Καλοί μου φίλοι, καλές Απόκριες και Καλή Σαρακοστή!
Το ταξίδι τους με μια μάσκα στην Ουτοπία, έτσι όπως το χάρηκαν βιώνοντας το, κατά την επίσκεψή τους στην έκθεση του Γιάννη Στεφανάκι, που λειτουργεί στην Πινακοθήκη Χανίων, μας περιγράφουν μ’ έναν ξεχωριστό τρόπο τα παιδιά της Β2 τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων, προφανώς με την καθοδήγηση της δασκάλας τους, της παλιάς μου συνεργάτιδος στο 5ο Δημ. Σχολείο της πόλης μας Αννας Νεμπαυλάκη. Μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά το οτιδήποτε, όσο μικρά κι αν είναι, μας έχει πει, (στο περίπου τα λόγια του) απ τη δεκαετία του 1950 ο περίφημος Αμερικανός γνωστικός ψυχολόγος Τζερόμ Μπρούνερ. Το εφαρμόζει αυτό στην πράξη η και συγγραφέας του υπέροχου βιβλίου “Φτου και βγαίνω”, συναδέλφισσα μου. Στο πλαίσιο αυτό ταξίδεψε τους καθηγητές της στους πίνακες της Ουτοπίας του Γιάννη Στεφανάκι, ενός σπουδαίου ζωγράφου, με τη βοήθεια μιας μάσκας, μέρες Αποκριάς. Ενδυναμώνοντας το συναίσθημα της ελευθερίας και απογειώνοντας τη φαντασία…
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Σημείωση: Η έκθεση του Γιάννη Στεφανάκι “Ταξίδι στην ουτοπία” θα λειτουργεί στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων μέχρι και τις 8 Απριλίου.
Ας φανταστούμε…
Λέξεις άγνωστες, έννοιες καινούργιες!
Ουτοπία: Ενας τόπος που όλα λειτουργούν τέλεια, ένας τόπος φανταστικός.
Πραγματικότητα: Η ζωή που τώρα αληθινά ζούμε.
Φαντασία: Η ικανότητα να συλλαμβάνουμε στο νου μας εικόνες και ιδέες πέρα από την πραγματικότητα.
Γνώση: Ολα όσα μαθαίνω, όλα όσα γνωρίζω.
Την έκθεση με θέμα “Ταξίδι στην Ουτοπία” του Γιάννη Στεφανάκι, που παρουσιάζεται στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, επισκεφτήκαμε με τη δασκάλα μας Αννα Νεμπαυλάκη και την εικαστικό του σχολείου μας Αννα Πεπονή για να κάνουμε ένα ταξίδι αλλιώτικο, ένα ταξίδι φανταστικό.
Σταθήκαμε μπροστά στα έργα της ενότητας “Εικονικές Περιπλανήσεις”. Σ’ αυτά ο καλλιτέχνης περιγράφει τον κόσμο μας με λίγα στοιχεία, τα οποία όμως σημαίνουν πολλά. “Παίζει” κατεβάζοντας μ’ ένα σκοινί ένα σύννεφο, το κάνει κατοικίδιο μέσα σε μια μεγαλούπολη με τεράστιες πολυκατοικίες, όπου δύσκολα μπορείς να δεις τον ουρανό.
Φράσεις με βαθύ νόημα!
Με τη φαντασία κάνουμε τα πιο τολμηρά ταξίδια.
Η φαντασία αγκαλιάζει αυτά που θα καταλάβουμε στο μέλλον.
Η πραγματικότητα έχει ανάγκη τη φαντασία για να πορεύεται μα και στη φαντασία οδηγείται κανείς μέσα από την πραγματικότητα.
Περιγράψαμε
τους πίνακες που μας άρεσαν περισσότερο:
«Μια όμορφη πόλη το βράδυ. Πολυκατοικίες η μία δίπλα στην άλλη, ένα αγόρι που κρατά μια σβούρα και φώτα που κυκλώνουν σαν στεφάνι τις πολυκατοικίες. Σαν κάτι μαγικό να υπάρχει στον πίνακα.»
