6 Δεκέμβρη – Η Ιστορία δεν διαγράφεται
Πάνε ακριβώς έξι χρόνια από εκείνο το βράδυ που ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός από σφαίρα αστυνομικού στα Εξάρχεια.
Εξι χρόνια από τη νύχτα εκείνη που με βία και ωμότητα η πραγματικότητα παρέδωσε μαθήματα για το μέλλον που μας επιφυλάσσει.
Εξι χρόνια, από εκείνο το βράδυ που μερικά παιδιά έπαψαν να είναι παιδιά. Παιδιά που μεγάλωσαν σε ένα βράδυ.
Οπως ο Νίκος Ρωμανός. Που δεν θα πάψει ποτέ να αναρωτιέται «αν ήμουν εγώ».
Τώρα είναι «αυτός». Εάν ήσουν εσύ; Εάν ήταν το παιδί σου;
Νίκη στον αγώνα του Νίκου Ρωμανού – Στην ουσία έχει ήδη έρθει
Οτι κι αν γίνει, ο 21χρονος κρατούμενος έχει νικήσει.
Νίκησε όταν ζήτησε τις εκπαιδευτικές άδειες που δια νόμου δικαιούται και η Πολιτεία τις αρνήθηκε. Οταν διεκδίκησε ένα νόμιμο δικαίωμά του και ο φόβος των κρατούντων του το στέρησε.
Νίκησε όταν απέδειξε σε όλους τους Ελληνες πως η Δημοκρατία μας δεν αντέχει τους διαφωνούντες.
Το πολίτευμα που χωρά κάθε άποψη και το δικαίωμά της να εκφράζεται, νικήθηκε όταν απέδειξε πως αντιμετωπίζει αναρχικούς σαν τρομοκράτες και δολοφόνους.
Νίκησε, όταν έφερε μπροστά στα μούτρα του καθενός μας τον καθρέπτη που αποφεύγει να κοιτάξει για να μην τρομάξει από το είδωλό του.
Αυτόν τον καθρέπτη που έχει από χρόνια σπάσει, εμείς περπατάμε επάνω στα γυαλιά του ξυπόλυτοι, και όταν κάποιος επιχειρήσει να μας ταρακουνήσει για την κατάντια μας, κοιτάμε με αγωνία να βρούμε ένα αιχμηρό κομμάτι γυαλί για να το καρφώσουμε με μίσος στον λαιμό του.
Η νίκη του Ρωμανού, όποια κι αν είναι η εξέλιξη της Ιστορίας, είναι και θα είναι μόνο δική του.
Οσο για εμάς τους υπόλοιπους, είμαστε καταδικασμένοι να πρέπει να δώσουμε τους δικούς μας αγώνες. Και πρώτα με τους εαυτούς μας.
Στα χαρτιά – Πάνω από εννιά στους δέκα δικηγόρους είπαν “όχι” στον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Το 93,12% των Ελλήνων δικηγόρων ψήφισαν κατά του νέου Κώδικα, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των τραπεζών, υποσκάπτει τις εγγυήσεις του κράτος δικαίου, τα δικαιώματα των πολιτών και τη λειτουργία της ίδιας της Δικαιοσύνης.
Μέχρι την απόσυρση του νομοσχεδίου οι δικηγόροι αποφάσισαν αποχή διαρκείας.
Να και ένας αγώνας ενός κλάδου που δεν γίνεται μόνο για τα συμφέροντα του κλάδου. Είναι και δικός μας αγώνας.
Στη γωνία – Ούτε σε θαύμα δεν ελπίζει πλέον η κυβέρνηση.
Την ώρα που η συγκυβέρνηση, ξεκάθαρα πλέον, φαίνεται να ποντάρει στον θάνατο του επί 26 ημέρες απεργού πείνας, η καταστροφή της πλησιάζει σαν αστεροειδής που πρόκειται να χτυπήσει το έδαφος.
Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα συνεχίζουν να είναι σε οριακό σημείο. Οι διεθνείς εταίροι φαίνονται να εγκαταλείπουν την ελληνική κυβέρνηση, και ταυτόχρονα η κατάσταση στο εσωτερικό θυμίζει καζάνι που βράζει.
Η μία μετά την άλλη οι κοινωνικές ομάδες εκφράζουν την αγανάκτησή τους με την πολιτική της κυβέρνησης. Οικονομική και κοινωνική.
Το αδιέξοδο της κυβέρνησης Σαμαρά είναι πρωτοφανές.
Μόνο που σε μία Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Εκτός εάν δεν υπάρχει Δημοκρατία.
Κύριε Μινά, επιμένετε να παρουσιάζετε των Ρομανό σαν να μην έχει σχέση με την τρομοκρατία.Την ένοπλη ληστεία δηλαδή την έπραξε απλά για να πλουτίσει- ε, μετά σίγουρα δεν είναι ο ήρωας που τον θέλετε να είναι, εσείς και οι αναρχικοί, ούτε το κατάλληλο άτομο για να στήνει καθρέπτες μπροστά μας. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί νομίζετε πως η κυβέρνηση ποντάρει στό θάνατο του παιδιού, αφού είναι απόλυτα λογικό πως ο θάνατος του θα τις δημιουργούσε τεράστια προβλήματα. Είναι επικίνδυνο αυτό που κάνετε: Παρουσιάζετε το κράτος σαν εχθρό του λαού και ξεσηκώνετε τους ακόμη άμυαλους και άπειρους νέους, και τους βάζετε σε περιπέτειες. Το κράτος που έχουμε είναι δημοκρατικά εκλεγμένο και απεικονίζει την ελληνική κοινωνία, το κράτος δεν είναι απέναντι μας, είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Δεν εμποδίζεται κανείς να κερδίσει την εξουσία με ιδέες που πείθουν. Αν κυβερνούν αυτοί που κυβερνούν, είναι γιατί δεν πείθει κανείς άλλος. Δεν σας αρέσει η πολιτική της συγκυβέρνησης. Αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, γρήγορα θα δείται πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ τον μονόδρομο που μας χαράζουν οι δανειστές- εκτος βέβαια αν θέλουμε να βρεθούμε εκτός Ευρώπης- κάτι που ο ελληνικός λαός φαίνεται να μην το θέλει.
Κύριε Γιώργο, οι απόψεις σας είναι σεβαστές και η διαφωνία μας δεδομένη. Πιστεύω πως απέναντί μας έχουμε ένα παιδί που έχει χαλυβδωθεί μέσα από την απώλεια και το μίσος για ένα σύστημα που τα τελευταία χρόνια έχει δώσει σε μια ευρεία πλειοψηφία πολλούς καλούς λόγους για να θέλουμε να το ανατρέψουμε. Το ότι φοβόμαστε να το διανοηθούμε δεν αλλάζει κάτι στα συναισθήματα που δημιουργεί.
Επιμένω να υποστηρίζω πως η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα και τη Δύση γενικότερα δικάζει για πράξεις και όχι για απόψεις. Ο νεαρός δεν είναι καταδικασμένος για τρομοκρατία.
Σε κάθε περίπτωση, η νομοθεσία έχει εξαντλήσει την ανοχή της σε αρκετές περιπτώσεις φυγόδικων που με τις πράξεις τους οδήγησαν στην καταστροφή, και αρκετούς ίσως στην αυτοκτονία, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι έξω από τη φυλακή όπου ανήκουν. Τραπεζίτες, επιχειρηματίες στο χώρο της ενέργειας, μεγαλοπαράγοντες και αρκετοί άλλοι.
