» Ματιές στην οθόνη των σινεμά της πόλης
“Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ”
(“Richard Jewell”)
Δραματική ταινία, αμερικανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Κλιντ Ίστγουντ, με τους Πολ Γουόλτερ Χάουζερ, Κάθι Μπέιτς, Σαμ Ρόκγουελ, Ολιβια Γουάιλντ, Τζον Χαμ, Νίνα Αριάντα κ.ά.
Ο Κλιντ Ίστγουντ, αν και σύντομα θα γίνει 90 ετών, συνεχίζει να κινηματογραφεί με ένα πρωτόγνωρο σφρίγος με θέματα που πάντα τον απασχολούσαν, δηλαδή τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει ένας απλός άνθρωπος μπροστά σε ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας, το οποίο στηρίζεται πολλές φορές από τα αδηφάγα ΜΜΕ για ελκυστικά πρωτοσέλιδα και πρόθυμα στην εξυπηρέτηση συμφερόντων. Μερικές απ’ τις ταινίες του Ίστγουντ με ανάλογα θέματα ήταν “Η Ανταλλαγή”, “Απόλυτη Δύναμη”, “Αληθινά Εγκλήματα”. Εδώ, βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία απ’ τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα, όπου ο ένας απλός αστυνομικός αποτρέπει μία βομβιστική επίθεση και από ήρωας γίνεται ο βασικός ύποπτος, για τρομοκρατία. Μπορεί ο Ίστγουντ να μην ακολουθεί κατά γράμμα την πραγματική ιστορία, αλλά αυτό δεν είναι εις βάρος του, καθώς ο σκοπός του είναι να αναδείξει το πόσο ευάλωτος είναι ένας άνθρωπος και μάλιστα ένστολος που πιστεύει στο μεγαλείο του “Θείου Σαμ” όταν βρεθεί μπροστά σε ένα βαρύ, γραφειοκρατικό και πολλές φορές διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας.
Ο Ίστγουντ, όπως συνηθίζει, εκφράζει τους Αμερικάνους που βρίσκονται μακριά από τα κέντρα εξουσίας, αυτούς που πολλές φορές αγνοούν επιδεικτικά οι ελίτ και το αμερικανικό κράτος. Έτσι, μέσα από την ιστορία του Ρίτσαρντ Τζούελ, ο οποίος μετά την περιπέτεια που πέρασε πέθανε λίγα χρόνια αργότερα από καρδιακή προσβολή, ο Ίστγουντ έχει όλα τα στοιχεία που θα εξυπηρετήσουν τον προβληματισμό του. Ένας άνθρωπος που χτυπιέται βάναυσα από έναν μηχανισμό παραγωγής υπόπτων και έχει ως μοναδικούς συμπαραστάτες τη μητέρα του και ένα φαινομενικά κυνικό δικηγόρο, που γνωρίζει απ’ έξω και ανακατωτά πως λειτουργεί το σύστημα και δεν φοβάται να τα βάλει μαζί του.
Ο Ίστγουντ, για μια ακόμη φορά, θέλει να αφυπνίσει τη μακάρια αμερικανική κοινή γνώμη, να μιλήσει για τον καθημερινό άνθρωπο, να χλευάσει τον κρατικό μηχανισμό, τα κέντρα εξουσίας και τα ΜΜΕ για τον ανθρωποφαγικό τους χαρακτήρα και να ξαναθυμίσει ότι το “αμερικάνικο όνειρο” μπορεί εύκολα να μεταβληθεί σε εφιάλτη.
Μία αδυναμία της ταινίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εντύπωση ότι όλα κάπου τα έχουμε ξαναδεί, με τη διαφορά ότι το αστείο έως τραγικό παρουσιαστικό του ήρωά του, που μπορεί να ξενίζει και να είναι μακριά από τους συνήθεις κινηματογραφικούς ήρωες, αλλά φτάνει στην πραγματικότητα του μέσου καλοκάγαθου Αμερικάνου πολίτη. Ένα χαρακτήρα που υπερασπίζεται εξαιρετικά ο Πολ Γουόλτερ Χάουζερ, ενώ αυτός που κλέβει την παράσταση, με τον αβανταδόρικο ρόλο του δικηγόρου, είναι ο εκπληκτικός Σαμ Ρόκγουελ, που προσεγγίζει τον χαρακτήρα του με την άνεση ενός Τζιν Χάκμαν.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ: Ο κόσμος γνώρισε τον Ρίτσαρντ Τζούελ ως τον φύλακα που ανακάλυψε ένα βομβιστικό μηχανισμό και ενημέρωσε άμεσα τις αρχές κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα το 1996. Χάρη στην ακαριαία δράση του, μετατράπηκε σε ήρωα και έσωσε πολλές ζωές. Μέσα σε λίγες μέρες, όμως, έγινε ο υπ’ αριθμόν ένα ύποπτος του FBI και κατηγορήθηκε από τον Τύπο και το κοινό, χωρίς βάσιμες αποδείξεις. Από τότε η ζωή του άλλαξε δραματικά και αμετάκλητα.
