Δημιουργικότητα, συντροφικότητα, συνεργασία, διασκέδαση και ψυχαγωγία χαρακτηρίζουν τα “Παιγνίδια ρόλων” (RPG) που τα τελευταία χρόνια βρίσκουν όλο και μεγαλύτερη απήχηση και στην Ελληνική κοινωνία.
Παρέες μαζεύονται σε σπίτια και δημιουργούν ιστορίες με βάση γνωστά ή λιγότερα γνωστά παιγνίδια ρόλων όλο και περισσότερο, ειδικά την περίοδο της πανδημίας.
Στα παιγνίδια ρόλων ήταν αφιερωμένη μια ομιλία στα πλαίσια του Chaniartoon στο χώρο του “Μ. Θεοδωράκης” στο Ενετικό Λιμάνι.
Η Δήμητρα Νικολαΐδου που διδάσκει δημιουργική γραφή και διαθέτει διδακτορικό στη σύνδεση των παιγνιδιών ρόλων και της λογοτεχνίας μίλησε στα “Χ.ν.” για την αγαπημένη της δραστηριότητα. «Ακόμα και μέσα στο lockdown μπόρεσε πολύ κόσμος να έλθει σε επαφή με τα παιγνίδια ρόλων, ξαναβρέθηκαν παρέες και το παιγνίδι ρόλων πήρε ώθηση όχι με την έννοια του “ξεχνιέμαι για λίγες ώρες “ αλλά ότι για λίγο μεταφέρεσαι σε έναν άλλο κόσμο το μυαλό σου απασχολείται με το να βρει λύσεις σε φανταστικά προβλήματα. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι ώρες αυτές έχουν πολλά ευεργετικά αποτελέσματα, ότι συνεργάζεσαι με άλλου ανθρώπους, λέτε ιστορίες κα.» τόνισε η κ. Νικολαϊδου.
Ενδεικτικό της απήχησης των παιγνιδιών ρόλων είναι πως
τα έσοδα της βιομηχανίας gaming (περιλαμβάνονται και τα ψηφιακά) ξεπέρασαν αυτά του κινηματογράφου.
«Για πολύ καιρό υπήρχε η αίσθηση ότι τα παιγνίδια ρόλων είναι για παιδιά και πολλοί ενήλικες υπέφεραν γιατί υπήρχε ένα τεχνητό όριο μετά από το οποίο έπρεπε να περιοριστείς σε πολύ συγκεκριμένα είδη παιχνιδιού όπως τα “σπορ”.
Mέχρι που κάποια στιγμή ανακαλύψαμε πως άνθρωποι που έπαιζαν γίνονταν όχι μόνο πιο δημιουργικοί αλλά πιο ικανοί να λύσουν προβλήματα στη δουλειά τους, είχαν καλύτερη ισορροπία ψυχολογική, περισσότερες ιδέες, παραγωγικότητα και αυτό τα έκανε πιο αποδεκτό. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινής το αποδεχθήκαμε όταν καταλάβαμε πόσο κερδοφόρο είναι, πως είναι καλύτερο να πουλάς παιγνίδια και για ενήλικες και όχι μόνο για παιδιά. Επίσης έδωσε διέξοδο σε δημιουργούς που κατασκευάζουν τα παιγνίδια αλλά και σε ενήλικες που δεν θέλουν μόνο την παθητική μορφή διασκέδασης (διάβασμα βιβλίου, να δεις τηλεόραση) αλλά να ασκήσεις τη φαντασία σου».
Αναφορικά με τον κίνδυνο εθισμού η κ. Νικολαΐδιου τόνισε πως αν κάποιος έχει πνευματική και ψυχική ισορροπία δεν θα αφεθεί να παίζει για 10 και 12 ώρες. «Χρειάζεται μέτρο όπως σε καθετί στη ζωή μας» συμπλήρωσε.
Τα παιγνίδια ρόλων ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 και προωθήθηκαν αρχικά στις ΗΠΑ για όσους έπαιζαν παιγνίδια με μινιατούρες προκειμένου να μπουν στον κόσμο των αγαπημένων συγγραφέων του φανταστικού (Tolkien, Lovcraft, Howard κ.α.). «Αυτό που ξάφνιασε όσους έφτιαχναν τα παιγνίδια ρόλων ήταν ότι δεν ήθελαν να ασχοληθούν με αυτά μόνο όσοι έπαιζαν μινιατούρες αλλά υπήρχε πολύ μεγάλο, κρυμμένο, κοινό που δεν ήθελε να δει δύο ώρες σινεμά αλλά ήθελε να πει τις δικές του ιστορίες. Το να λέμε ιστορίες είναι κάτι που το κάνουμε και καταλαβαίνουμε το κόσμο καλύτερα μέσα από αυτό. Τα παιγνίδια ρόλων σε βοηθούν να εκπληρώσεις μια ανάγκη να πεις μια ιστορία χωρίς να έχει ταλέντο! Χρειάζεται απλά διάθεση να συνυπάρξεις με φίλους και να μοιραστείς πράγματα. Δεν χρειάζεται να είσαι καλός στη γραφή ! Σκοπός είναι η διασκέδαση και η ψυχαγωγία, δεν χρειάζονται δεξιότητες, πρέπει να ξέρεις να συνεργάζεσαι να είσαι άνθρωπος που μπορεί να ακούει και να παράγει μαζί με άλλους» κατέληξε η ομιλήτρια.
