Στο μικρό, αυτοσχέδιο καρνάγιο σε μια γωνιά του λιμανιού τα εργαλεία έχουν πάρει “φωτιά”.
Eποχή αγρανάπαυσης ο Μάιος για τους πολλούς ψαράδες, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, δίνει την ευκαιρία για τις αναγκαίες εργασίες συντήρησης και προετοιμασίας του σκάφους για τα ψαρέματα του καλοκαιριού και τις χειμωνιάτικες φουρτούνες.
«Αν το αφήσεις το σκάφος, θα σε αφήσει και αυτό! Έτσι πάει!» μας εξηγεί ο κ. Γιώργος Ξυδάς, ψαράς και καλός τεχνίτης της θάλασσας. Βοηθάει το φίλο του συνταξιούχο ναυτικό Γιώργο Αποστολάκη να τελειώσει το βάψιμο στο πλαστικό του σκάφος. Δίπλα τους άλλοι ψαράδες εργάζονται πάνω σε ένα ξύλινο σκαρί, 8 ετών το “Θερμιώτης”.
Τις μέρες αυτές έχει πολύ δουλειά. Με το πιεστικό με υδροβολή βγάζουν πρώτα τα φύκια, τα όστρακα, που έχουν “καθίσει” στον ύφαλο του αλιευτικού. Κάνουν τα αναγκαία στοκαρίσματα, και επισκευάζουν τις όποιες ζημιές για να βάλουν τα μπαλώματα τους. Έπειτα ακολουθούν τα βαψίματα με υφαλόχρωμα, ενώ παράλληλα γίνονται και οι απαραίτητες συντηρήσεις στη μηχανή και στην κουβέρτα.
«Παλιά βάζαμε καραμπογιά στα ύφαλα. Κάτι έκανε και αυτό αλλά τότε τα σκάφη έβγαιναν και πιο συχνά έξω. Τι θα γίνει αν δεν καθαρίζονται τα ύφαλα; Καταρχήν αυτά που μαζεύονται κόβουν δρόμο στο σκάφος. Έπειτα δημιουργούν και καταστάσεις. Τον πολυεστέρα αν τον αφήσεις έτσι θα πάθει όζμοση, αρρώστια θα βγάλει φούσκες. Το ξύλινο θέλει ακόμα περισσότερη φροντίδα. Γιατί είναι το σκουλήκι που δημιουργείται από τους μικροοργανισμούς της θάλασσας που χτυπάνε το ξύλο , φτιάχνουν φωλιά μέσα του και αρχίζει να σαπίζει» λέει ο έμπειρος ψαράς.
Άλλος αλιέας μας εξηγεί πως ένα ξύλινο καίκι μπορεί να κρατήσει και 100 χρόνια με καλή συντήρηση, ενώ το πλαστικό μετά τα 30 παθαίνει… “ρευματισμούς”, “δεισκοπάθειες” και άλλες αρρώστιες.
«Αν δεν το περιποιηθείς το σκάφος σου οι μικροοργανισμού που αναπτύσσονται σου κόβουν ταχύτητα και θέλεις περισσότερο καύσιμο. Έτσι χρειάζεται κάθε χρόνο ένα καλό καθαρισμό και αυτή η εποχή είναι η κατάλληλη γιατί έχει και ζέστη και τα χρώματα στεγνώνουν πιο γρήγορα» τονίζει ο κ. Γιώργος Αποστολάκης.
