Τα ζώα στον Δημοτικό Κήπο

Τα ζώα στον Δημοτικό Κήπο
Ο Δημοτικός Κήπος των Χανίων αποτελεί πλέον ένα μνημείο της πόλης μας που για χρόνια απολάμβαναν το πράσινο οι Χανιώτες, μιας και δεν υπήρχαν τα σημερινά ιδιωτικά μεταφορικά μέσα για να έχουν εξόδους πιο έξω.
Θυμάμαι μικρός τον πριν από πολλά χρόνια διαχειριστή του κέντρου Χατζηδάκη που η Γαλλίδα γυναίκα του, νομίζω η Μαρί, ήταν φιλενάδα της μάνας μου Γεωργίας Γαμπα καθώς και τον μικρό θετό γιό τους τον Νιόνιο τον μετέπειτα ναύαρχο Διονύσιο Χατζηδάκη και για δυο-τρεις περιόδους επιτυχημένο δήμαρχο, αν δεν κάνω λάθος, Νέου Φαλήρου.
Από μερικά χρόνια ο αξιόλογος άνθρωπος νέος διαχειριστής του κέντρου εκεί κατάφερε να τον μετατρέψει σε πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο με πανευρωπαϊκή απήχηση.
Από τα αξιόλογα σημεία του κήπου, ιδίως για μικρά παιδιά, ήταν και είναι ακόμη, τα ζώα με τα οποία είχαν την πρώτη τους γνωριμία εκτός από τα οικόσιτα. Πήγαινα τις κόρες μου μικρές και απολάμβανα τα παπάκια στη μικρή τεχνητή λιμνούλα. Τότε υπήρχαν εκεί και κλουβιά με μικρά πουλιά. Μετά την εγγονή που η χαρά ήταν εκτός τα παπάκια και τα αγρίμια που… παράνομα τους πρόσφερε φύλλα από τα σύρματα και τα απολάμβανε να μασσάνε.
Είναι αδιανόητο γιατί αντί να αναβαθμισθεί αυτός ο τομέας του Κήπου, καταργείται. Μήπως φιλόζωοι θεωρούν τα αγρίμια σε κακή διαβίωση; Μα τα περισσότερα, είναι δεύτερης και τρίτης γεννιάς εκεί.
Αλλωστε υπάρχουν, με άδεια, και σε ιδιωτικά πάρκα και εδώ στα Χανιά μα και πέρα από αυτά αγρίμια και θυμάμαι που ο μακαρίτης δημοσιογράφος Νίκος Κακαουνάκης τα διατηρούσε και στην κατοικία του στα Φαλάσαρνα.
Ας το ξανασκεφθούν λοιπόν οι αρμόδιοι.