Ταμείο Ανεργίας

Να μετατραπεί το ταμείο Ανεργίας σε ταμείο Εργασίας.
Το ταμείο Ανεργίας σήμερα βοηθά κάποιους που χάνουν την δουλειά τους, αλλά και κάποιους άλλους τους κάνει «επιστήμονες στην αρπαχτή».
Γιατί άραγε δεν βρίσκεται κάποιος από τους εκάστοτε κυβερνώντες να μετατρέψει το ταμείο Ανεργίας σε ταμείο Εργασίας;
Δηλαδή, πάλι ως ταμείο να βοηθάει αυτούς που χάνουν την δουλειά τους, αλλά όχι ως επίδομα καθισιού αλλά ως επιδοτούμενη εργασία. Να πληρώνει δηλαδή το κράτος αλλά ο επιδοτούμενος να εργάζεται τις ανάλογες με τα χρήματα ώρες. Τα χρήματα του επιδόματος είναι λίγα; Ας εργάζεται 3-4 ώρες ημερησίως.
Ανάγκες υπάρχουν και το γνωρίζει ο καθένας μας. Για παράδειγμα η Εφορία μπορεί να έχει φακέλους προς τακτοποίηση, μια υπηρεσία να χρήζει βαψίματος, ο Δήμος να θέλει να φροντίσει διάφορες γωνιές και να τις κάνει κηπάκια, τα σχολεία ίσως τροχονόμους σε επικίνδυνες διασταυρώσεις, και τόσα άλλα.
Γιατί λοιπόν όλες αυτές τις εργασίες να μην τις αναλαμβάνουν όσοι επιδοτούνται από το ταμείο Ανεργίας και το κράτος να πληρώνει έξτρα χρήματα; Γιατί να μην γίνεται η πόλη μας ομορφότερη με λίγη εργασία χωρίς να επιβαρύνεται ο Δήμος;
Με τον τρόπο αυτό θα απέφευγε το κράτος να πληρώνει και ορισμένους που εγγράφονται στο ταμείο και συνεχίζουν να εργάζονται  και ταυτόχρονα θα γίνονταν κι εργασίες για τις οποίες τώρα πληρώνει επιπλέον χρήματα.
Με τον τρόπο αυτό θα δημιουργούσαμε χρήσιμους ανέργους, που θα απέδιδαν έργο, θα ένοιωθαν χρήσιμοι και ταυτόχρονα κάποιοι δεν θα πήγαιναν στο ταμείο να βολεύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα ενώ θα κάθονται στο καφενείο ή στο σπίτι τους αραχτοί.
«Αργία μήτηρ πάσης κακίας» έλεγαν οι πρόγονοί μας. Ας το ξανασκεφθούμε, μήπως είχαν δίκιο και είναι ανάγκη να αναθεωρήσουμε κάποιες στάσεις της ζωής μας; Οι αλλαγές προς το καλύτερο πρέπει να γίνονται αποδεκτές και μάλιστα να γίνονται προτάσεις απ’ όλους τους κατοίκους μιας χώρας, προτάσεις που θα οφελούν τους ίδιους τους κατοίκους, τον Δήμο και την Χώρα.
Αλλωστε οι πολίτες έχουν και μερίδιο ευθύνης για τη ζωή τους σ’ ένα τόπο. Ας επιμεριστούμε λοιπόν αυτήν την ευθύνη με καλυτέρευση της ζωής των γύρω μας και να μην καθορίζουμε την ευθύνη μας μόνο κάθε εκλογές.
Για να έχουμε απαιτήσεις από τους κυβερνώντες έχουμε υποχρέωση να θέτουμε προ των ευθυνών μας και τους εαυτούς μας. Ο συνδυασμός των δύο θα μας οδηγήσει σε βήματα μπροστά.
Καιρός ίσως να αλλάξουμε στάση καθημερινότητας ακόμη και σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε για να αναγκάσουμε και άλλους, και άλλους, μέχρι και τους κυβερνώντες ν’ αρχίσουν να σκέφτονται κι αυτοί διαφορετικά.
Το ταμείο Ανεργίας αν γίνει ταμείο Εργασίας ίσως είναι μια καλή αρχή.