Κύριε διευθυντά,
στην εφημερίδα σας την περασμένη Τρίτη 7-2-23 στην τρίτη σελίδα, ο πολύ αγαπητός κ. Αντώνης Πλυμάκης αναφέρθηκε και στο σχεδιαζόμενο πριν 30 χρόνια, Τελεφερίκ από το χωριό μου προς την Πεμονιανή Μαδάρα. Θα ήθελα παρακαλώ να προσθέσω τα παρακάτω:
Σαν ιδέα αξιοποίησης των βουνών μας -έτσι την ακούσαμε τότε αόριστα – γιατί οι ίδιοι οι Πεμονιανοί είχαμε άγνοια, παντελώς, για το τι και πώς. Καμιά ειδική ενημέρωση και καμία αντίδραση, αφού όπως φάνηκε αργότερα, γίνονταν όλα με μία υπογραφή χωρίς έγκριση, του τότε αείμνηστου προέδρου της Κοινότητας Πεμονίων, υπογραφή παραχώρησης, χωρίς να ερωτηθεί κανείς, της Πεμονιανής Μαδάρας στην εταιρεία, ίσως σαν ενέχυρο, κανείς δεν ήξερε, για να τοποθετηθούν 80 εκατομμύρια δολάρια έλεγαν… Η ίδια η Νομαρχία Χανίων, για να εγκρίνει, θα παρακρατούσε το 5% των κερδών και τέλος δεν θα είχαν καμία απολαβή οι βασικοί ιδιοκτήτες Πεμονιανοί, εξ αδιαιρέτου και ιδιωτική κατοχυρωμένη ιδιοκτησία της Μαδάρας νομικά και δικαστικά, 150 οκάδες τυρί ενοίκιο τον χρόνο από τους βοσκούς.
Δεν είχε λοιπόν συζητηθεί ποτέ καμία μελέτη στους Πεμονιανούς, ούτε περιβαλλοντολογική, ούτε οικονομική, ούτε τεχνική για το πώς θα γίνει, ενώ ο φάκελος είχε προχωρήσει, από πού θα περνούσε ο προβλεπόμενος κόσμος -μέσα από το χωριό για να είναι βιώσιμο χιλιάδες- μα στην παλαιά πόλη των Χανίων απαγορεύτηκε η κυκλοφορία για να αξιοποιηθεί… οπότε ποια αξιοποίηση, ποιο όφελος για τους ντόπιους…
Μάλλον θα είμαστε ξένοι στον τόπο μας, όπως έγινε και με τις ανεμογεννήτριες στο Σέλινο… θαμπωμένοι από μια όμορφη ακουστικά ιδέα, αλλά για ποιανού το όφελος τελικά;
Ευχαριστώ
Ανδρέας Σγουράκης
πρώην Πρόεδρος
Κοινότητας Πεμονίων
