» Φοιτητές παρουσιάζουν προτάσεις σε διεπιστηµονικό εργαστήριο
“Τάξη” και… χώρο στο χάος του παραλιακού µετώπου από τον Σταλό µέχρι και τον Πλατανιά (ποταµός Κερίτης) επιχειρούν να βάλουν στο πλαίσιο διεπιστηµονικού εργαστηρίου – workshop 21 φοιτητές/ιες της Αρχιτεκτονικής Σχολής της Φεράρα της Ιταλίας και 18 φοιτητές/ιες της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Το όνοµα του εργαστηρίου είναι “Making space” (δηµιουργώντας χώρο), µε τους φοιτητές χωρισµένους σε 7 οµάδες να µελετούν και να σχεδιάζουν για τµήµατα του πιο τουριστικής περιοχής των Χανίων.
Όπως µας εξηγεί η κ. Πανίτα Καραµανέα καθηγήτρια στο ΕΜΠ «είναι ένα επίκαιρο θέµα για την Κρήτη και την Ελλάδα το πως οι παράκτιοι οικισµοί αρθρώνονται,µεγεθύνονται , εξαπλώνονται, από τις τουριστικές πιέσεις. Το ερώτηµα που θέτουµε είναι πως µπορούµε να συµβάλλουµε και εµείς ως αρχιτέκτονες για να ξανασκεφτούµε αυτά τα περιβάλλοντα που πολλές φορές αναπτύσσονται άναρχα. Πως µπορούµε από την σκοπιά του υπαίθριου χώρου, του τοπίου, να ξανασκεφθούµε το δοµηµένο περιβάλλον για να πετύχουµε µια αναβάθµιση, µια βελτίωση των συνθηκών για τους κατοίκους και τους επισκέπτες».
Περισσότερες πληροφορίες για το Making Space µας δίνει ο καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Π.Κ. κ. Αλέξης Τζοµπανακης. «Στόχος µας είναι να δηµιουργήσουµε χώρο ,κάτι που σηµαίνει ότι δουλεύουµε στις “τσακίσεις” του αστικού ιστού, εκεί που µπορούµε να βρούµε αφορµή για να δηµιουργήσουµε επαφές µε τον υπάρχοντα ελεύθερο χρόνο αλλά και τον υπάρχοντα δοµηµένο χώρο , φτιάχνοντας καλύτερες συνδέσεις του “κόσµου της παραλίας” µε τον αγροτικό κόσµο που είναι απολύτως αποσυνδεδεµένος από τον ιστό και την παραλία».
ΥΠΕΡΚΟΡΕΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΣ
Μια προσπάθεια που οι καθηγητές σηµειώνουν πως είναι πολύ δύσκολή αφού ο οικιστικός ιστός είναι «υπερκορεσµένος και µονολειτουργικός!».
Η περιοχή από το Σταλό µέχρι τον Κερίτη «χαρακτηρίζεται από πολύ µεγάλες διαφοροποιήσεις και κλίµακες. Μεγάλα ξενοδοχεία, µικρά µαγαζιά, υφιστάµενα κτήρια των αρχών του αιώνα – σύγχρονες κατασκευές, µια άναρχη κατάσταση που χρήζει µια κάποιας διευθέτησης που γίνεται υπό το πρίσµα του ανοικτού χώρου ώστε να µην παρέχει µόνο τη µονοσήµαντη εµπειρία προς κατανάλωση προς τους τουρίστες. Η συγκεκριµένη περιοχή δεν παρέχει προσανατολισµό, επικρατεί το τουριστικό σκηνικό και εναλλάσσονται παρόµοιες λειτουργικές συνθήκες δίχως κάποια διαφοροποίηση, χώρους αναφοράς» τονίζει ο κ. Τζοµπανάκης.
Χαρακτηριστικά η κ. Καραµανέα µας µιλάει για τη δουλειά τριών από τις επτά οµάδες. «Μια οµάδα εργάζεται πάνω στα ρέµατα και πως αυτά είναι υποβαθµισµένα, καταπατηµένα δεν λειτουργούν ως ρέµατα και ως κοίτες , ούτε από την άποψη την περιβαλλοντική αλλά και ως δηµόσιος χώρος αναπνοής για τον Πλατανιά. Μια άλλη οµάδα εργάζεται για την Παλιά Εθνική Οδός (Λεωφόρος Μ. Θεοδωράκη). Η σχέση του δρόµου µε την παραλία και την ενδοχώρα είναι “µονοκάναλη” δεν καταλαβαίνεις όταν κινείσαι σε αυτόν ότι βρίσκεσαι κοντά στη θάλασσα, δεν υπάρχουν αρθρώσεις που να διατυπώνουν κάποιες συναντήσεις του δρόµου µε τη θάλασσα, δεν υπάρχει η αίσθηση του υπαίθριου χώρου. Ένα άλλο θέµα εργασίας αφορά την ίδια την παραλία, όπου διαπιστώνεται µια επέλαση κατασκευών στην αµµουδιά και µεγάλη διάβρωση».
