Τεκμήριο αθωότητος

Σε κοινοβουλευτικές δημοκρατίες είναι θεμιτό, να γίνονται αντιπαραθέσεις, αλληλοκατηγορίες και εν πολλοίς φρασεολογία με παραπλανητικές έννοιες και σκληρή κριτική. Είναι λάθος, όμως, οι δηλώσεις από πρόσωπα υψηλής θεσμικής εκπροσώπησης, να κρίνουν περιπτώσεις, στις οποίες ασχολείται η δικαιοσύνη και δεν έχει τελεσιδικήσει για στοχοποιημένους όχι μόνο πολιτικούς, αλλά και άλλους πολίτες της ελληνικής κοινωνίας.
Στην ολομέλεια της Βουλής ο κ. πρ/ργός ομίλησε απαξιωτικά περί “συμμορίας” δημοσιογράφων.
Πρόκειται για εκδότη επώνυμης εφημερίδας και μιας καταξιωμένης δημοσιογράφου, οι οποίοι αναμένεται ν’ απολογηθούν στην δικαιοσύνη “για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση” διότι κατασκεύασαν και διέδωσαν “ψεύτικο σκάνδαλο” για την υπόθεση Novartis.
Ο κ. Μητσοτάκης εξέφρασε την άποψή του, ότι η Νovartis «είναι σκευωρία, ένα κατασκεύασμα, αλλά δεν σημαίνει, είπε, προς Θεού, ότι δεν υπήρχε σκάνδαλο». Στελέχη της παράταξης υποστήριξαν στο ίδιο μήκος κύματος, ότι «πρόκειται για σκευωρία. Υπάρχει σκάνδαλο, στο οποίο δεν συμμετέχουν πολιτικοί, παρά μόνο κάποιοι γιατροί». Λάθος του πρ/ργού, που δεν μιλησε για όλο το φάσμα των εμπλεκομένων στη Novartis. Βέλη εναντίον του πρ/ργού δεν ερρίφθησαν απ’ την αντιπολίτευση αλλά και απ’ το σημαίνον στέλεχος της ΝΔ τον ευρωβουλευτή κ. Κύρτσο, που είπε: «θεωρώ ότι οι δηλώσεις του πρ/ργού περί “συμμορίας” δημοσιογράφων ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη δικαστική υπόθεση, αποτελεί σοβαρό πολιτικό λάθος…».
Ο κάθε πολίτης διερωτάται αν ήταν λάθος ή καθ’ οιονδήποτε τρόπον παρέμβαση του πρ/ργού, χωρίς να αναφερθεί σε όλους όσους φέρονται να έχουν ανάμειξη. Εν προκειμένω, όταν στο κοινοβούλιο ακούγονται φράσεις περί “συμμορίας” και “…εγκληματικής οργάνωσης” δεν διαμορφώνεται εκ των προτέρων μεροληπτική γνώμη των αρμοδίων; Και τότε, πού πάει το τεκμήριο της αθωότητος;
Αναμφισβήτητα τα ζητήματα ελευθερίας του Τύπου, ο οποίος αποτελεί δομικό στοιχείο μιας σύγχρονης δημοκρατίας, είναι αδιαπραγμάτευτα. Το ότι τα περισσότερα ΜΜΕ, που ανήκουν σε μεγάλους επιχειρηματίες και πρόσκεινται, συνήθως, στο πλευρό των κυβερνώντων, δεν έπεται ότι η εξουσία, θα πρέπει να τα χειραγωγεί. Οι δημοσιογράφοι δεν θεωρούνται ειλικρινείς, αν δεν μπορούν να διασώσουν την ελευθερία της γνώμης τους. Αν δεν το μπορούν, να μην τη λένε, ούτε να υποκύπτουν σε συγκάλυψη αλήθειας έναντι χρηματικής, ή άλλου είδους αμοιβής.
Φαίνεται πως συνεχίζεται μεθόδευση πολιτικών διώξεων. Επιστρέφουμε σε εποχές αλήστου μνήμης, που η ελευθερία της γνώμης και η έρευνα εκ μέρους των δημοσιογράφων να φθάνει σε εργαλειοποίηση σκοτεινών πολιτικών επιδιώξεων. Πρόκειται περί αυθαίρετης επέμβασης, δεδομένου ότι η υπόθεση των δύο δημοσιογράφων, που αποκάλυψαν και ξεσκέπασαν δημοσίως πρόσωπα ενεχόμενα στην υπόθεση Novartis εκκρεμεί στην ελληνική δικαιοσύνη.
Να μην στιγματιστούμε ξανά ως κράτος, όπως με την υπόθεση του πρώην πρύτανη του Παντείου κ. Δ. Κώστα, που δικάστηκε για “σκάνδαλα” ενώ δήλωνε αθώος. Είχε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπου δικαιώθηκε και το οποίο επέβαλλε πρόστιμο στη χώρα μας για παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητος.