Bye Bey Τρόικα, bye bye μνημόνιο – Καλημέρα νέο ελληνικό πρόγραμμα
«Τρόικα και μνημόνιο, όπως τα ξέραμε, τελείωσαν» δήλωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Όλα δείχνουν πως οδεύουμε σε έναν συμβιβασμό, μέχρι να έρθει η ώρα για τη νέα συμφωνία.
Δεν μπορούμε ακόμα να γνωρίζουμε εάν όντως είναι η «γέφυρα» που διεκδικούσαμε. Από τα όσα διαρρέονται μέχρι στιγμής πάντως μοιάζει να είναι μία συμφωνία που ικανοποιεί την πλειοψηφία των αιτημάτων της ελληνικής πλευράς σε αυτή τη φάση.
Σίγουρα, για να βγάλουμε βάσιμα συμπεράσματα θα χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι τη Δευτέρα και τη σύνοδο των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών.
Προς το παρόν, το γεγονός πως το διευθυντήριο των Βρυξελλών δείχνει διατεθειμένο να επιτρέψει χαλάρωση και αναθεώρηση αρκετών κατάπτυστων στόχων των μνημονίων δίνει μία ελπίδα.
Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη μάχη για το μέλλον τη χώρας οδεύει σε… ισοπαλία. Ο καιρός μπροστά μας κρύβει πολλές και μεγάλες μάχες. Και δεν πρέπει να φυγομαχήσουμε από καμία.
***
Βεντέτα – Αλά Ισπανικά
Η στάση χωρών που βρίσκονται ή βρέθηκαν σε πρόγραμμα ήταν αναμενόμενη σε Eurogroup και Σύνοδο Κορυφής. Δεν περίμενε κανείς, χώρες που δέχτηκαν σχεδόν… αδιαμαρτύρητα τη σκληρή λιτότητα να χαρούν με την όποια ελάφρυνση στην Ελλάδα.
Ωστόσο, ειδικά η στάση του Ισπανού πρωθυπουργού τραβά τα βλέμματα.
Κρίνοντας από τη χαρακτηριστικά επιθετική στάση του, μάλλον έχει μεγάλο πρόβλημα.
Ο Ισπανός δείχνει να βλέπει στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα ένα μπουλούκι εκατομμυρίων Ισπανών που φωνάζουν «Podemos». Πώς να συναινέσει σε κάποιες αποφάσεις που θα τον στριμώξουν στο εσωτερικό της χώρας του από σήμερα κιόλας;
Πάντως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την αλληλεγγύη του κ. Ραχόι στο πρόσωπο του φίλου του, Αντώνη Σαμαρά.
Η μικρότητα της πράξης του να «κόψει» τον Αλέξη Τσίπρα από την οικογενειακή φωτογραφία των ηγετών της Συνόδου Κορυφής μπορεί να συγκριθεί μόνο με την απόφαση του πρώην πρωθυπουργού να μην παραδώσει ο ίδιος το Μέγαρο Μαξίμου στον νέο πρωθυπουργό.
Είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα…
Γαλάζια «δείπνα και γεύματα» – Ποιο θα είναι το κυρίως πιάτο;
Από τη μία τα δείπνο που διοργάνωσε η Μαριέττα Γιαννάκου, με τη συμμετοχή ουκ ολίγων και σημαντικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας.
Από την άλλη αυτό του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, το οποίο μάλλον επιφυλάσσει νέο γύρο… γευμάτων των γαλάζιων στελεχών.
Δεν περνάει μόνο ο έρωτας από το στομάχι. Φαίνεται πως από εκεί περνάει και το μέλλον της Νέας Δημοκρατίας.
Το οποίο την αμέσως επόμενη περίοδο, ειδικά εάν τη Δευτέρα έχουμε συμφωνία της χώρας με τους εταίρους, θα απασχολήσει τις πρώτες σελίδες της επικαιρότητας.
Η κοινή συνισταμένη πάντως όσων συναντώνται για να συζητήσουν για την επόμενη ημέρα φαίνεται πως είναι η ανάγκη (επι)στροφής του κόμματος προς το κέντρο.
Κάτι τέτοιο μοιραία θα σημαίνει πως τα πρώτα βιολιά της κυβέρνησης Σαμαρά, του ίδιου συμπεριλαμβανομένου, θα βρεθούν εκπαραθυρωμένοι.
Είναι μακρύς ο δρόμος επιστροφής στις αρχές και τις αξίες του ιστορικού ιδρυτή της δεξιάς παράταξης, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Χωρίς σοβαρή και υπεύθυνη δεξιά, ακόμα και μία αριστερή παρένθεση δεν μπορεί να κλείσει.
