“Τεχνική αρπαγής εξουσίας”

Tρία συστήματα κυριάρχησαν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, 200 περίπου χρόνια από τότε μέχρι σήμερα και τα τρία παραδόξως που εφαρμόστηκαν οδήγησαν τον τόπο σε αδιέξοδα. Το πλειοψηφικό, η απλή αναλογική και η ενισχυμένη αναλογική. Αυτά τα συστήματα χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλεία διαχείρησης μιας κακής πλειοψηφίας. Πρόκειται για μια σύνθεση παραγόντων, που διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και δημιουργεί κακής ποιότητας δημοκρατία. Κατά τον Αριστείδη Μάνεση «ο εκλογικός νόμος μπορεί να γίνει η τεχνική της πολιτικής αρπαγής της εξουσίας».
Η νομοθεσία περί το εκλογικό σύστημα μοιάζει σαν ένα παζλ, που δεν τελειώνει ποτέ. Ο κάθε πρ/ργός, που έρχεται στην εξουσία, προσθέτει και από ένα κομμάτι, αλλά δεν προλαβαίνει ή δεν τον αφήνουν να τελειώσει μια καθαρή εικόνα, γιατί του το χαλάει ο επόμενος. Ετσι στη χώρα μας δεν σταθεροποιήθηκε κανένα από τα τρία εκλογικά συστήματα.
Το πλειοψηφικό δημιουργεί αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Οσες φορές εφαρμόστηκε έχει αποδειχθεί μοιραίο για τον ηγέτη, την παράταξή του και τη χώρα. Δεν ξεχνάμε τον “Συναγερμό” του Παπάγου όπου στις εκλογές του Νοεμβρίου 1952 με 49,22% πήρε 240 έδρες και τα κόμματα Φιλελευθέρων, ΕΠΕΚ κ.λπ. με 34,22% 53 έδρες.
Το αναλογικό έφερε πρώτο το κόμμα φιλελευθέρων το 1936 χωρίς τον Ελευθέριο Βενιζέλο έβαλε το ΚΚΕ για πρώτη φορά στη βουλή και τον Ιωάννη Μεταξά με 7 έδρες που κατέληξε στη δικτατορία. Το 1950 πάλι συνέβαλλε στις απαράδεκτες μετεμφυλιακές κυβερνήσεις. Πρόκειται περί πραγματικότητος, ή μύθου; Τα στερεότυπα αυτού του εκλογικού συστήματος υποκρύπτουν μεθοδεύσεις διαφορετικές εκείνων που οι υποστηρικτές του επικαλούνται. Ο εκάστοτε εκλογικός νόμος αποτελεί τον μηχανισμό της εξουσίας, να τακτοποιεί ίδια συμφέροντα κατά βούλησιν του εκλογικού σώματος στα μέτρα του κόμματος, όταν πιστεύεται, ότι θα διατηρείται συνεχώς στην εξουσία. Οι αντιτιθέμενοι της απλής αναλογικής την κατηγορούν, ότι είναι η αιτία κατακερματισμού των εδρών μέσω  πολλών μεγάλων και μικρών κομμάτων, που μπαίνουν στη Βουλή, με αποτέλεσμα την αδυναμία συγκρότησης σταθερών και βιώσιμων κυβερνήσεων.
Η ενισχυμένη αναλογική ισχύει σήμερα για τελευταία φορά, βάσει του νόμου Σκανδαλίδη 2004, όπου το πρώτο κόμμα πριμοδοτείται με 40 έδρες, οι οποίες αυξήθηκαν σε 50 επί υπουργού εσωτερικών του σημερινού Π.τ.Δ. κ. Παυλόπουλου στο όνομα της σταθερότητας της εξουσίας. Το παράδοξο εν προκειμένω είναι ένας βουλευτής δεύτερου ή τρίτου κόμματος στην ίδια περιφέρεια να πλειοψηφεί σε σταυρούς και να εκλέγεται αντί αυτού ο μειοψηφίσας του πρώτου κόμματος.
Οι επόμενες μετά την 7ην Ιουλίου εκλογές θα γίνουν με την “άδολη” απλή αναλογική, όπως προβλέπεται από το νόμο 4406/2016 του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός αν αλλάξουν τα πράγματα και τροποποιήσουν το νόμο με περισσότερες από 180 ψήφους.
Προς το παρόν εναπόκειται στον ελληνικό λαό να αξιολογήσει όσο μπορεί καλύτερα την κατάσταση απ’ όσα ακούει και βλέπει, για να επιβάλλει τη θέλησή του.