Eίµαι εδώ, για να σας ποτίζω, να σας φροντίζω και να σας κανακεύω… Είστε τα βασιλικάκια µου! Φανταστείτε, να έχετε δύο γλαστρούλες µε βασιλικό, σε ξεχωριστά δωµάτια. Κάθε πρωί, πάτε στο ένα γλαστράκι, του τραγουδάτε, το µιλάτε, χαϊδεύετε το βασιλικάκι, του λέτε, µοσχοµυριστέ µου, θέριεψε και φούντωσε, ευωδίασε την πλάση ολάκερη κι εγώ είµαι εδώ για σένα, ό,τι χρειαστείς!
Μετά, πας στο άλλο δωµάτιο, στο άλλο βασιλικάκι, το κοιτάς µε περιφρόνηση, του ρίχνεις δυό στάλες νερό και του λές απαξιωτικά..
Κακορίζικο, µαραζιασµένο, αδύναµο, τι να κάνεις κι εσύ, τόπο πιάνεις µόνο, δεν θα τα καταφέρεις να φουντώσεις, δεν είσαι άξιο να µυρίσεις όµορφα…Να είστε σίγουροι, ότι το πρώτο βασιλικάκι, όντως θα γίνει ζηλευτό, υγιέστατο και µοσχοµυρωδάτο. Το άλλο, θα κιτρινίσει, θα κατσιάσει και στο τέλος θα πεθάνει, ξεραµένο και κατακίτρινο. Βλέπω πολλά παιδιά κάθε µέρα και τα ”πρωτάκια”, τα εφηβάκια µου, δεν τα γνωρίζω… ∆εν ξέρω, αν κάποιος από εσάς, αισθάνθηκε ποτέ σαν το δεύτερο βασιλικάκι, µα εγώ θα σας έχω όλους σαν το πρώτο!
Γιατί όλοι σας αξίζετε το καλύτερο και µπορείτε να το καταφέρετε, αν αγαπηθείτε, αν είστε συνεπείς, υπεύθυνοι και αν σέβεστε τον εαυτό σας και τους δασκάλους σας!
Όµορφα λόγια!
Σκέφτηκα, πόσο σηµαντικό είναι, µέσα σε αυτή την ανέµπνευστη, σκληρή εποχή, µέσα σε αυτή την πολυσύνθετη κι αλλοπρόσαλλη κοινωνία – µωσαϊκό που ζούµε, τα παιδιά µας να βρουν έναν άνθρωπο να τα εµπνεύσει…
Χώρια από εµάς… Κι αν είναι εκπαιδευτικός, ακόµα καλύτερα!
Να τους δηλώσει την αγάπη του, να τους µιλήσει για την ευτυχία της αξιοσύνης, αλλά και την αξία της προσπάθειας! Κι αυτά να πετάξουν φυλλωσιά καταπράσινη και ρίζες δυνατές στη ζωή, σαν το πρώτο βασιλικάκι!
