Τάσος Λειβαδίτης

Τριάντα και ένα τα χρόνια στον Ουρανό…
Θέλω να τον θυμίσω οπωσδήποτε!
Γιατί εκτός από μείζων ποιητής της πατρίδας, με σημαντικότατο έργο, έζησε συνεπής λόγω και έργω, αφήνοντας ήθος προς μίμηση…
Πολιτικό, κοινωνικό, πνευματικό!
Εγώ, έχω άλλο ένα λόγο να τον τιμώ!
Ο στίχος του, που πέρασε στη μελωδία, είναι η πρώτη μου συγκλονιστική εμπειρία, στα 14 μου χρόνια, ίσως και πιο νωρίς…, ποιοτικής ακρόασης….
Ακούγοντας τη “Δραπετσώνα” του, μελοποιημένη και ενορχηστρωμένη στα 9/8, με αρμονία ευκολομνημόνευτη, θυμούμαι ακόμη τα δάκρυα μου…
Η συγκίνησή μου ήταν μαγική, ισχυρή, πρωτόγνωρη! Παιδί ακόμη, ένοιωθα τη “δραστική διεργασία” στην καρδιά, όχι στο μυαλό, καθώς αγνοούσα τον ιστορισμό που είχε εμπνεύσει τον ποιητή…
Δεκαετία του ’60, στα μέσα της, σ’ ένα ηλεκτρόφωνο της εποχής, που είχαν τα μεγάλα μου αδέρφια, ένα “βινύλιο σαρανταπεντάρι”, απέλυε ήχους και λόγια από τον “σερ” για την αναγκεμένη λαϊκότητα, που είχε διαμορφώσει από την μετεμφυλιακή εποχή κιόλας, την “κουλτούρα” της υστέρισης…
Αναγόμενη βεβαίως, από τον φτωχό κόσμο, σ’ έναν ύμνο ουράνιο… ως και αν ο Κοσμάς ο Μελωδός, να εμπνέετο, λόγο και ήχο, “μπροστάρης” στον “Αγιο Ιδρω” των εργατών…
Των “αστικών αγίων” δηλαδή…
«Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί.
…Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή».
…Εκτοτε, “μυημένη” πλέον ας πούμε, στον ποιοτικό στίχο και τους συνειρμούς του με τα “αναβρυτήρια” των συγκινήσεων και των νοημάτων, ως νευραλγικά σημεία “έγερσης” του στοχασμού, σε “διαζώματα” αιτίων και αιτιάσεων, μπορούσα να “συλλαβίζω” την νέα σπουδή!
Εμαθα έτσι σιγά – σιγά, να… αναγνωρίζω τον στίχο με το “ποιοτικό βάρος” την εμβληματική υφή, και την εκλεπτυσμένη αισθητική, καθώς και τις “αντιστάσεις” τέλος, στο πέρασμα του καιρού…
Αυτή τη διάρκεια δηλαδή, που εμφάνισε ο στιβαρός λόγος, πολιτικός, κοινωνικός, υπαρξιακός του μεγάλου μας μεταπολεμικού ΠΟΙΗΤΗ!..
…«Την πόρτα ανοίγω το βράδυ… Την λάμπα κρατώ ψηλά… Να δούνε της γης οι θλιμμένοι…» που ακριβώς η μορφή του Ποιητή και να τη θωπεύσουν με γλυκειά θλίψη και αναγνώριση, και Αγάπη…