Από αξιολόγηση σε αξιολόγηση Χωρίς κανάρα Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις… έχουμε ήδη λαλήσει όλοι εμείς. Κοινώς, πόσες αξιολογήσεις να αντέξουμε πριν, καλά – καλά, μπει το καλοκαίρι; Ακόμα δεν έχουμε υπολογίσει τι κόστισε συνολικά στις ζωές μας η πρώτη αξιολόγηση και ήδη στον Τύπο κάνουν την εμφάνισή τους οι απαιτήσεις των δανειστών για τον επόμενο γύρο. Και δεν είναι ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις. Δεκάδες οι μνημονιακές απαιτήσεις των δανειστών που ακονίζουν τα μαχαίρια τους για την επερχόμενη… διαπραγμάτευση. Θα έχουμε χρόνο να τις δούμε σίγουρα μέσα στο επόμενο διάστημα. Παραλία και μνημόνιο ανά χείρας το τρεντ του καλοκαιριού. Το φως στην άκρη του τούνελ να δούμε πότε θα δούμε…
********
Οριζοντίως και Εγκαθέτως Οταν λέμε όλοι εννοούμε… όλοι; Εκατοντάδες (όπως λέει το ρεπορτάζ) ή δεκαπέντε (όπως υποστηρίζει ο υπουργός) οι πολίτες που μαζεύτηκαν τη Δευτέρα στο Νοσοκομείο της Ιεράπετρας για να διαμαρτυρηθούν για υπαρκτά και πραγματικά προβλήματα. Οπως, επί παραδείγματι, πραγματική είναι η απουσία αναισθησιολόγου. Εκείνο που φαίνεται να είναι εξίσου πραγματικό στις ημέρες μας, είναι η… πολιτική ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας. «Αυτός είναι ακροδεξιός, ο άλλος ΛΑΕτζής», η αντίδραση του υπουργού. Με συνοπτικές διαδικασίες, όποιοι διαμαρτυρήθηκαν (και) εχτές για τα προβλήματα που υπάρχουν στον χώρο της Υγείας, για τον κ. Πολάκη είναι ξεκάθαρα εγκάθετοι. Μόνο που δεν λύνονται όλα τα προβλήματα στα τρία μέτρα κάτω από τη γη. Ούτε εάν εκεί… ξεκουράζουμε τα κεφάλια μας όταν αυτά μαζεύονται…
********
Γαλλικά χωρίς πιάνο Από το Παρίσι με αγάπη Όπως σωστά αναφέρθηκε στις σελίδες μας, ποτέ άλλοτε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου δεν διεξήχθη σε μια χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Πράγματι, το σημείο στο οποίο έχουν φτάσει οι Γάλλοι, ξεπερνά παραδείγματα άλλων μεγάλων διοργανώσεων όπου και εκεί υπήρχε τα τελευταία χρόνια κάποιου είδους συναγερμός. Τα παλιά τα χρόνια, όπως πολλοί αρέσκονται να αναφέρουν συγκρίνοντας τη σημερινή κατάσταση, υπήρχε η περίφημη εκεχειρία στις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Απότοκο της κληρονομιάς που άφησαν στην ανθρωπότητα οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Στις περιόδους εκεχειρίας, λοιπόν, έπαυε ο πόλεμος και όλοι απολάμβαναν τη χαρά του ευ αγωνίζεσθαι. Μόνο που σήμερα, ούτε “ευ αγωνίζεσθαι” μπορεί κάποιος να διακρίνει στις διοργανώσεις των μεγάλων χορηγών, ούτε παύση πυρός. Γιατί ο οικονομικός πόλεμος που διεξάγεται και λυσσομανάει, από τα πιο χαμηλά στρώματα με τάση προς τα πάνω, δεν ορρωδεί προ ουδενός. Φυσιολογικά, λοιπόν, η άμυνα των στρωμάτων αυτών να μην παύει επειδή η εκλεκτή ομάδα κάποιας αυτοκινητοβιομηχανίας αγωνίζεται εναντίον της εκλεκτής κάποιας άλλης πολυεθνικής. Οποιαδήποτε αναφορά λοιπόν περί εκεχειρίας, απλώς απαξιώνει την αρετή που οι αρχαίοι αγώνες δίδαξαν κατά τους αιώνες…
********
Αγγλορωσική φιλία Πάνω απ’ όλα η μπάλα Τα παραπάνω, για όσα οι Γάλλοι κάνουν στην πατρίδα τους, αντιστεκόμενοι στις προωθούμενες “μεταρρυθμίσεις” της κυβέρνησης του Φρανσουά Ολάντ. Βέβαια, θα μου πείτε, οι Ρώσοι με τους Αγγλους δεν… σφάχτηκαν τις προάλλες για τα μάτια των Γάλλων εργαζομένων. Ορθώς. Αντιθέτως, λέω εγώ, σφάχτηκαν ακριβώς για χάρη αυτής της “νεο-εκεχειρίας” που το σύστημα προτάσσει. Που απαιτεί, «επειδή έχει μπάλα, να ασχοληθούμε όλοι μαζί της»… Έως και να σκοτωθούμε μεταξύ μας! Σημεία των καιρών; Δεν νομίζω. Άρτος και θέαμα. Σημείο παντός καιρού…
********
Μας… Brixατε Κυριακή κοντή γιορτή Σε λίγες ημέρες, επιτέλους, το βρετανικό δημοψήφισμα θα είναι παρελθόν. Οι Βρετανοί θα αποφασίσουν εάν θέλουν να μείνουν Ευρώπη. Κι εμείς που μείναμε, θα μάθουμε επιτέλους εάν ξενοικιάζεται αυτό το μουντό, παγερό διαμέρισμα. Δεν γνωρίζω τι αντίκτυπο θα έχει στη διεθνή οικονομία μία τέτοια εξέλιξη. Δεν είμαι οικονομολόγος. Ούτε και θα ήθελα… Ομως -ξανά επιτέλους- το όποιο αποτέλεσμα θα βάλει τις βάσεις για μία συζήτηση που θα πρέπει να ανοίξει, τόσο στους κόλπους της Ένωσης, όσο και στις κατά τόπους χώρες. Είτε οι Βρετανοί αποφασίσουν να αποχωρήσουν είτε όχι, το ποσοστό των ανθρώπων που θέλουν έξοδο θα είναι μεγάλο. Και ο στρουθοκαμηλισμός θα πάψει να έχει δικαιολογία. Δεν είναι τυχαίο που οι φανατικότεροι υπέρμαχοι αυτής της Ένωσης είναι εκείνοι που “έφαγαν” με το κουτάλι τα… καλά της Σοβιετικής Ένωσης και της κατάρρευσή της. Όμως, εάν η Ένωση το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι μία μιζέρια λίγο πιο υποφερτή από τις άλλες, ας της αλλάξουν όνομα και ας μην κρύβονται. «Και μη χειρότερα» θα της πήγαινε πολύ ως όνομα. Για σήμα δε, προφανώς, το γερμανικό σανδάλι με την καλτσούλα θα ταίριαζε γάντι νομίζω…
********
50 νεκροί και ένας κομμένος παιδικός λαιμός Στο όνομα του φόβου Για τη φρίκη του Ορλάντο δεν έχω λόγια. Ούτε για τον μικρό στη Θεσσαλονίκη. Μόνο θλίψη και περισυλλογή. Και μια ελπίδα, τραυματισμένη αλήθεια, για έναν κόσμο που οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων θα δίνουν δύναμη στην αγάπη και δεν θα οπλίζουν ανθρώπου χέρι. Στη μνήμη τους… *λωτοφάγος
