“Αποκόρωνας: Ταξίδι στη φύση και στην ιστορία”, ο τίτλος του λευκώματος, ενός ιδιαίτερα επιμελημένου και διανθισμένου με πάμπολλες φωτογραφίες λευκώματος, 320 μεγάλου σχήματος σελίδων, που έφτασε πριν από λίγες μέρες στα χέρια μου, μέσω του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αποκορώνου Αντώνη I. Κοτσιφάκη. Δεν θα το κρύψω ότι συγκινήθηκα. Προπάντων όταν άρχισα να το περιδιαβαίνω και ενώ η μαντινάδα του Φρεδιανού λυράρη Ανδρέα Λιλικάκη έχει κάνει κατοχή στο νού μου, «Αρχοντοεπαρχία μου και Αποκόρωνά μου,/ στον μπέτη μου ’σαι ζωγραφιά και ήλιος στην καρδιά μου». Από καρδιάς τα συγχαρητήριά μου στον Δήμο και προσωπικά στον εκ Νίππου (και όχι Νίππους κατά τη γνώμη μου – άλλη ιστορία αυτή)… δήμαρχο Χαράλαμπο Κουκιανάκη και βέβαια στον έχοντα την ευθύνη των κειμένων και της επιμέλειας της έκδοσης Γιώργο Λιμαντζάκη για το τελικό αποτέλεσμα παρά τις όποιες παρατηρήσεις που θα μπορούσε να κάνει κάποιος.
«Με ιδιαίτερη χαρά σας καλωσορίζω στο φωτογραφικό λεύκωμα του Αποκόρωνα, ενός τόπου ευλογημένου, πλούσιου σε φυσικές ομορφιές και ιστορία. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν αποτυπώνουν μόλις, μικρό μέρος όσων μπορεί ο επισκέπτης να δει και να απολαύσει στον Δήμο μας, από τις κορφές των Λευκών Ορέων και τα γραφικά χωριά της Ρίζας και της κοιλάδας, μέχρι τα ορμητικά και πεντακάθαρα ποτάμια, τις κάθε λογής καλλιέργειες και ομορφιές της φύσης, την καταγάλανη θάλασσα και τα πολυάριθμα μνημεία άλλων εποχών». Τα που γράφει αρχίζοντας τον χαιρετισμό του στην εν λόγω έκδοση ο δήμαρχος για να τελειώσει ότι αποτελεί «μια μικρή εισαγωγή ή πρόσκληση για τον αναγνώστη, ώστε να θελήσει να γνωρίσει τον Αποκόρωνα από κοντά». Καλώς να ορίσετε!
«Εδώ Αποκόρωνας… Σαν χώρος στον χρόνο και σαν χρόνος στον χώρο. Σαν χωροχρόνος και σαν χρονοχώρος. Η πάλαι ποτέ αλλά και νυν και αεί ένδοξη επαρχία των Αποκορώνων, που εκτείνεται απ’ το Καλάμι μέχρι τη Φυλακή και το Πάτημα, και απ’ τη Δραπανοκεφάλα μέχρι του Θε τον κήπο. Ο Αποκόρωνας που έχει σαν ιστορική πρωτεύουσα τον Βάμο, με το πάλαι ποτέ, αλλά και νυν και αεί ένδοξο γυμνάσιό του. Ο Αποκόρωνας του βουνού, του κάμπου και της θάλασσας. Ο Αποκόρωνας περίληψη του κόσμου, ενός κόσμου μικρού μα ταυτόχρονα μεγάλου, τόσο μικρού που χωρεί στο μυαλό και τόσο μεγάλου που μόνο η καρδιά μπορεί να σηκώσει». Από τον πρόλογο που έγραψα για τα Πρακτικά του Β’ Παγκοσμίου Συνεδρίου Αποκορωνιωτών το παραπάνω απόσπασμα. Εν είδει επιλόγου στην παρουσίαση του εν λόγω λευκώματος.
Και… στα πεταχτά
«Το χρώμα της ημέρας/ είναι θλιμμένο στην πατρίδα μου/ άφωτα τα καντήλια το ξημέρωμα/ τη Μαύρη Παρασκευή των μαγαζιών/ και μόνο οι γάτες/ ερωτοτροπούν στα κεραμίδια./ Ω! Σιωπή! Του πεθαμένου κήπου/ των Τριών Καμαρών της Candia/ κράτα τον ήλιο/ να συναρμολογήσει το ποδήλατο/ των παιδικών μας ονείρων/ να κουδουνίσει της κάθαρσης το φως/ στην εξουθενωμένη λεωφόρο/ της τεθλασμένης εγχώριας περιπέτειας». Το ποίημα “Η τεθλασμένη περιπέτεια” του Αντώνη Σανουδάκη – Σανούδου, απ’ την ποιητική του συλλογή “Κλειστό ποδηλατάδικο” που μου έστειλε προ ημερών μαζί με το βιβλίο του. “Ανεξάρτητοι αντάρτες”: αφήγηση καπετάν Βασίλη Πατεράκη Αρχηγού της Αντίστασης Σελίνου. Κατάπολλα ευχαριστώ, φίλε!
«Αυξήσεις κάνει η ΔΕΗ κι η λύση είναι μία/ ανάβω λύχνο και κερί, κάνω οικονομία». Τα που μας λέει στην πρώτη σημερινή μαντινάδα της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να το γυρίσει στο… αλλιώς στη δεύτερη. «Σβήνω τα φώτα, μάτια μου, όμως δεν σκοτεινιάζει/ το γέλιο της αγάπης σου με το φεγγάρι μοιάζει», μας λέει. Μάλιστα!
Στο Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και ΕλένηςΓαρεδάκη, αύριο Σάββατο και μεθαύριο Κυριακή στις 5:30 μ.μ, όπου το Συνέδριο για τη συμβολή του Τύπου στην Επανάσταση του 1821. Μεταξύ των άλλων τη δεύτερη μέρα, τη συνεδρία της οποίας θα συντονίζω και η παρουσίαση του βιβλίου του γνωστού τοις πάσι δασκάλου – λαογράφου Σταμάτη Αποστολάκη “Το Ιστορικό δημοτικό τραγούδι της Κρήτης για το 1821”, από τον δρα Παιδαγωγικής, δάσκαλο – συγγραφέα Χάρη Στρατιδάκη. Δασκαλική Ευθύνη!