Και επιτέλους, χρησιμοποιώντας τα λόγια της εγκληματολόγου και ακαδημαϊκού κας Νατάσας Τσουκαλά, “το δικαίωμα του να τιμωρείς ως πολιτεία βασίζεται στην ηθική ανωτερότητα των αξιών που πρεσβεύεις. Στο όνομα αυτής της ηθικής ανωτερότητας θεωρείται ότι δικαιούσαι να τιμωρήσεις κάποιον ο οποίος παραβαίνει τους κανόνες σου. Αν δεν υπάρχει αυτή η ηθική ανωτερότητα-και εν προκειμένω δεν υπάρχει, όταν εξευτελίζεται η ανθρώπινη ζωή ως αξία-το ηθικό δικαίωμα στο οποίο βασίζεται η κυβέρνηση, όποια κυβέρνηση και αν τιμωρήσει έχει καταρρακωθεί”
Όσο για το εάν παρουσιάζω το κράτος σαν εχθρό του λαού, την απάντηση νομίζω πως την δίνει η ίδια η κυβέρνηση που κατά καιρούς έχει στοχοποιήσει φοιτητές, μαθητές, δημοσίους υπαλλήλους, συγκεκριμένους κλάδους επαγγελματιών, μετανάστες, κρατούμενους, γιατρούς, δασκάλους και πολλούς άλλους ακόμα, με αποκορύφωμα την αποψινή ομιλία τους πρωθυπουργού στη βουλή που στοχοποίησε ξεκάθαρα όσους υποστηρίζουν την αξιωματική αντιπολίτευση, ένα ποσοστό πολιτών περί το 30%.
Ευχαριστώ σε κάθε περίπτωση για τα σχόλια σας.
Κύριε Μινά, η απόρριψη του αιτήματος Ρομανού για άδεια δεν είναι νομική καταδίκη για τα πιστεύω του, αλλά μια νόμιμη και λογική πράξη. Το δικαίωμα για άδεια σε κρατούμενους δεν είναι απόλυτο και δεν δίνεται αυτόματα. Αν ο κρατούμενος θεωρηθεί επικίνδυνος ή ύποπτος για φυγή, είναι νομικό και λογικό να μην του δίνεται άδεια. Μέσα από τη φυλακή ο Ρομανός συνεχίζει να δηλώνει αγωνιστής κατά του συστήματος, και πως αυτός ο αγώνας μπορεί να είναι ένοπλος, το απέδειξε με την ένοπλη λιστεία- που φυσικά δεν την έπραξε για να πλουτίσει, αλλά προς όφελος του αγώνα του κατά του συστήματος.
Σας έγραψα πως αν δεν μας αρέσει αυτό το κράτος, μπορούμε να το αλλάξουμε ψηφίζοντας διαφορετικά: Κανείς δεν μας εμποδίζει να ψηφίσουμε ΚΚΕ, Ανταρσία ή ΣΥΡΙΖΑ ή οτιδήποτε άλλο.
Εσείς με ανατροπή αυτό εννοείτε; δηλαδή, να ψηφίσουμε άλλους; Η μήπως εννοείτε μια ανατροπή με άλλο τρόπο, με άλλα μέσα; Ό,τι άλλο, είναι βέβαια αντιδημοκρατικό. Εκτός αν έχετε ένα δικό σας ορισμό για το τι είναι δημοκρατικό, μια Δημοκρατία που αποφασίζετε εσείς και οι φίλοι σας τι πρέπει να είναι, και που νομίζετε πως και οι υπόλοιποι αυτό εννοούν: δεν μπορεί, αυτό θα εννοούν, μα το κακό κράτος δεν τους αφήνει να το καταλάβουν, μα εγώ θα τους κάνω ευτυχισμένους, γιατί ξέρω ποιο είναι το καλό τους. Ξέρετε πως το λένε αυτό κύριε Μινά; Το λένε Φασισμό.
Ίσως να κυκλοφορεί κόσμος ελεύθερος που θα έπρεπε να είναι φυλακή. Αυτό σημαίνει, πως για λόγους δικαιοσύνης πρέπει ν’ αφήσουμε και αυτούς που είναι στην φυλακή ελεύθερους; ή τουλάχιστον αυτούς που θέλετε εσείς να δείτε ελεύθερους;
Η κάθε κυβέρνηση υποχρεωτικά θα βρεθεί απέναντι από κοινωνικές ομάδες. Τα κουκιά, ξέρετε, είναι μετρημένα, αν δεν πάρεις από τον ένα, δεν θα μπορέσεις να δώσεις στον άλλο. Αυτό όμως δεν είναι στοχοποίηση, είναι η ουσία της πολιτικής.