*λωτοφάγος
Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι βασίζεται η αισιοδοξία σας: Κούρεμα χρέους δεν θα υπάρξει, μνημόνια (ελεγχόμενα προγράμματα) θα υπάρξουν, και είναι εντελώς αμφίβολο αν οι δανειστές πάψουν να επιμένουν πως τα συμφωνηθέντα πρέπει να τηρηθούν. Ως τώρα βλέπουμε μόνο μία προσπάθεια της κυβέρνησης να εκβιάσει την Ευρώπη με την έξοδο μας από το ευρώ. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι, που δεν θα έχει κανένα όφελος για την χώρα μας, γιατί και αν κάνουν κάποιες υποχωρήσεις οι Ευρωπαίοι, αυτές θα είναι επιφανειακές για τα μάτια του κόσμου, στην ουσία της ευρωπαϊκής πολιτικής σίγουρα δεν θα αλλάξει τίποτα. Μέσα στη χώρα βλέπουμε την κυβέρνηση να λειτουργεί σαν ένα ζευγάρι στον καβγά, ανεξάρτητα από το αντικείμενο, το μόνο που μετράει είναι να κάνεις και να πεις το αντίθετο από τον άλλον. Τίποτα δεν φαίνεται κοστολογημένο, όλα ακολουθούν μια προχειρότητα που ικανοποιεί μόνο την ιδεολογία και την πελατεία. Αναπόφευκτα αυτά θα οδηγήσουν σε εκτροχιασμό της οικονομίας ( Μα ούτε θα επιτραπούν να συνεχιστούν αυτά από τους δανειστές). Καμία αισιοδοξία λοιπόν.
Κύριε Κιαγά, καμία αισιοδοξία. Ειδικά με την γραμμή που δείχνουν να ακολουθούν οι αξιωματούχοι της Ε.Ε.
Μία νέα κυβέρνηση, με μεγάλη αποδοχή και λαϊκή υποστήριξη, θέτει μερικά αιτήματα με στόχο να της επιτραπεί να θέσει σε λειτουργία ένας εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Η στάση των Ευρωπαίων δείχνει να μην επιθυμεί να λάβει στα σοβαρά υπόψη την ίδια τη Δημοκρατία.
Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης είναι να επιχειρεί να εκθέσει ακριβώς αυτή τη νοοτροπία και τον τρόπο λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών στους πολίτες όλης της Ευρώπης.
Η μόνη “αισιοδοξία” που προσωπικά θα μπορούσα να έχω είναι να αντιδράσουν το ίδιο δυναμικά οι πολίτες ανά την Ευρώπη, ώστε η ευρωπαϊκή ιδέα να πάψει να είναι δημοσιονομικός εφιάλτης, και να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος για μία πρωτίστως πολιτική ένωση των λαών της Ευρώπης.
Κύριε Μηνά, κάνετε ένα ριζικό λάθος στην εκτίμηση σας: Νομίζετε πως η ελληνική κυβέρνηση έχει το δικαίωμα και την εντολή να ανατρέψει την επικρατούσα ευρωπαϊκή πολιτική. Ό,τι αφορά την εντολή, ο ελληνικός λαός έδωσε την εντολή να προσπαθήσει η κυβέρνηση να καλυτερέψει τη ζωή μας στο πλαίσιο του εφικτού εντός ευρωπαϊκού πλαισίου. Σε καμία περίπτωση δεν έδωσε εντολή για μετωπική σύγκρουση που θα έθετε σε κίνδυνο την παραμονή μας στο ευρώ. Ό,τι αφορά την ανατροπή της ευρωπαϊκής πολιτικής: Η πολιτική που αντιπροσωπεύει ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύεται με 7% στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όλες οι χώρες που βρίσκονται κάθετες με τις απαιτήσεις της ελληνικής κυβέρνησης έχουν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Όποια αλλαγή ευρωπαϊκής πολιτικής πρέπει να στηρίζεται από τέτοιες κυβερνήσεις. Όταν η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ έχει το 40% και πάνω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπάρχει περίπτωση αλλαγής πορείας προς μια αριστερή Ευρώπη. Νομίζω αλήθεια πως έχετε πρόβλημα να καταλάβετε πως λειτουργεί η Δημοκρατία: Σε καμία περίπτωση δεν ακολουθεί της ιδεολογίες και την θέληση μειονοτήτων, άσχετα αν εσείς και πολλοί Έλληνες αυτή τη στιγμή νομίζουν πως είμαστε ο ομφαλός της γης- μια μικρή και χρεοκοπημένη χώρα είμαστε και πάμε να θεραπεύσουμε αυτούς από τους οποίους εξαρτόμαστε υπαρξιακά, αυτό είναι η απόλυτη τρέλα, που ίσως μας οδηγήσει σύντομα στην απόλυτη καταστροφή. Αλλά και τότε, είμαι βέβαιος γι’ αυτό, θα λέτε πως έφταιγαν άλλοι.
Σε κάθε περίπτωση: Φιλικά
Κύριε Γιώργο, με κάθε σεβασμό και εξίσου φιλικά, μάλλον εσείς αγνοείτε την πίεση που υφίσταται η Ένωση από την δυναμική υποστήριξη τόσο μεγάλου κομματιού των Ελλήνων, όσο και άλλων λαών, σε αλλαγή του προσανατολισμού της Ένωσης. Οι καταστάσεις δεν είναι ποτέ στατικές. Και ειδικά όταν συμβαίνουν σε υψηλό επίπεδο, που ανά πάσα στιγμή επηρεάζουν ευρύ ακροατήριο.
