Τέχνη, σκέψη, πολιτισμός, τρόμος, μίσος, βία

Η δολοφονία του Καποδίστρια σήμανε το τέλος της αρχής για ένα νέο κράτος προοδευτικό, δίκαιο, ανεξάρτητο, πολιτισμένο. Επικράτησαν οι δολοφόνοι των αγωνιστών και οι τουρκοπροσκυνημένοι συνεργάτες του Σουλτάνου και οι κοτζαμπάσηδες τύραννοι του λαού. Πήραν την εξουσία πονηρά, με μεθοδεύσεις και άτιμες πράξεις. Έφεραν τον φασισμό με τους βασιλείς και την ξενοκρατία, τους Εγγλέζους. Την κατοχή την καινούργια.
Όμοια, παραλλαγμένη με τις ίδιες φασιστικές δομές του Σουλτάνου. Μια σκληρή, αδίστακτη, άθλια εξουσία. Ανελέητη. Αυτό το διεστραμμένο ομοίωμα κράτους, που σιγά- σιγά χτίστηκε στα μέτρα αυτών των δολοφόνων, επικρατεί και εξυπηρετεί μέχρι σήμερα αυτούς τους συμμορίτες κακοποιούς του πολιτισμού και κάθε ευγενικού ιδανικού που προάγει. Αυτή την κοινοβουλευτική κάστα που κατατρώγει σαν ακρίδα τα πάντα. Τα δάνεια και το έχειν του λαού. Καταστρέφουν τον Πολιτισμό και την Παιδεία, τα θεμέλια.
Μια πολύπλευρη, πολύμορφη ανηθικότητα, υποκουλτούρα κάθε λογής αγυρτών, τυχοδιωκτών ληστών και λήσταρχων ονομαζόμενων πολιτικών, αντιπροσώπων με την ψήφο του παραπλανημένου λαού. Σήμερα γιορτάζει! Αν είναι δυνατόν! 200 έτη. Τι; Οι δολοφόνοι; Οι αδιάβαστοι! Οι αδαείς. Οι πονηροί. Ούτε κείνοι ξέρουν. Οι κλέφτες. Διακόσια χρόνια συμφορών και εμφυλίων. Σ’ αυτά τα χρόνια χάθηκαν άνθρωποι, μπήκαν στο περιθώριο αξίες. Αμέτρητοι. Οι λίγοι σε ψυχομετρημό που γλίτωσαν από τους πολέμους και τις συμφορές κατέθεσαν στον Πολιτισμό και στην Επιστήμη τεράστια πνευματικά και πολιτισμικά αγαθά.
Πόσοι σαν τον Μίκη χάθηκαν σ’ αυτά τα χρόνια; Και τι θα έδιναν στην ανθρωπότητα. Θαυμάζουμε και σκεφτόμαστε τον κατατρεγμό, τις εξορίες, τα βάσανα, τις απαγορεύσεις, τους αγώνες. Από τύχη γλίτωσε, επέζησε από τους λύκους τους πολιτικούς, για να ψηλώσει τα όνειρα λαών, αδικημένων και κατατρεγμένων αγωνιστών. ΣΥΜΒΟΛΟ.