Ο Σαμαράς πράγματι δεν θα έπρεπε να τα βάζει με τον Τσίπρα. Ο πρώτος κατέκτησε με τερατώδη ψέματα την εξουσία, και με περίπου τα ίδια ψέματα το προσπαθεί και ο άλλος. Και η αλήθεια που δεν αρέσει σε κανέναν μας, ξέρετε ποια είναι; Αν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ, ως χρεοκοπημένη χώρα που είμαστε, πρέπει ν’ ακολουθούμε αυτό που μας επιβάλλουν οι δανειστές- και οι περισσότεροι Έλληνες θέλουν το ευρώ. Αυτό το ξέρουν οι δανειστές και δεν τεντώνουν το σχοινί μέχρι το σημείο που θα θέλαμε τη δραχμή. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να μας βγάλει από το ευρώ, το ξέρουν και αυτό οι δανειστές και έτσι δεν έχουμε κανένα διαπραγματευτικό όπλο. Ζούμε σε ασφυχτικά πλαίσια, αλλά αυτό μας δίνει μια ευκαιρία να φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα, αξιοκρατική, δημιουργική, παραγωγική. Έξω από αυτό το πλαίσιο, τώρα, η Ελλάδα θα γυρνούσε αμέσως στις παλιές της αμαρτίες, και επιπλέον θα κινδυνεύαμε από τρομερό διχασμό, θα είχε χαθεί η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του Κέντρου, Δεξιά και Αριστερά θα δίχαζαν για άλλη μια φορά τους Έλληνες.
Και κάτι άλλο, κύριε Μινά.
Τα σύγχρονα κράτη δεν τιμωρούν. Προστατεύουν, εκφοβίζουν και σωφρονίζουν με την φυλάκιση. Το δικαίωμα αυτό δεν τους το δίνει κάποια ηθική ανωτερότητα, αλλά ο νόμος. Τους νόμους τους έφτιαξαν οι ανθρώποι για να μην εξαρτώνται τα κοινά συμφέροντα από την κρίση και την βούληση καθενός. Τι είναι ηθική ανωτερότητα δεν μπορεί κανείς να το ορίσει αντικειμενικά, έτσι δεν μπορεί και η κυρία που αναφέρετε να πει πως αυτή η ανωτερότητα κάποια συγκεκριμένη στιγμή δεν είναι πια δεδομένη. Δεν έίμαστε όλοι της γνώμης πως η ζωή του Ρομανού εξευτελίζεται γιατί δεν του δίνεται άδεια. Ο ίδιος εξευτέλισε την ζωή του όταν έπιασε όπλα στο χέρι,τα όπλα σκοτώνουν ανθρώπους, κύριε Μινά, εξευτελίζουν δηλαδή την ανθρώπινη ζωή στον μέγιστο βαθμό.
Αρχικά κύριε Γιώργο το όνομά μου είναι Μηνάς με -η-, υπογράφω κάτω από κάθε κείμενό μου.
Επίσης, από κανένα κείμενό μου δεν προκύπτει, απ’ όσο ξέρω, πως υποστηρίζω την ανατροπή του συστήματος με τα όπλα. Η μόνη συζήτηση στην οποία έχω τοποθετηθεί για τον Ρωμανό είναι αυτή για το δικαίωμά του στην εκπαιδευτική άδεια. Και ναι, θα συνεχίσω να το υποστηρίζω. Και σχετικά με την αναφορά στους υπόλοιπους που βρίσκονται έξω, ομιλώ για άδειες και όχι για αποφυλάκιση.
Ο νόμος που έχουμε όλοι συμφωνήσει προβλέπει το δικαίωμά του. Η διάταξη που “φυτεύτηκε” προ τριών μηνών είχε στόχο την περιστολή αυτών ακριβώς των δικαιωμάτων.
