Καταδίκη σε θάνατο – Η απόρριψη του αιτήματος του Ρωμανού
Η 25η ημέρα απεργίας πείνας του καταδικασμένου για την ληστεία στο Βελβεντό είναι γεγονός.
Ο Νίκος Ρωμανός, αμέσως μετά την αρνητική απόφαση του πλημμελειοδικείου Πειραιά δημοσιοποίησε κείμενό του υπό τον τίτλο “Χορεύοντας με τον θάνατο για 24 μέρες”.
Ο αγώνας του Νίκου Ρωμανού δεν είναι απλώς ένας αγώνας για αναρχικούς.
Είναι ένας αγώνας κατά της κρατικής αυθαιρεσίας, της εκδικητικότητας και της αδιαφορίας που η συντεταγμένη Πολιτεία δεν διστάζει να δείξει.
«Εγώ από την πλευρά μου συνεχίζω, προσπερνάω την οποιαδήποτε πιθανότητα να κάνω πίσω και απαντάω με ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ Ή ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ».
Σήμερα, ο νέος που πριν από έξι χρόνια είδε τον φίλο του Αλέξη Γρηγορόπουλο να πέφτει νεκρός από σφαίρα αστυνομικού δεν παραδίδει σε εμάς τους υπόλοιπους κανένα μάθημα.
Αντιθέτως. Εμείς καλούμαστε να δώσουμε εξετάσεις.
Για να αποδείξουμε πως μας αξίζει να λεγόμαστε ΠΟΛΙΤΕΣ, αλλά και εάν υπάρχει λόγος να διεκδικούμε το δικαίωμα να θέλουμε ταυτόχρονα να είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
***********
Αδίστακτη κυβέρνηση – Δεν ορρωδεί προ ουδενός (εκτός από την τρόικα)
Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου καλλιεργεί εδώ και εβδομάδες στο εσωτερικό της χώρας το σκηνικό της έντασης, με την υπόθεση Ρωμανού να αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου.
Από τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων του Συντάγματος ή των ομοφυλόφιλων, τις καρατομήσεις στο εκπαιδευτικό και το φοιτητικό σύστημα, μέχρι τις υποσχέσεις της στην κοινωνία που δεν διστάζει να καταπατά συνεχώς, η κυβέρνηση τραβάει το σκοινί σε κάθε ευκαιρία, ωθώντας την κατάσταση στα άκρα.
Μόνο που ενίοτε τα σκοινιά ξεφτίζουν. Και τελικά σπάνε.
Το κρίμα στο λαιμό τους.
***********
26 ασυνόδευτες ψυχούλες – Στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας
Ενώ οι 327 από τους 359 πρόσφυγες από τη Συρία του Baris που έδεσε στην Ιεράπετρα παραμένουν στο κλειστό γυμναστήριο Ιεράπετρας, 32 βρίσκονται από την Τετάρτη στην Αθήνα.
Από τους 32, οι έξι μεταφέρθηκαν στην Αθήνα για να νοσηλευτούν και οι υπόλοιποι 26 είναι ανήλικα παιδιά με προορισμό το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας.
Εκεί αποφάσισε η Πολιτεία πως πρέπει να μεταφερθούν τα παιδιά που έχουν έρθει για να γλυτώσουν από τον πόλεμο στην πατρίδα τους.
Στην Αμυγδαλέζα όπου μόλις πριν ένα μήνα είχαμε ακόμα έναν θάνατο κρατούμενου μετανάστη από εγκληματική κρατική αμέλεια. Εκεί τις προηγούμενες εβδομάδες αρκετοί από τους 1500 που κρατούνται εκεί προχώρησαν σε απεργία πείνας.
Την ίδια ώρα, οι συμπατριώτες τους που έχουν κατασκηνώσει στην πλατεία Συντάγματος, συνεχίζουν να βλέπουν την πλάτη της Πολιτείας. Μάλιστα, εάν πιστέψουμε τις δηλώσεις Γεωργιάδη, σε λίγο θα βλέπουν και τις πλάτες των ΜΑΤ.
Η μετανάστευση δεν είναι έγκλημα. Ούτε ο πρόσφυγας είναι εγκληματίας.
Ο μόνος που εγκληματεί στοιβάζοντας σαν σακιά ανθρώπινες ζωές σε κέντρα κράτησης είναι το, λεγόμενο, κράτος δικαίου.
Προσωπική μου άποψη είναι πως, μάλλον θα πρέπει να σβήσουμε από το λεξιλόγιό μας την παραπάνω έννοια για καιρό. Μέχρι την στιγμή που θα αποκτήσουμε ένα τέτοιο κράτος.
*λωτοφάγος
Ταξιδεύοντας σε μια χώρα που περιμένει έναν θάνατο για να αντιδράσει, στη γαλέρα των μνημονίων και των αμνημόνων
3 Comments
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Μιλάτε για ελευθερία. Ο Ρομανός εκμεταλλεύτηκε την ελευθερία του για να γίνει ληστής τρομοκράτης. Αυτό δεν μπορεί να μην έχει αρνητικές συνέπειες για τον ίδιο. Όποιος μιλάει για ελευθερία πρέπει να δεχτεί και τις ευθύνες που αυτή συνεπάγεται. Αυτή η καραμέλα για την εκδικηκότητα του κράτους πείθει μόνο τους αφελείς. Όταν δεν δίνεις άδεια σε έναν εγκληματία που συνεχίζει να πιστεύει και να υποστηρίζει αυτά που τον έφεραν στην φυλακή δεν είσαι εκδικητικός, αλλά απλά λογικός, αυτή η λογική έλειψε για παράδειγμα στην περίπτωση Ξηρού. Αλήθεια, θα είστε ικανοποιημένος αν ο Ρομανός μπορέσει να σπουδάσει εξ αποστάσεως μέσα από την φυλακή;
Αγαπητέ κ. Γιώργο Κ., θα μου επιτρέψετε να ξεκαθαρίσω πως το θέμα στην περίπτωση Ρωμανού δεν είναι εάν θα βγει ή δεν θα βγει επειδή κάποιοι τον υποστηρίζουν και κάποιοι όχι.
