Είχα τη χαρά και την τιμή να στολίσω και να εμπλουτίσω την βιβλιοθήκη μου με ένα ακόμα υπέροχο βιβλίο και συγκεκριμένα με την α’ ποιητική συλλογή με τίτλο «Ταξιδεύοντας στη ζωή» του καταξιωμένου και πολυβραβευμένου ποιητή Θανάση Πατεράκη. Ένα βιβλίο άρτια επιμελημένο, 87 σελίδων, με 75 περίπου ποιήματα παραδοσιακής γραφής με ομοιοκαταληξία και μέτρο. Εδώ πρέπει να συγχαρώ τον ποιητή Θανάση Πατεράκη, για την επιμονή του να γράφει στην πατροπαράδοτη τεχνική ποίησης, ενάντια στο ρεύμα του ελεύθερου στίχου, κάτι που δεν είναι εύκολο να το πετύχει κανείς. Στον πρόλογό του ο Θανάσης Πατεράκης γράφει πόσο σύντομο ή μακροχρόνιο μπορεί να είναι το ταξίδι της ζωής στον κάθε άνθρωπο, για να πει πιο κάτω ότι στο όποιο μικρό ή μεγάλο μας ταξίδι, θα συναντήσουμε χαρές και λύπες, θα γελάσουμε, θα κλάψουμε, θα πικραθούμε για τις προσδοκίες και τα όνειρα που δεν μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε αλλά θα μείνουν όμως και καλές αναμνήσεις από το ταξίδι μας αυτό στην ψυχή μας. Στο τέλος του προλόγου του ο ποιητής Θανάσης Πατεράκης, μας λέει με έμφαση ότι το ταξίδι μας στη ζωή, στον μάταιο τούτο κόσμο, κάποτε θα τελειώσει και θα παραδώσουμε την σκυτάλη σε άλλους, στους μετέπειτα από μας, τονίζοντας ότι εμείς θα φύγουμε, αλλά στο ταξίδι της ζωής πάντα θα υπάρχουν ταξιδιώτες.
Και να πως αρχίζει την υπέροχη τούτη ποιητική συλλογή ο ποιητής: τίτλος ποιήματος «Η προδοσία μιάς ζωής», Αθώες παιδικές στιγμές αναπολώ που έσβησαν στο πέρασμα του χρόνου/ γυρεύω ένα όνειρο παλιό. Για να μας πει στο δεύτερο ποίημα του με τον τίτλο «Κρίση αξιώνει», Στου γολγοθά τα μονοπάτια τριγυρνάς/ εκείνα που περπάτησε ο Μεσίας/ και ώρες δύσκολες πατρίδα μου περνάς/ τρώγοντας τους καρπούς της προδοσίας.
Εδώ πρέπει να τονίσω ότι είμαι πολύ σύντομος στα όσα γράφω εγώ για τα ποιήματα του Θανάση, γιατί ο χώρος της εφημερίδας δεν μου το επιτρέπει να γράψω πιο πολλά. Δεν είναι δυνατόν μέσα σε λίγες γραμμές να αποκαλύψω και να περιγράψω το μεγαλείο της τέχνης αλλά και τα μύρια νοήματα και μηνύματα που σε όλα τα ποιήματα του στέλνει ο ποιητής.
Στο ποίημα «Μάνα» που απέσπασε το πρώτο βραβείο σε Διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό από το περιοδικό «Λόγω τέχνης και πολιτισμού, Κελαϊνω, Αθήνα 2016», ο ποιητής μας γράφει: φώναξα μάνα!!! κι έτρεχες το χέρι να μ’ απλώσεις/ κουράγιο να μου δώσεις, στη δύσκολη στιγμή/ κάθε δικό μου κλάμα, ήταν για σένα δράμα, δάκρυα και λυγμοί. Από τα 75 περίπου ποιήματα του ποιητή Θανάση Πατεράκη έχουν βραβευτεί τα 14 σε διάφορους ποιητικούς διαγωνισμούς, κάτι που δεν είναι εύκολο να το πετύχει κανείς, ελάχιστοι ποιητές το έχουν καταφέρει αυτό.
Ο Θανάσης Πατεράκης πάρα πολύ καλός στη προφορά και τη γραφή της κρητικής διαλέκτου ως τέκνο της λεβεντογένας Κρήτης, σε πολλά από τα ποιήματά του χρησιμοποιεί διάφορες λέξεις δυσκολονόητες σε πάρα πολλούς αναγνώστες του, αλλά κι αυτούς τους διευκολύνει στο τέλος του ποιήματος του εξηγώντας τι ακριβώς σημαίνουν αυτές οι λέξεις. Εδώ γράφω ένα μικρό δείγμα του Θανάση στο ποίημα «Απομεινάρια περασμένης εποχής»: Οι χωριανοί μας εκαθόταν γελαστοί/ και ροζανάρανε τα βράδια στα πεζούλια/ μες στους μπαξέδες εμυρίζαν οι βλαστοί/ άσπρες οι γλάστρες ανθισμένα τα πεζούλια.
Θα μπορούσα βέβαια να γράψω πολλές σελίδες αναλύοντας τα ποιήματα του Θανάση Πατεράκη, όμως ο χώρος όπως προαναφέρω που έχω στη διάθεσή μου δεν μου το επιτρέπει.
Πριν κλείσω, θέλω να πω στους αναγνώστες τούτης της λυτής μου αναφοράς, όσον αφορά τα ποιήματα του Θανάση ότι τη ποιητική συλλογή «Ταξιδεύοντας στη ζωή» πρέπει να την προμηθευτούν γιατί αφ’ ενός θα στολίσει την βιβλιοθήκη τους κι αφετέρου έχουν πολλά να διδαχτούν και να αποκομίσουν.
Φίλε Θανάση, από καρδιάς σ’ ευχαριστώ για το δώρο σου αυτό. Εύχομαι δε, ο μεγαλοδύναμος να σου δίνει δύναμη να γράφεις χαρίζοντάς μας, διαβάζοντάς τα, υπέροχες στιγμές, ψυχική ανάταση και ευφορία.
*συγγραφέας – ποιητής Μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
