»Ματιές στην οθόνη των σινεμά της πόλης
Από τις σπάνιες φορές που παρατηρείται τέτοιος συνωστισμός εξαιρετικών ταινιών, μέσα σε μια εβδομάδα. Το πολλά υποσχόμενο πρόγραμμα, που ξεκίνησε χθες βράδυ, συνθέτουν οι τέσσερις νέες ταινίες ”Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών”, του οσκαρικού Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, το ιρανικό δράμα ”Έρημη Χώρα”, η παλαιστινιακή κομεντί ”Γάζα Αγάπη μου” και το ελληνικό ντοκιμαντέρ του Γιάννη Αποστολίδη ”Latin Noir”. Επιπλέον, προβάλλεται σε επανέκδοση και ψηφιακές κόπιες το αριστουργηματικό δράμα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ”Σκηνές από ένα Γάμο” από το μακρινό 1974, αλλά πάντα ιδιαιτέρως επίκαιρο.
Το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών
(Nightmare Alley)
Δραματικό θρίλερ, αμερικανικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, με τους Μπράντλεϊ Κούπερ, Κέιτ Μπλάνσετ, Ρούνι Μάρα, Τόνι Κολέτ, Γουίλεμ Νταφόε, Ρον Πέρλμαν, Ντέιβιντ Στράθερν κ.ά.
Υποβλητικό ατμοσφαιρικό νεονουάρ, που συνδυάζει το ψυχολογικό θρίλερ με το δράμα και το μυστήριο, από τον οσκαρικό Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο (”Η Μορφή του Νερού”, ”Ο Λαβύρινθος του Πάνα”) διαθέτοντας κι ένα λαμπρό καστ αστέρων και αξιοπρόσεκτους καρατερίστες -από Μπράντλεϊ Κούπερ, Κέιτ Μπλάνσετ και Τόνι Κολέτ, μέχρι Γουίλεμ Νταφόε, Ρούνι Μάρα και Ρον Πέρλμαν.
Ο Μεξικανός σκηνοθέτης, βασισμένος στο βιβλίο του Γουίλιαμ Λίντσεϊ Γκρέσαμ ”Nightmare Alley”¨, το οποίο είχε μεταφέρει στον κινηματογράφο το 1946 ο Έντμουντ Γκούλντινγκ με τον Τάιρον Πάουερ στον καλύτερο ρόλο της ζωής του, δεν κάνει ένα ριμέικ της παλιάς, κλασικής πια ταινίας, καθώς το προσεγγίζει με διαφορετική και νεωτερική ματιά.
Το στόρι μάς μεταφέρει στη δεκαετία του ‘30, έχοντας ως κεντρικό ήρωα έναν φιλόδοξο, χαρισματικό και συνάμα αριβίστα άνδρα, που έχει ως στόχο να πετύχει πατώντας στην κυριολεξία επί πτωμάτων, πουλώντας την ψυχή του στο διάβολο. Θα βρει δουλειά σε έναν περιοδεύοντα θίασο, ένα σόου τεράτων και τερατόμορφων, όπου εργάζονται, μέσα στην αχρειότητα, κάποιοι παράξενοι τύποι, στα όρια του περιθωρίου και πλέοντας στο αλκοόλ. Εκεί θα συνειδητοποιήσει το χάρισμά του να χειραγωγεί τους ανθρώπους και θα ξανοιχτεί στους κόλπους της υψηλής κοινωνίας βάζοντας στο στόχαστρό του έναν μεγιστάνα, με τη βοήθεια μίας ψυχολόγου, επικίνδυνη όσο δεν φαντάζεται.
Ο Ντελ Τόρο, κλιμακώνει αργά το μυστήριο και την αγωνία, πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό να δώσει το κλίμα τής εποχής, αξιοποιώντας την εξαιρετική και σκοτεινή φωτογραφία, αναδεικνύοντας την ηθική αλλοτρίωση ενός μικρόκοσμου που, όμως, μέσα από το φακό του μεγεθύνεται, γενικεύεται, κυριεύει. Το μήνυμα για τον ηθικό ευτελισμό, τον εκτεταμένο αριβισμό, την τρέλα της εξουσίας που οδηγεί την ανθρωπότητα σε βαθύτερα σκοτάδια, είναι σαφές, αν και δίνει την αίσθηση του ανολοκλήρωτου.
