Τελετή απονομής

Έφτασε επιτέλους και η δική σου η ώρα. Σε όλα ήσουν ακριβής. Συνεπής. Έδωσες τον καλύτερό σου εαυτό. Πάντα πρόθυμος, πρόθυμη, να τείνεις το χέρι και να συνδράμεις εκεί που χρειάζεται. Ειλικρινής, με ήθος και αρχές. Και τώρα ήρθε επιτέλους η ώρα σου! Να αναγνωριστεί η αξία σου. Να ακούσεις την μπάντα να παιανίζει. Να ανέβεις πάνω στο βάθρο. Να σου σφίξουν με θέρμη το χέρι. Να παραλάβεις το βραβείο σου, το με μόχθο κερδισμένο. Να ακούσεις τους λόγους και τα καλά τα λόγια, να εκφωνούνται προς τιμήν σου, λόγια καλά, σ’ αντάλλαγμα για έργα αγαθά. Να σου καρφιτσώσουν τ’ αστραφτερό μετάλλιο, την αργυρή κονκάρδα στο στήθος. Και αν όχι αυτά τα λαμπρά και τα σπουδαία, τότε τουλάχιστον, ν’ ακούσεις τέλος πάντων, έστω και καθυστερημένα, Εκείνο το Εύγε, το Μπράβο, το Σ’ευχαριστώ, που ποθείς Που ναι, το δικαιούσαι. Μην βιάζεσαι όμως. Μπορεί η τελετή λιγάκι να αργήσει. Μπορεί και πολύ. Iσως ακόμα και να ματαιωθεί. Και τότε; Τι θα απογίνεις εσύ;;