασο.
Η Τουρκία περνιέται σήμερα ως μεγάλη περιφερειακή δύναμη έχουσα παγκόσμια απήχηση. Οι εταίροι μας όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουν, ότι η Τουρκία δεν είναι η ίδια όπως πριν 10 χρόνια και πάψουν να στρουθοκαμηλίζουν, της πάρουν δε τα κλειδιά που της έχουν δώσει, ενδεχομένως να αλλάξει πολιτική και να δούμε, ότι δεν θα χαθεί άλλη μια ευκαιρία των Δυτικών να προσπαθήσουν όχι να επαναφέρουν τον Ερντογάν στα Δυτικά στρατόπεδα, αλλά να θέσουν τις βάσεις για νέα σχέση με την Τουρκία, που της παρέχεται ένα είδος ασυλίας, την οποία απολαμβάνει, γι’ αυτό συνεχίζει με το ίδιο μοτίβο.