Αν εξαιρέσουμε την αναποφασιστικότητα του Ντελ Τόρο να προχωρήσει ακόμη πιο τολμηρά στη διερεύνηση της αρρωστημένης τρέλας των ανθρώπων για εξουσία και τις επιπτώσεις της στο κοινωνικό γίγνεσθαι, κάποιες σεναριακές λακκούβες που δεν μπορεί να αποφύγει και τη σπατάλη του χρόνου, με ορισμένες αχρείαστες σκηνές, αυξάνοντας υπερβολικά και τη διάρκεια της ταινίας (2,5 ώρες), δείχνει ακόμη πιο ώριμος για να μπει στα επικίνδυνα μονοπάτια των χαμένων ψυχών, οι οποίες προφανώς τον γοητεύουν. Και παράλληλα, να φέρει εις πέρας ένα πολυσύνθετο έργο, στιλάτο, άψογο στην αναπαράσταση της εποχής και του ζοφερού κλίματος, να κατευθύνει με μαεστρία το καστ, που του ανταποδίδει στο μέγιστο βαθμό τους καλοδουλεμένους, απαιτητικούς χαρακτήρες.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ:
O χαρισματικός και φιλόδοξος Στάντον Καρλάιλ γίνεται μέλος ενός περιοδεύοντα θιάσου και κερδίζει την εύνοια του μέντιουμ Ζίνα και του συζύγου της Πιτ. Σύντομα, θα χρησιμοποιεί τις νέες του γνώσεις για να κάνει κομπίνες σε βάρος της πλούσιας ελίτ της Νέας Υόρκης του 1940. Έχοντας την αγνή Μόλι πιστή στο πλευρό του, ο Στάντον καταστρώνει ένα κόλπο με στόχο έναν μεγιστάνα, με τη βοήθεια μιας μυστηριώδους ψυχιάτρου που μπορεί να είναι και η πιο επικίνδυνη αντίπαλός του.
Ο Άνθρωπος του Βασιλιά: Το Ξεκίνημα
(The King’s Man)
Σκηνοθεσία: Μάθιου Βον / Παίζουν: Ρέιφ Φάινς, Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον, Τζέμα Αρτερτον, Στάνλεϊ Τούτσι, Μάθιου Γκουντ, Κόλιν Φερθ, Τσαρλς Ντανς, Ντάνιελ Μπρουλ, Ντζιμόν Χουνσού, Ρις Ίφανς κ.ά.
Η χορταστική δράση, με τις θεαματικές σκηνές μαχών και πολέμου, το βρετανικό χιούμορ και στιλ, η ίντριγκα, με τους γραφικούς κακούς και η αίσθηση παρωδίας του πατριάρχη του είδους Τζέιμς Μποντ συνεχίζεται στο σύμπαν του κινηματογραφικού φραντσάιζ «Kingsmen», με ένα πρίκουελ, που μας επιστρέφει λίγο πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στο πώς δημιουργήθηκε η περιβόητη μυστική υπηρεσία.
Ο Μάθιου Βον, που λατρεύει τα κόμικς, αυτή τη φορά μπορεί να πηγαίνει στην πηγή του μύθου του, αλλά δεν καταφέρνει να μας δροσίσει, καθώς οι χαρακτήρες του είναι πιο χάρτινοι από ποτέ, οι ιδέες του δείχνουν να επαναλαμβάνονται, το αποικιοκρατικό περιπαιχτικό βλέμμα να εξαντλείται, η αφήγησή του να αγκομαχά. Οι μακράς διάρκειας σκηνές μαχών και επεισοδίων, μπορεί να προσφέρουν διασκεδαστικές στιγμές, η ύπαρξη του Ρασπούτιν ανάμεσα στους κακούς να αποτελεί μια πινελιά φρεσκάδας, αλλά τελικά το πιο σημαντικό στήριγμα της ταινίας παραμένει ο Ρέιφ Φάινς και το πολυπρόσωπο καστ που καλύπτει τις αδυναμίες της ταινίας. Χαρακτήρες αναιμικοί που χωρίζονται σε αυτούς που πρέπει να αντιμετωπίσουν το κακό και στους σατανικούς εγκληματίες, που βρίσκουν πάντα την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν τα ζοφερά σχέδιά τους, θυσιάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους.
Έτσι, πέρα από ορισμένες θεαματικές σκηνές και τον Ρέιφ Φάινς που είναι ικανός να καλλωπίσει με την παρουσία του ακόμη και το τίποτα, το τρίτο μέρος των «Kingsmen» εύκολα κατατάσσεται στις διασκεδαστικές περιπέτειες δίχως απαιτήσεις, ένα σχετικά ευχάριστο δίωρο, που μετά από λίγο θα έχει ξεχαστεί.
