» Ματιές στην οθόνη των σινεμά της πόλης
Ακαταμάχητος
(Irresistible) Κωμωδία, αμερικανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Τζον Στιούαρτ, με τους Στιβ Καρέλ, Κρις Κούπερ, Ρόουζ Μπερν, Μακένζι Ντέιβις, Νατάσα Λίον, Τόφερ Γκρέις κ.ά.
Ταινία που θα ήθελε να είναι μία καυστική σάτιρα για τα παράδοξα των αμερικανικών εκλογών, αλλά και την μπίζνα που στήνεται γύρω απ’ αυτές, αλλά μοιάζει περισσότερο με μια παλαιομοδίτικη κομεντί, παραπέμποντας στις χρυσές εποχές του Χόλιγουντ του ’30 και ’40, χωρίς όμως το πνεύμα, την έμπνευση και το χιούμορ των μεγάλων μαστόρων εκείνης της εποχής (Κάπρα, Χοκς). Το στόρι θέλει έναν φιλόδοξο σύμβουλο πολιτικής να ψάχνει σε μια συντηρητική πόλη ένα λαϊκό ήρωα για υποψήφιο των Δημοκρατικών, δεδομένου ότι τα στελέχη του κόμματος έχουν διαπιστώσει ότι έχουν πέραση μόνο στην ελίτ και όχι στον απλό ψηφοφόρο.
Το φιλμ του Τζον Στιούαρτ βλέπεται σχετικά ευχάριστα, έχει κάποιες καλές στιγμές, αλλά μάλλον είναι ακόμη μία περίπτωση χαμένης ευκαιρίας, καθώς ακολουθεί δοκιμασμένες συνταγές, ξέπνοη πλοκή και προβλέψιμη εξέλιξη, ενώ δίνει την αίσθηση ότι προτιμά τον αυτόματο πιλότο από το ρίσκο που απαιτεί το είδος.
Οι ερμηνείες δεν είναι κακές, αλλά δεν ξεφεύγουν από τη γενικότερη μετριότητα της ταινίας, ενώ ο πολύ καλός Κρις Κούπερ, στο ρόλο του λαϊκού ήρωα, κάνει τη διαφορά, παρότι πολλές φορές μένει ξεκρέμαστος από τη σκηνοθέτη και το σενάριο.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ: Ο Γκάρι Ζίμερ είναι λομπίστας της Ουάσινγκτον, ένας φιλόδοξος σύμβουλος πολιτικών και αυτός που χαράζει τη στρατηγική στις προεκλογικές καμπάνιες των Δημοκρατικών. Πιστεύει ότι βρήκε τον ιδανικό υποψήφιο για Δήμαρχο (και ποιος ξέρει το μέλλον – Κυβερνήτη, Γερουσιαστή, Πρόεδρο;) μιας μικρής κωμόπολης των μεσοδυτικών Πολιτειών, στο πρόσωπο ενός αγρότη και πρώην βετεράνου, ο οποίος γίνεται γνωστός μέσω του διαδικτύου. Ο Ζίμερ και η ομάδα του κατεβαίνουν στη μέση του πουθενά, πείθουν τον αγρότη να βάλει υποψηφιότητα και αρχίζουν οι περιπέτειες.
Greenland: Το Τελευταίο Καταφύγιο
(Greenland) Περιπέτεια καταστροφής, αμερικανικής και βρετανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Ρικ Ρόμαν Βο, με τους Τζέραρντ Μπάτλερ, Μορένα Μπάκαριν, Σκοτ Γκλεν, Χοπ Ντέιβις κ.ά.