Όνειρα στην Καλιφόρνια
(“The High Note”)
Δραματική κομεντί, αμερικανικής και βρετανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Νίσα Γκανάτρα, με τους Ντακότα Τζόνσον, Τρέισι Έλις Ρος, Κέλβιν Χάρισον τζ, Μπιλ Πούλμαν, Άις Κιουμπ κ.ά.
Ανάλαφρη δραματική κομεντί, που μένει στον αφρό της αμερικανικής μουσικής βιομηχανίας, χωρίς να μπαίνει στα βαθιά, στα σκοτεινά και βρώμικα νερά ενός κόσμου που έχει τη δύναμη να επηρεάζει όλο τον πλανήτη.
Η ταινία της Νίσα Γκανάτρα (“Late Night”) περιγράφει με κομψό και εύπεπτο τρόπο τη ζωή μιας διάσημης τραγουδίστριας που βρίσκεται στην κάμψη της, την οποία ερμηνεύει η κόρη της Νταϊάνα Ρος, Τρέισι Έλις Ρος και τη σχέση της με την προσωπική της βοηθού (Ντακότα Τζόνσον) που θέλει να γίνει μουσική παραγωγός.
Μέσα από την ιστοριούλα, βλέπουμε τον σκληρό χώρο της μουσικής βιομηχανίας, αλλά ως ένα σημείο, τον εγωκεντρισμό των καλλιτεχνών, την υπέρμετρη σημασία των παραγωγών στη δημιουργία μιας επιτυχίας, την ξιπασιά των κεφαλαιούχων που έχουν πάρει τις δισκογραφικές εταιρίες και βεβαίως τη ματαιοδοξία. Όμως αυτά που δεν βλέπουμε είναι πολλά. Όπως η επιβολή των εταιριών, η πλύση εγκεφάλου, η προώθηση, τα συμφέροντα που σκοτώνουν το ταλέντο και την έμπνευση, την επικράτηση της μετριότητας και την ανάδειξή της ως κάτι σπουδαίο.
Όμως τα προβλήματα της ταινίας δεν είναι μόνο αυτά, αλλά και ο γλυκερός μελλοδραματισμός της που κορυφώνεται στο φινάλε, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά τα αδιέξοδα του Χόλιγουντ.
Η Ντακότα Τζόνσον δεν είναι κακή, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από το χαζοχαρούμενο πλαίσιο, όπως και η κόρη της Ρος, ενώ ο Άις Κιουμπ, συγκρατημένος και λιτός δίνει τις πάσες για ότι καλύτερο στην ταινία.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ: Η Μάγκι είναι μια νεαρή κοπέλα, φιλόδοξη, ταλαντούχα μουσικός παραγωγός, αλλά πρέπει να της δοθεί η ευκαιρία για να το αποδείξει. Μέχρι τότε εργάζεται ως προσωπική βοηθός της σούπερ σταρ Γκρέις Ντέιβις που της κάνει τη ζωή δύσκολη με τις υψηλές απαιτήσεις και τον υπέρμετρο εγωισμό της να έχουν φτάσει στα ύψη.
********
Made in Italy
Εύπεπτη δραματική κομεντί, αμερικανικής παραγωγής 2020, παραλλαγή της ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ “Μια Καλή Χρονιά”, γυρισμένη στην Τοσκάνη από τον ηθοποιό Τζέιμς Ντ’ Άρσι, με όλες τις συνταγές του είδους.
Δηλαδή, μια ιστορία αγάπης, απώλειας, επανένωσης γιου-πατέρα, ενηλικίωσης και πάνω απ’ όλα με γερές δόσεις κλισέ και συγκίνησης.
Πρωταγωνιστούν Λίαμ Νίσον, Μάικλ Ρίτσαρντσον, Βαλέρια Μπιλέλο και Λίντσεϊ Ντάνκαν και φυσικά η υπέροχη Τοσκάνη που κερδίζει και τις εντυπώσεις.
