Από Αύγουστο, Σεπτέμβρη – Ραντεβού σε άλλη χώρα*
Συνήθως, οι κυβερνήσεις στη χώρα μας βοούν -άμα τη αναλήψει των καθηκόντων τους- για την καμένη γη που βρήκαν. Αναφερθήκαμε και από την παρούσα στήλη σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο εκτενώς πριν τις εκλογές, υπογραμμίζοντας πως οικονομικά στοιχεία και σφραγίδες των… εταίρων από τις Βρυξέλλες κάθε άλλο παρά αποκαΐδια περιγράφουν.
Ωστόσο, από την επόμενη των εκλογών και έπειτα βρισκόμαστε εμπρός στο εξής εντυπωσιακό φαινόμενο: Ενώ κανείς δεν μιλάει για καμένη γη, οι συζητήσεις αρθρώνονται σε ένα τέτοιο πνεύμα. Η ΔΕΗ που καταρρέει, οι συντάξεις που… προβληματίζουν, το Ελληνικό (και τα διάφορα… Ελληνικά) που μένει βαλτωμένο και μία σειρά άλλα.
Την ίδια ώρα, το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης αποδομείται συντονισμένα και με προγραμματισμό τομέα – τομέα, με την Παιδεία να αποδεικνύει γιατί χαρακτηρίζεται πάντα «πολύπαθη», την Υγεία να ακολουθεί τα βήματά της. Ακόμα και ο… διαστημικός μας οργανισμός έπρεπε να αλλάξει. Όνομα και εταιρική σύνθεση απ’ ότι φαίνεται, αφού όλα τα άλλα εμφανίζονται ίδια στον αντίστοιχο νόμο της κυβέρνησης.
Με τούτα και μ’ εκείνα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην προσπάθειά της να δώσει έναν τόνο «ετοιμότητας και εγρήγορσης», προωθεί μία πρωτοφανή εικόνα διάλυσης και ταχέως ανασύστασης. Στο βάθος, κλίμα πλήρους ανασφάλειας και ρευστότητας, τέτοιο που -κακά τα ψέματα- αρχίζει σιγά σιγά να θυμίζει αυτό προηγούμενων μνημονιακότατων κυβερνήσεων. Κι όλα αυτά, την ώρα που ετοιμαζόμαστε να κλείσουμε έναν χρόνο από την… έξοδο!
Ο Σεπτέμβης θα έρθει σύντομα, ελπίζω όχι πολύ, για να προλάβουμε να κάνουμε και λίγα μπάνια. Ο κόσμος θα επιστρέψει στην καθημερινότητα. Σε μία καθημερινότητα την οποία η νέα κυβέρνηση θα έχει φιλοτεχνήσει μέσα στο κατακαλόκαιρο και εν θερμώ -αν όχι εν κρυπτώ, λόγω θέρους. Όλα τα παραπάνω, αλλά και εκείνα στις μέσα σελίδες της καθημερινής έκδοσης της εφημερίδας αυτής, με μότο αυτή τη ρημάδα την «καλλιέργεια κλίματος ασφάλειας» στον κόσμο.
Τέτοια κανονικότητα και «ασφάλεια» πάντως, που να χωρά τόσους κινδύνους και… ευελιξία από την νηνεμία στην τραμουντάνα, είχαμε καιρό να δούμε. Ευχή και κατάρα στους καπετάνιους, υπάρχουν και θάλασσες πιο ήρεμες, ανοίξτε τους χάρτες. Διότι ένας τέτοιος χειμώνας θα είναι βαρύς.
*******
Δικαιοσύνη; Ξηρό μέλλον
Ο Ιούλιος που φεύγει θα μείνει στην ιστορία για πολλούς λόγους. Εκτός των πολιτικών και των εκλογικών, ο μήνας αυτός θα κουβαλά και την τελεσίδικη απόφαση της Δικαιοσύνης για μία δολοφονία που συγκλόνισε όσο λίγες τα τελευταία χρόνια την ελληνική κοινωνία.
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν έντεκα χρόνια για να κλείσει «οριστικά» η υπόθεση της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το χέρι του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Έντεκα ολόκληρα χρόνια, δύο λιγότερα από την ποινή που τελικά του επιβλήθηκε και τέσσερα λιγότερα από τα κεράκια που είχε προλάβει να σβήσει το θύμα του.
Η απόφαση της δικαιοσύνης για την τελική ποινή του πρώην ειδικού φρουρού ήταν αρκετή για να εξεγείρει τα πλήθη, με τον Άρειο Πάγο να επιδεικνύει «μερικά» αντανακλαστικά, εξού και το «οριστικά» παραπάνω εντός εισαγωγικών. Υπάρχουν όμως δύο σημεία που θα πρέπει να γίνουν κατανοητά στην συγκεκριμένη υπόθεση.
Το πρώτο, έχει να κάνει με το «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Μία τέτοια δολοφονία, και μάλιστα χωρίς μεταμέλεια, είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή από οποιαδήποτε κοινωνία. Το παιδί έχει χαθεί και δεν γυρίζει πίσω. Σε τέτοιες υποθέσεις είναι που χρειάζεται περίσσια γενναιότητα από όλους μας, μην ξεχνώντας ποτέ πως το «σύστημα» που εφαρμόζουμε είναι σωφρονιστικό. Και με τη σειρά του, το ίδιο «σύστημα» να το θυμάται και όταν έχει απέναντί του φτωχοδιάβολους ή (τους αγαπημένους «στόχους» της εποχής) αναρχικούς.
Το δεύτερο, έχει να κάνει μεν με το «περί δικαίου αίσθημα», αλλά το όχι και τόσο κοινό. Με εκείνο που προέρχεται από τους εκπροσώπους των κρατικών μηχανών. Το μήνυμα που έστειλε η δικαιοσύνη με τον τρόπο που προσέγγισε την υπόθεση προβληματίζει. Σε συνδυασμό με τις μεθοδεύσεις επιστροφής σε καθεστώς αστυνομοκρατίας περασμένων εποχών, μόνο αισιοδοξία δεν αποπνέει. Τουναντίον…
Εάν δεν βρεθεί τρόπος τα δύο αυτά σημεία να έρθουν σε ισορροπία και αρμονία, το μέλλον θα έχει και εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες, εκτός από ξηρασία. Μια τέτοια κατάσταση δεν ευνοεί κανέναν, και ειδικά τους κυβερνώντες.
