Τελικά τίποτα δεν είναι δεδομένο…

Παραμονή των Χριστουγέννων. Η αγορά των Χανίων γεμάτη με κόσμο, νέοι και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι μαζεμένοι σε παρέες στα γνωστά στέκια, εύχονται «καλές γιορτές», συζητούν, γελάνε, τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους «στην υγεία» των πολλών.
Οι κεντρικοί δρόμοι είναι γεμάτοι με ανθρώπους που είτε απολαμβάνουν την βόλτα τους, είτε κάνουν τις αγορές της τελευταίας στιγμής για δώρα και το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Οικογένειες με παιδάκια που κρατάνε τρίγωνα στα χέρια σταματάνε σε κάθε μαγαζί και ρωτάνε “να τα πούμε”; Παππούδες και γιαγιάδες που ψάχνουν το ιδανικό δώρο για τα εγγονάκια τους.
Δρώμενα και δράσεις σε εξέλιξη στο κέντρο της πόλης.
Σε κάθε βήμα, συναντάς έναν φίλο, έναν συγγενή ή έναν γνωστό και λες “στο πόδι” τα νέα σου. Ανταλλάζεις ευχές και λες «και του χρόνου με υγεία». Γκρινιάζεις και λίγο που δεν μπορείς να παρκάρεις, που δεν μπορείς να περπατήσεις με άνεση στα πεζοδρόμια.
Αυτές είναι οι εικόνες από τα δικά μου Χριστούγεννα στα Χανιά. Αυτά είναι τα “δεδομένα” μου.
Και ξαφνικά έρχεται μια πανδημία.
Και ναι, είχε και φέτος αυξημένη κίνηση την παραμονή των Χριστουγέννων στο κέντρο της πόλης. Είχε όμως και μάσκες, και αποστάσεις, και “παράδοση εκτός” και έλειπαν τα παιδάκια με τα τρίγωνα που λένε τα κάλαντα και έλειπε η ανεμελιά.
Και συνειδητοποιώ ότι μου λείπουν “τα δεδομένα μου”.
Ας έχουμε την υγεία μας όμως. Να προσέχουμε. Να είμαστε καλά, να περάσουμε αυτά τα πρωτόγνωρα και για πολλούς δύσκολα Χριστούγεννα. Να κάνουμε υπομονή, να περάσει και αυτό.
Να βρεθούμε ξανά υγιείς με τους αγαπημένους μας χωρίς τον φόβο και την αγωνία.
Και αφού δεν μπορούμε να είμαστε όλοι μαζί, ας πάρουμε ένα τηλέφωνο να ευχηθούμε «καλές γιορτές» στους δικούς μας ανθρώπους.
Είπαμε, τίποτα δεν είναι δεδομένο τελικά.
Ας είναι αυτά τα τελευταία Χριστούγεννα με περιορισμούς και ας ευχηθούμε για καλύτερες και φωτεινότερες ημέρες.