«Ενα δέντρο κομμένο στη μέση, ένας άνθρωπος, ένα σύννεφο κι ένα σπίτι και χρώματα τέλεια. Θέλω να ταξιδέψω εκεί κάποια μέρα».
«Ενας ωραίος πίνακας που έχει μια θάλασσα γαλάζια και χρυσοκίτρινη από τις ακτίνες του ήλιου που βγαίνει από την Ανατολή. Μέσα στον πίνακα σαν να βλέπω την εκκλησία της Ευαγγελίστριας που δίπλα της είναι το παλιό μου σπίτι».
«Ενα όμορφο κορίτσι μ’ ένα κίτρινο φόρεμα, ένα χρωματιστό λουλούδι, πολυκατοικίες, σπίτια και μια σκάλα που φτάνει μέχρι το φεγγάρι. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι
το ηλιοβασίλεμα».
«Ενας μεγάλος γκρι ουρανός κι ένα πελώριο καφέ βουνό. Στην κορυφή του βουνού κάτι μικροσκοπικά σπίτια και μια μπαλαρίνα να τα κοιτάει από μακριά.
Η μπαλαρίνα είναι ο λόγος που διάλεξα αυτόν τον πίνακα γιατί μου θυμίζει εμένα όταν χορεύω».
« Ο πίνακας έχει τέσσερα σπίτια και μια αγελάδα. Έχει κι ένα δέντρο που κάθεται από κάτω ένας άνθρωπος. Μ’ αρέσει το τοπίο και το χρώμα απ’ τα σπίτια και τον ουρανό. Θα ήθελα να έχω αυτόν τον πίνακα σπίτι μου».
«Αυτό που κρατώ στο μυαλό μου είναι πως πολλά πράγματα στη ζωή θέλουν φαντασία, όπως οι πίνακες».
Μία μάσκα!
Η μάσκα δημιουργεί πάντα ένα κλίμα μυστηρίου, ενδυναμώνει το συναίσθημα της ελευθερίας κι απογειώνει τη φαντασία.
Η δασκάλα μας, μας παρότρυνε να φτιάξουμε μια μάσκα για να “ξεκλειδώσουμε” τον αγαπημένο μας πίνακα και να ταξιδέψουμε μέσα σ’ αυτόν, για να μεταμορφωθούμε, να εκφραστούμε και να εξερευνήσουμε έναν καινούργιο κόσμο.
Πηγή έμπνευσης ήταν δυο μάσκες που έφτιαξε ο σπουδαίος ζωγράφος Γιάννης Μόραλης το 2007 και παρουσιάστηκαν στην αναδρομική έκθεση που έγινε προς τιμήν του στην Αθήνα στο Μουσείο Μπενάκη.
Τη μάσκα, τη δημιουργήσαμε επιλέγοντας τα χρώματα προσεκτικά και παίρνοντας έμπνευση από τον πίνακα. Απλές οδηγίες συμμετρίας και γραμμών από τη δασκάλα των εικαστικών μας κατεύθυναν, έτσι ώστε να είναι ευδιάκριτα όλα τα χαρακτηριστικά του φανταστικού αυτού προσώπου, τα οποία αποτυπώσαμε πάνω στο χαρτόνι. Επειτα ένα στοιχείο, ένα διαφορετικό για τον καθένα μας έκανε ξεχωριστή τη μάσκα, άλλοτε ένα σύννεφο κι άλλοτε ένα σπίτι.
Οι μαθητές του Β2 του 9ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων
Μιχαέλα Αποστολάκη, Γιάννος Δημητριάδης, Φαίδων Ελληνάκης, Στέργιος Ζωγράφος, Θωμάς Ιωαννίδης, Μάνος Καλαθάκης, Δέσποινα Κάτσουνα, Γιώργος Κεφαλογιάννης, Μυρσίνη Κορωνάκη,
Χριστίνα Κουτσουρελάκη, Νικόλας Λόττας, Πέτρος Μαρκαντωνάκης, Γιώργος Νικολουδάκης,
Δήμητρα Ουγγρίνη, Μάνος Παυλόπουλος, Ελένη Ρουμπεδάκη, Τάσος Σγουράκης, Ειρήνη Στεφανάκη,
Αντώνης Στυλιανουδάκης, Ζωή Χατζηδάκη.
