Τελευταία πράξη!

Κατά καιρούς έχουν γίνει ειρηνικές εκδηλώσεις στρεφόμενες κατά της κυβέρνησης για αποφάσεις μείζονος σημασίας, που συζητούνταν στη Bουλή. Δεν θυμάμαι περίπτωση που να κάμφθηκε η εξουσία και να ‘κανε πίσω. Είχαν συνήθως κομματικό χαρακτήρα και επηρεάζονταν από κατευθυντήριες γραμμές με επιχειρησιακά συμφέροντα και ικανούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Η εξέγερση αυτή τη φορά στη πλ. Συντάγματος αποτελείται από ετερόκλητα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
Ηρθαν πολίτες από πολλά μέρη της Ελλάδος, κυρίως Βορειοελλαδίτες και την Πελοπόννησο, που μετακινήθηκαν με κάθε μεταφορικό μέσον. Ομως, τώρα αναζητείται κάτι διαφορετικό. Η διαμόρφωση άλλης πολιτικής απ’ αυτήν  που έχει καθορίσει η κυβέρνηση για τη λύση του Σκοπιανού, θα είναι πολύ δύσκολο, ν’ αλλάξει.
Πρόκειται για μια αυθόρμητη κατά γενικήν ομολογίαν έκφραση αγωνίας, για ότι θ’ ακολουθήσει την επόμενη μέρα μετά την επικύρωση απ’ τη Βουλή της “Συμφωνίας των Πρεσπών”.
Θεωρείται ως η πλέον επαχθής συμφωνία, με την οποία γίνεται παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην “περίκλειστη χώρα”. Εγινε αποδεκτό, να ονομασθεί “Βόρειος Μακεδονία”, όνομα, που λόγω αδιαλλαξίας και ασυμφωνίας κατοίκων από πανσπερμία εθνοτήτων, αργότερα θα φύγει το “Βόρεια” και θα παραμείνει το “Μακεδονία”, το απαραίτητο κλειδί και όχημα συνέχισης του αλυτρωτισμού των γειτόνων δημιουργίας της “Μακεδονίας του Αιγαίου”.
Εστω γνωστόν, ότι οι Σκοπιανοί μας έστειλαν τις τροποποιήσεις του συντάγματός τους, που δεν κυρώθηκαν απ’ τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ούτε πέρασαν στην εφημερίδα της κυβερνήσεώς τους.
Εχει ήδη παραχθεί πολιτικό αποτέλεσμα. Τους ανοίξαμε την πόρτα. Απόδειξη η αποστολή προχθές ρηματικής διακοίνωσης στην οποία αναφέρονται ως μακεδονικός λαός!
Οσον αφορά την πρόσβαση στο Αιγαίο ως “περίκλειστο κράτος”, τα δικαιώματα, που αποκτούν, είναι δικά τους, να τα κάνουν ό,τι θέλουν. Αν δεν μπορούν να τ’ αξιοποιήσουν μόνοι τους, δύνανται να τα εκχωρήσουν έναντι ανταλλαγμάτων, ακόμη και στην Τουρκία, η οποία τους συνδράμει σε κάθε τους επιθυμία.
Οι συγκεντρώσεις στις πλατείες της Ελλάδος, που χαιρετίζονται πανελλήνια, θα μπορούσαν να γίνουν ερέθισμα αναγνώρισης της αντικειμενικότητας της κατάστασης στη χώρα μας για τη ριζική ανανέωση των πολιτικών κατευθύνσεως της εξουσίας.
Αλλά πού τέτοια εξέλιξη! Το κυβερνητικό συνονθύλευμα έχει καταλήξει υπέρ της ψήφισης της συμφωνίας, ως πράξη κομματικής πειθαρχίας. Ο πρωθυπουργός ανέλαβε αυτή την καταλυτική απόφαση με τις αμφιλεγόμενες δικαιολογίες, που θεωρεί εκ των ουκ άνευ συμφέρουσες τη συμφωνία για τη χώρα! Ομως η πλειονότητα του ελληνικού λαού έχει ελάχιστη έως μηδαμινή θετική γνώμη. Πιστεύει ότι θα μπορούσε να θυσιαστούν, σήμερα μερικά πράγματα, για να μην στερηθούμε πολλαπλάσια αργότερα.
Καλούνται οι πολιτικοί τις επόμενες ημέρες, να σταθμίσουν, χωρίς υποκρισίες πριν απ’ την ψηφοφορία, τις ουσιαστικές διατάξεις της Συμφωνίας, που ήταν προϊόν ενός συμβιβασμού, και οι οποίες φαίνονται ως τυπικές λεπτομέρειες, γιατί ο διάβολος κρύβεται πάντα στα ψιλά γράμματα. Δεν αρκεί να ψηφισθεί μόνο, αλλά να εφαρμοσθεί κατά γράμμα χωρίς παρερμηνείες και παραβιάσεις.
Πάντως η “Συμφωνία” των… Λιμνών επέφερε στην πολιτική σκηνή τεκτονικές ανακατατάξεις, που θα δούμε πολύ σύντομα.