Ταξιδεύοντας στη χώρα που όλοι τα ξέρουν όλα, αποκαθηλώνοντας τη γαλέρα των μνημονίων και των αμνημόνων

Παλινδρομική… αισιοδοξία – Ανάμικτα συναισθήματα
Το νοσηρό κλίμα της Τρίτης ήρθε να αντικαταστήσει η αισιοδοξία που εκπέμπει η κοινή δήλωση Γιούνκερ – Τσίπρα μετά την τηλεφωνική τους επικοινωνία.
Οι δύο άνδρες εμφανίζονται να συζητούν τις κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης. Αυτές του ασφαλιστικού και των εργασιακών. Η ευφορία που αποπνέει της κοινής ανακοίνωσης ευθύνεται για την εκ νέου αλλαγή του κλίματος.
Στην αρχή της εβδομάδας το κλίμα ήταν αισιόδοξο. Μέχρι που ξαφνικά εμφανίστηκαν σύννεφα, η σύγκρουση άρχισε να διαφαίνεται και πάλι στον ορίζοντα, για να δώσει τη θέση της εκ νέου στην αισιοδοξία και την ελπίδα για επίτευξη συμφωνίας.
Το τοπία έχει αρχίσει να μοιάζει με κινούμενη άμμο, εάν συνυπολογίσει κανείς και τις διαφωνίες στις τάξεις των εταίρων. Η ελληνική πλευρά προσπαθεί καθημερινά να ισορροπήσει μεταξύ των δύο… πόλων, και ταυτόχρονα να προστατέψει τα δικά της προτάγματα.
Οι πληροφορίες μιλούν πλέον για συμφωνία – «πακέτο», εγκαταλείποντας εκείνη της «γέφυρας».
Ωστόσο, παρά τη διάχυτη αισιοδοξία της ημέρας, ο δρόμος προς τον Ιούνιο είναι κατηφορικός και δεν αναμένεται να υπάρχει τελικό αποτέλεσμα πριν από το παραπάνω ορόσημο.
Μέχρι τότε, οι συνεχείς διαβουλεύσεις θα ανεβάζουν και θα κατεβάζουν την θερμοκρασία καθημερινά.
********
Περιμένοντας την Ε.Κ.Τ. – Ο Σούπερ Μάριο κρατάει… την ανάσα μας
Την ώρα της… πολιτικής διαπραγμάτευσης, αναμένονται τα μηνύματα που θα στείλει η διήμερη συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ο Μάριο Ντράγκι. Η ελληνική κυβέρνηση περιμένει αρκετά από εκεί, ώστε να δρομολογηθούν οι εξελίξεις και στο επικείμενο Eurogroup.
Στα θέματα της επιστροφής των 1,9 δισ. ευρώ των κερδών των ελληνικών ομολόγων και της αύξησης εκδόσεων των εντόκων γραμματίων πάνω από τα 15 δισ. ευρώ που ισχύει σήμερα, προστίθεται η… ευχή να μην «κουρευτούν» περαιτέρω τα ελληνικά ενέχυρα στην Ε.Κ.Τ. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε ακόμα μεγαλύτερη ασφυξία την ελληνική οικονομία.
Συνεπώς, όσα θετικά μηνύματα και να εκπέμψουν κυβερνητικοί και θεσμικοί εταίροι, στην πράξη πρώτη η Ε.Κ.Τ. θα τεκμηριώσει την αισιοδοξία.
Όταν βέβαια αποφασίσει ο κύριος Ντράγκι να επιτρέψει στην ελληνική οικονομία να «αναπνεύσει».
********
Στον δρόμο της δικαιοσύνης – Η υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου
Ακόμα μία υπόθεση με «οσμή σκανδάλου» παίρνει τον δρόμο για τη δικαιοσύνη.
Σαράντα γνωστοί επιχειρηματίες και μεγαλοστελέχη τραπεζών κατηγορούνται από την εισαγγελία, που εισηγείται στο αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο να δικαστούν για την εμπλοκή της στην υπόθεση των επισφαλών δανείων του Ταμιευτηρίου.
Μεταξύ αυτών αρκετά  ονόματα της ελληνικής τραπεζικής και όχι μόνο showbiz.
Η εισαγγελέας κάνει λόγο για «πάρτι κατασπατάλησης εκατομμυρίων ευρώ» γύρω από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο καθώς και για ζημιά εκατομμυρίων ευρώ σε βάρος του δημοσίου.
Ας ελπίσουμε πως το «άπλετο φως» που θα πέσει στην υπόθεση, καθώς και οι όποιες ποινές  επιβληθούν όπου κρίνει το δικαστήριο, θα της δώσουν μια αφορμή για ένα άλλο πάρτι.
Αυτό της απονομής δικαιοσύνης
********
Εγκληματολόγος υπουργός Προστασίας του Πολίτη – Και όχι υπουργός… εγκληματολογίας
Η δήλωση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση, πυροδότησε ποικίλες συζητήσεις στην κοινωνία και τα social media.
Δεν είναι ψέμα πως στη δήλωσή του υποστήριξε κάτι που γνωρίζει καλά η ελληνική κοινωνία. Υπάρχει ένας «άγραφος νόμος» στις φυλακές που πιθανότατα θα επιβληθεί και στον Βούλγαρο παιδοκτόνο. Είναι όμως αυτός ο ρόλος του υπουργού;
Οι διαπιστώσεις και οι προβλέψεις του ήταν ικανές και αρκετές για να ρίξουν νερό στο μύλο του δημοσίου διαλόγου για όσο καιρό ο ίδιος «κρατούσε» μονάχα τον ρόλο του εγκληματολόγου.
Προφανώς, αυτή του η ιδιότητα θεωρήθηκε ατού για να αναλάβει και το εν λόγω Υπουργείο.
Από την καρέκλα του υπουργού όμως θα περίμενε κανείς να τον ακούσει να εξηγεί με νηφαλιότητα τι έχει συμβεί, πως αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις, τι θα κάνει η Πολιτεία για να επιβληθεί δικαιοσύνη και πως θα διασφαλίσει μία δίκαιη δίκη και τιμωρία του κατηγορούμενου.
Ειδικά την στιγμή που η ελληνική κοινωνία, σοκαρισμένη αλλά και απαίδευτη, ζητάει την κρεμάλα, τη σφαγή, το αίμα του δράστη.
Στον οποίο, για να εξηγούμαι, ο νόμος οφείλει να μην δείξει καμία ανοχή. Ο νόμος που βασίζεται στον ποινικό κώδικα, ο οποίος ορίζει την λεγόμενη «κοινωνική μας συμφωνία».
Και όχι κάποιος «άγραφος» νόμος τον οποίο ο ίδιος νομιμοποιεί και μόνο που τον επικαλείται από τη θέση του αρμόδιου υπουργού.
Για του οποίου την εξάλειψή μάλιστα είναι και ο ίδιος υπεύθυνος.
*λωτοφάγος