Το ζήτημα έγκειται στο γεγονός πως ο νόμος του κράτους λέει ρητά πως αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά του κρατούμενου για ανάλογα εγκλήματα η εκπαιδευτική άδεια. Θυμίζω, ο Νίκος Ρωμανός είναι καταδικασμένος για συμμετοχή σε ληστεία και όχι για τρομοκρατία. Εκεί το Δίκαιο έχει άλλες προβλέψεις.
Το πρόβλημα είναι πως η κυβέρνηση, μετά την απόδραση Ξηρού, πέρασε νόμο που περιορίζει τα δικαιώματα των φυλακισμένων σε άδειες, κάτι που μπορεί να είναι σύννομο, αλλά σίγουρα όχι δίκαιο για το σύνολο των κρατουμένων. Δεν μπορεί να εξαρτώνται τα δικαιώματα όλων από την παράβαση ενός.
Επίσης, στη Δύση δικάζουμε και καταδικάζουμε ανθρώπους για πράγματα που έχουν κάνει, και όχι για πράγματα που πιστεύουν. Ωστόσο, με την τοποθέτησή σας αγγίξατε ακριβώς εκείνο το σημείο που “ευαισθητοποιεί” και την Πολιτεία, με συνέπεια να κρατάει απέναντί του αυτή τη στάση.
Ο Νίκος Ρωμανός δηλώνει αναρχικός. Ένα πολίτευμα, για να διεκδικεί τον όρο “Δημοκρατία” θα πρέπει να αντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες της, και το τι πιστεύουν οι ίδιοι δεν θα πρέπει να αποτελεί καν μέρος της συζήτησης.
Κλείνοντας, στο ερώτημα που διατυπώνετε θα σας απαντήσω με την άποψη κάποιου πιο αρμόδιου από εμένα. Αυτή του κοσμήτορας του ΤΕΙ Αθηνών, Γιάννη Τσάκνη, στο οποίο επέτυχε ο νεαρός συμμετέχοντας στις πανελλαδικές εξετάσεις:
“Δεν ξέρουμε σε ποιους αναφέρεται ο κ. Αθανασίου με τον δυσδιάκριτο όρο «τεχνικοί φορείς» και αν έχουν αυτοί οι φορείς ανακαλύψει κάποια μέθοδο τηλεμεταφοράς η ακόμη καλύτερα διάσπασης κατά την οποία αλλού είναι το σώμα και αλλού το πνεύμα, πάντως η κοινή λογική και οι άνθρωποι που γνωρίζουν την τεχνολογική εκπαίδευση λένε ότι τα εργαστήρια χρειάζονται φυσική παρουσία. Εκτός αν εννοούν ότι θα μεταφέρουν όλο το εργαστήριο και το διδακτικό και τεχνικό προσωπικό στις φυλακές, σε μια εποχή που τα εργαστήρια σε όλες τις σχολές από την Ιατρική και τη Χημεία μέχρι την Tεχνολογία Tροφίμων δεν έχουν υλικά και προσωπικό για να λειτουργήσουν.”
Κύριε Κωνσταντίνου,
ο Ρομανός δεν είναι ένας απλός ληστής, είναι επίσης υπόδικος για τρομοκρατία. Κανείς δεν δικάζεται νομικά αν δηλώσει αναρχικός. Αν όμως κάνει ένοπλες ληστείες για να χρηματοδοτήσει τον ένοπλο αγώνα κατά του δημοκρατικού συστήματος, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. Δεν είμαι νομικός για να το κρίνω, αλλά δεν νομίζω πως είναι ψέμα πως είναι στην εκτίμηση του ανακριτή να αποφασίσει αν ο υπόδικος είναι επικίνδυνος και ύποπτος φυγής. Αναρχικοί και αριστεροί εκμεταλλεύονται την περίπτωση Ρομανού για να βρεθούν απέναντι στο κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ την εκμεταλλεύεται για να κατακρίνει την κυβέρνηση. Υπάρχουν και αυτοί που νομίζουν πως το κράτος είναι πάντα κακό και απλά από κακία δεν λύνει κανένα πρόβλημα όπως θα το λύνανε οι ίδιοι, που είναι καλοί. Ο Ρομανός αν ήταν ένας απλός ληστής δεν θα ενδιαφερόταν κανείς. Στην Ελλάδα ακόμα η αναρχική βία, η τρομοκρατία δηλαδή, θεωρείται από πολλούς ως ηθικά δικαιολογημένη, ως ένα είδος ιπποτισμού. Αν διαβάσει κανείς αυτά που γράφει ο Ρομανός, θα δει, πως αυτός είναι φανατικός αναρχικός, του οποίου το όνειρο ζωής σίγουρα δεν είναι να γίνει ηλεκτρολόγος.
Αν μετά τη φυγή του Σάβα Ξηρού δεν δίνονται πλέον τόσο εύκολα άδειες, αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά πως οι άλλοι τιμωρούνται γι’ αυτό που έκανε ο Ξηρός. Μπορεί και να σημαίνει, πως κάποιοι έμαθαν από τα λάθη τους.