Εάν θέλετε λοιπόν να μου καταλογίσετε κάποιο “λάθος”, ας είναι η πίστη μου πως η ευρωπαϊκή ιδέα ΜΠΟΡΕΙ να υπερνικήσει τις αγορές και τους ψυχρούς αριθμούς.
Γνωρίζω πως αυτά μπορεί να ακούγονται λαϊκίστικα, ωστόσο νομίζω πως πήραμε αρκετά μαθήματα από την οδό της πιστής εφαρμογής των εντολών των αριθμών. Και αν δεν ήταν και τόσο πιστή, ίσως είναι απόδειξη πως τα νούμερα δεν λένε πάντα την αλήθεια.
Σε κάθε περίπτωση, το τι πιστεύω εγώ δεν επηρεάζει σε καμία περίπτωση την κυβέρνηση που αυτή τη στιγμή επιχειρεί να καταφέρει αυτό το δύσκολο έργο. Και δεν είναι η αλλαγή της Ευρώπης. Αυτή, εάν έρθει, θα πρέπει να την ζητήσουν και άλλες χώρες.
Αυτό που φαίνεται να ζητά η κυβέρνηση είναι ένα περιθώριο να αποκτήσει η χώρα ένα εθνικό (ή τέλος πάντων πιο “δικό της”) σχέδιο και πεδίο δραστηριότητας. Ας ευχηθούμε όλοι να πετύχει.
Κύριε Μηνά, ειλικρινά εκτιμώ την ανθρωπιά σας. Είμαι βέβαιος πως ό,τι σκέφτεστε και ό, τι λέτε είναι καλοπροαίρετο ( δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν αυτό ισχύει και για την κυβέρνηση, η οποία, όπως πιστεύω εγώ, παίζει μόνο παιχνίδια εξουσίας). Ό, τι αφορά όμως τους αριθμούς στην οικονομία έχω εντελώς αντίθετη θεώρηση των πραγμάτων. Αυτό που ζητά αυτή τη στιγμή ο ελληνικός λαός είναι να αυξηθούν τα χαμηλά εισοδήματα , να μην περικοπούν άλλο οι συντάξεις και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Όλα αυτά θέλουμε δεν θέλουμε εξαρτούνται σε απόλυτο βαθμό από αριθμούς. Όταν πηγαίνει η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες για να προτείνει μια εναλλακτική πολιτική χωρίς να κρατάει αριθμούς μαζί της, λέγοντας πως δεν μετρούν οι αριθμοί αλλά οι άνθρωποι, εσκεμμένα αποσιωπά πως για να κάνεις καλό στους ανθρώπους πρέπει υποχρεωτικά να παρουσιάσεις αριθμούς που αποδεικνύουν πως το πρόγραμμα σου θα βελτιώσει κάποιους δείκτες της οικονομίας προς όφελος των πολιτών. Για παράδειγμα: Αν θέλεις να κυνηγήσεις την φοροδιαφύγει για να έχεις έσοδα που θα τα αξιοποιήσεις προς όφελος των πολιτών, πρέπει να πεις πως ακριβώς θα το κάνεις αυτό, και πιο είναι το ποσό που εκτιμάς πως θα κερδίσεις. Δεν μπορείς να πας και να πεις, θα τα πάρω από τους πλούσιους και θα τα δώσω στους φτωχούς. Υπάρχουν ερωτήματα: ποιοι είναι οι πλούσιοι; Πόσα θα τους πάρεις; Πως θα τους τα πάρεις; Μετά, ποιοι είναι οι φτωχοί, πόσα θα τους δώσεις; Καμία από αυτές τις ερωτήσεις δεν απαντάτε δίχως αριθμούς.
Έζησα 40 χρόνια στην Γερμανία, μια χώρα που αναγνωρίζει σε ψηλό βαθμό την αξία των αριθμών και την τήρηση των νόμων. Στην Ελλάδα μιλάμε ίσως πιο πολύ για ανθρωπιά και τους αριθμούς και τους νόμους τους παρακάμπτομε.Όλα τα αντιμετωπίζουμε με μαγκιά και προχειρότητα ( Άντε τώρα, δώστε μας έξι μήνες και μια γέφυρα από χρήματα και έχετε το λόγο μας πως θαβγάλουμε την Ελλάδα απο την κρίση). Το αποτέλεσμα είναι, από τη μια μεριά έχουμε μια χώρα που λειτουργεί σε όλους τους τομείς και που προσφέρει στους κατοίκους της μια ζωή αξιοπρεπή, από την άλλη την Ελλάδα μας που δεν λειτουργεί περίπου τίποτα και που έγινε η ζητιάνα της πρώτης. Λοιπόν, κύριε Μηνά, κακά τα ψέματα, όποιος θέλει το καλό ενός λαού πρέπει να λάβει πολύ στα σοβαρά υπόψη του τους αριθμούς της οικονομίας. Διαφορετικές απόψεις έχουμε λοιπόν, κύριε Μηνά, αλλά το ωραίο στην δημοκρατία είναι, πως αυτό ακριβώς είναι η ουσία της.