Επειδή κύριε Γιώργο, όσοι βρίσκονται στη φυλακή δεν βρίσκονται όλοι για φόνο, και αρκετοί από αυτούς, δια νόμου, αποφυλακίζονται σε μερικά χρόνια, καλό θα είναι να σκεφτούμε τι πολίτες θα θέλαμε να παραλαμβάνει η κοινωνία από τα σωφρονιστικά ιδρύματα. Αυτό κάνουν τα κράτη στους εγκληματίες. Σωφρονίζουν. Και ξέρετε από που απορρέει αυτό τους το δικαίωμα; Από την ηθική τους ανωτερότητα. Αλλιώς, απλά τιμωρούν.
Ωστόσο, επειδή όπως είπατε στο τέλος της τοποθέτησής σας, δεν πιστεύουμε όλοι πως εξευτελίζεται η ζωή του παιδιού επειδή δεν παίρνει άδειες (που δικαιούται, όπως και αρκετοί συγκρατούμενοι του που τις στερούνται επίσης εδώ και καιρό) κρατώ τη διαφωνία μας, το γόνιμο διάλογο, και τα υπόλοιπα θα τα δείξει η ιστορία.
Παρόλα αυτά, να ξεκαθαρίσω για ακόμα μία φορά πως οι τοποθετήσεις μου κάνουν λόγο για ανατροπή δημοκρατική, και από πουθενά δεν απορρέει πως στηρίζω τον ένοπλο αγώνα. Το γεγονός πως υποστηρίζω τα δικαιώματα ενός ανθρώπου που εκτίει την ποινή του επειδή κράτησε όπλο, δεν σημαίνει πως επικροτώ το όπλο. Στηρίζω το δικαίωμα του σε δίκαιη δίκη και δίκαιη καταδίκη. Όπως πιστεύω πως θα έπρεπε να κάνει κάθε δημοκράτης, μεταξύ αυτών και εσείς αφού λογίζεστε για τέτοιος. Αλλά αυτή είναι η άποψή μου, δεν δεσμεύει κανέναν.
Συγνώμη, κύριε Μηνά, που δεν έγραψα σωστά το όνομα σας.
Ειλικρινά χαίρουμε που μιλάτε τώρα ρητά για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ανατροπή. Τελικά βρέθηκε λύση για την άδεια του παιδιού, και γι’ αυτό χαίρουμε ειλικρινά. Ξεκαθαρίζω όμως κι’ εγώ, φυσικά πρέπει ο κάθε κρατούμενος να έχει δίκαιη δίκη, το δικαίωμα για άδεια σε έναν κρατούμενο δεν μπορεί όμως να είναι αυτόματο, πρέπει πρώτα να κρίνεται αν αυτός είναι επικίνδυνος ή αν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα φυγής του. Αυτό έγινε και στην περίπτωση Ρομανού, δεν υπήρξε τίποτα παράλογο ή παράνομο. Η δημοκρατική ανατροπή που επιθυμείτε, στην Ευρώπη τις επόμενες δεκαετίες μάλλον δεν θα υπάρξει, επειδή οι μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων στην Ευρώπη είναι αστοί που ακόμα θα είχαν να χάσουν πολλά μετά από μια ριζοσπαστική αλλαγή. Οι άνθρωποι στην Ευρώπη πέρασαν στο καπιταλιστικό τους σύστημα σε συνδυασμό με το κοινωνικό κράτος παραδείσιες δεκαετίες. Τώρα σε ένα μεγάλο βαθμό κινδυνεύει το κοινωνικό κράτος. Οι άνθρωποι θέλουν αυτό να διορθωθεί, αλλά δεν θέλουν ν’ αλλάξει το σύστημα, όπως κάποιος που χάλασε το αυτοκίνητο του θέλει να το επισκευάσει, και όχι να το αλλάξει με γαϊδουράκι.
Φιλικά