Για τους καθηγητές η συµµετοχή των φοιτητών σε αυτό το Workshop είναι πολύ σηµαντική µάλιστα ο κ. Τζοµπανάκης τη χαρακτηρίζει «εµπειρία αδρεναλίνης καθώς πρέπει να παράξουν σε πολύ σύντοµο διάστηµα αυτό που παράγουν σε ένα εξάµηνο! Καλούνται να ζήσουν µέσα σε 5 ηµέρες µια διαδικασία από την αρχή µέχρι το τέλος θέτοντας τα ερευνητικά ερωτήµατα µε τρόπο σωστό έτσι ώστε να διαµορφώσουν ένα ερευνητικό µοτίβο για ένα αποτέλεσµα που θα τεθεί στη δηµόσια συζήτηση». Για την κ. Καραµανέα το workshop µπορεί να αποτελέσει «µια αφετηρία αποφάσεων για τα παιδιά καώς µπορεί να γνωρίσουν ένα καθηγητή, να ακούσουν µια κουβέντα να αποκτήσουν ερεθίσµατα για συνεργασία, µεταπτυχιακά, αποφάσεις ζωή».
ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
Η οµάδα στην οποία συµµετέχει η Αµαλία Μουρίκη από το Πολυτεχνείο Κρήτης δουλεύει πάνω στον ποταµό Κερίτη. « Είναι ένας πολύ σηµαντικός ποταµός καθώς ξεκινάει από τους πρόποδες των Λευκών Ορέων και εργαζόµαστε ώστε να προτείνουµε επεµβάσεις για να αποφεύγονται τα πληµµυρικά φαινόµενα, το νερό του ποταµού να τροφοδοτεί αγροτικές περιοχές και παράλληλα δηµιουργούµε ένα µονοπάτι εναλλακτικού τουρισµού ως αντίποδα στο “τουριστικό µπλοκ” του Πλατανιά» υπογραµµίζει η φοιτήτρια. Για την ίδια που συµµετέχει για δεύτερη χρονιά στο workshop η εµπειρία είναι «οριακά συγκινητική» αφού «συνεργαζόµαστε µε ξένους συµφοιτητές, ανταλλάσσουµε µεθόδους, γνώσεις εµπειρίες. Η ενέργεια που σου δίνει αυτό το workshop είναι καταπληκτική. Θυµάµαι πέρυσι ότι µετά το τέλος του πήγαινε στη σχολή µου και σχεδίαζα πιο άνετα και πιο δηµιουργικά! Για αυτό και ευχαριστούµε όλους τους καθηγητές που συµβάλουν σε αυτό».
Στην οµάδα που ήλθε από την αρχιτεκτονική σχολή της Φεράρα ο Ανδρέας Θεοδωρίδης απόφοιτος της. Βρίσκει πολλά κοινά στοιχειά ανάµεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία πάνω στο θέµα του workshop αφού «και εκεί υπάρχουν περιοχές που στήθηκαν για να εξυπηρετούν τον τουρισµό χωρίς τον αναγκαίο έλεγχο και πολλές αυθαιρεσίες». Παράλληλα ο Ανδρέας επισηµαίνει πως η συµµετοχή στο workshop βοηθάει τους φοιτητές «να αφοµοιώσουν σε πολύ σύντοµο χρόνο πληροφορίες για έναν τόπο για τον οποίο δεν ξέρουν πολλά. Όµως η συνεργασία τους µε άλλους φοιτητές, η γνωριµία τους µε καθηγητές του δίνει πολλά εφόδια για την επόµενη ηµέρα για κάποιο µεταπτυχιακό, για συνεργασία, για εργασία».
Στην οργανωτική και επιστηµονική επιτροπή συµµετέχουν οι καθηγητές Elena Dorato, Gianni Lobosco, ∆ηµήτρης Τσακαλακης, Caterina Rondina, Francesco Axel Pio Romio, µε τους µετέχοντες να ευχαριστούν το ΚΑΜ «για την απλόχερη προσφορά του χώρου για το workshop. Ενός χώρου που εµπνέει εκπαιδευτές και εκπαιδευόµενους».