Ακόμη μία θεαματική ταινία καταστροφής, με χιλιοειπωμένο στόρι: Ένας κομήτης απειλεί να αφανίσει τον πλανήτη κι ένας πατέρας θέλει να σώσει την οικογένειά του αναζητώντας ένα ασφαλές καταφύγιο που βρίσκεται στην Γροιλανδία. Ένα φιλμ που βλέπεται αλλά δεν προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο στο είδος. Ακολουθεί γνώριμες ρετσέτες και μία συμπαθητική κλιμάκωση της αγωνίας, έχει το απαραίτητο επιδερμικό μήνυμα (κλισέ) για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ο πλανήτης και η ανθρωπότητα, αναδεικνύει τη δύναμη της οικογένειας, αλλά κι ένα προβλέψιμο φινάλε. Η σκηνοθεσία του Ρικ Ρόμαν Βο (“Ο Φύλακας Άγγελος Έπεσε”), που ειδικεύεται σε δυναμικές, κατά κανόνα, χοντροκομμένες περιπέτειες, χειρίζεται ελαφρώς καλύτερα το θέμα του, δεν μπουκώνει το φιλμ με εφέ από σκηνές καταστροφής, ρίχνοντας περισσότερο βάρος στην ανθρώπινη πλευρά των ηρώων του, παρά το στοιχειώδες σενάριο. Έτσι, έχουμε ένα εμφανώς φιλμ των στούντιο, ευρείας κατανάλωσης, όπως και το ποπκόρν με το οποίο συνοδεύεται.Ο Μπάτλερ, το παλεύει, παίρνει αποστάσεις από τους σούπερ ήρωες που μας είχε συνηθίσει τελευταίως, μπαίνοντας στο πετσί ενός ανθρώπου της διπλανής πόρτας. Ένα ρολάκι παίζει και ο Σκοτ Γκλεν.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ: Ένας κομήτης απειλεί τη Γη με αφανισμό. Ο Tζον θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να προστατέψει τη γυναίκα και το μικρό του γιο και να βρεθούν όλοι μαζί σε ένα ασφαλές καταφύγιο. Καθώς η ώρα μηδέν για τη σύγκρουση πλησιάζει, η οικογένεια έρχεται αντιμέτωπη με πολλά εμπόδια που την κρατούν μακριά από τη σωτηρία.
Οι Ζωές που δεν Eζησα
(The Roads Not Taken) Δραματική ταινία, βρετανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Σάλι Πότερ, με τους Χαβιέ Μπαρδέμ, Σάλμα Χάγιεκ, Ελ Φάνινγκ, Λορα Λίνεϊ, Μπράνγκα Κάτιτς κ.ά.
Μία άτυχη στιγμή για τον Χαβιέ Μπαρδέμ, καθώς ο Ισπανός σταρ, με τους πολλούς θαυμαστές στη χώρα μας, πέφτει θύμα ενός υπερφίαλου δράματος, μίας ιστορίας που εκτυλίσσεται σε ένα 24ωρο κι αφορά έναν συγγραφέα που αρχίζει να χάνει το μυαλό του, από τη μάστιγα της εποχής, την άνοια. Η Σάλι Πότερ (“Ορλάντο”), που μεταφέρει με τρυφερότητα μία προσωπική της εμπειρία, την πρόωρη άνοια που παρουσίασε ο αδελφός της, προσπαθεί αποτυχημένα να συνδυάσει στην ταινία της την εγκεφαλική προσέγγιση του δύσκολου θέματός της με το μελόδραμα και το μυστήριο (για τη ζωή του ήρωά της) με την αγωνία της σπλαχνικής κόρης, που προσπαθεί να βοηθήσει τον πατέρα της στην απρόσμενη περιπέτεια της υγείας του. Επιπλέον, η Πότερ ακολουθεί και μια περίεργη αφήγηση, με ένα μοντάζ που διακόπτει τη ροή, κουράζει και μπερδεύει περαιτέρω τον θεατή. Ο Μπαρδέμ, που μας θυμίζει το ρόλο στο φιλμ “Η Θάλασσα Μέσα Μου”, παίζει σιωπηλός, αναδεικνύει την απόγνωση του ήρωα και το μέγεθος του δράματος, αλλά στο τέλος μένει μόνο η γοητευτική του μορφή. Από κοντά και η Φάνινγκ, στο ρόλο της κόρης, ενώ συμπαθητικές και στους σχετικά μικρούς ρόλους τους οι Χάγιεκ και Λίνεϊ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ: Ο Λίο είναι ένας 55χρονος συγγραφέας χτυπημένος από πρόωρη άνοια. Η εκφύλιση του εγκεφάλου έχει οδηγήσει στη διάλυση της ζωής -και του ίδιου και της Μόλι, της 25χρονης κόρης του που τον φροντίζει. Ο Λίο δεν μπορεί να σκεφτεί συγκροτημένα, να αναγνωρίσει πρόσωπα και πράγματα, να επικοινωνήσει. Περνώντας μία μέρα μαζί τους μπαίνουμε στο μυαλό του και ζούμε, μέσα από τις αποσπασματικές αναμνήσεις το παρελθόν του, τους ανθρώπους που αγάπησε και έχασε, τις σημαντικές στιγμές του και τα μεγάλα του τίποτα. Ταυτόχρονα, και η Μόλι πρέπει να αποφασίσει πώς θα συνεχίσει τη ζωή της…
