Τα αποτελέσματα στην κατηγορία αγοριών έως 14 ετών δεν προλάβαμε να τα γράψουμε λόγω της μακράς μάχης που έδωσαν οι νεαροί σκακιστές μέχρι αργά το βράδυ της περασμένης Κυριακής. Τελικός νικητής σε αυτή την ενδιαφέρουσα και μαχητική κατηγορία ήταν ο Στέλιος Πετράκης του ΑΣΕ ΟΤΕ Χανίων. Αναλυτικότερα η βαθμολογία στην κατηγορία αυτή είχε ως ακολούθως. 1. Στέλιος Πετράκης (ΟΤΕ 1543) 3,5β. 2. Νίκος Βιτσαξάκης (ΟΦΗ 1538) 3β. 3. Χρήστος Τσίχλης (ΛΑΤΩ 1534) 2,5β. 4. Σταύρος Φυντριλάκης (ΣΑΧ 1641) 2,5β. 5. Άγγελος Μοσχοβάκης (Γάζι 1370) 2,5β. 6. Γιάννης Φραγκιαδάκης (Ρίθυμνα) 1β.
Κατοικία της μνήμης
Για κάθε εκπλήρωση εντολών των ανωτέρων
Κάθε φανατική πλειοδοσία μεσαίων στελεχών
Κάθε προσπάθεια πειθούς ή αναγκασμού
Πόσες ζωές, πόσοι νεκροί πιο πίσω;
Κι οι αποφάσεις ένδοξων τότε αρχηγών
Τώρα να φαίνονται από μακριά
Σαν αποτυχημένες κινήσεις του σκακιού,
Τ’ άσπρα πιόνια εμείς, οι αντίπαλοι τα μαύρα
Κι όλοι μαζί στρατιώτες στην αχανή σκακιέρα
Για μια πατρίδα που άλλοι την αποφάσιζαν…
(Τίτος Πατρίκιος)
Σάλτσμπουργκ
Σκάκι δρόμου στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, τη γενέτειρα του Μότσαρτ. Ο Γερμανός ταξιδευτής και συγγραφέας Alexander von Humboldt έγραφε στα τέλη του 18ου αιώνα ότι το Σάλτσμπουργκ (ετυμολογικά σημαίνει «Το Κάστρο του Αλατιού») ανήκε, μαζί με την Κωνσταντινούπολη και τη Νάπολη, στις τρεις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου. Το παραμυθένιο σκηνικό της πόλης προσφέρεται για κινηματογραφικό ντεκόρ σε ρομαντικές ιστορίες.
Νότια Αφρική
Μια παρτίδα σε υπαίθρια σκακιέρα στο Σοβέτο, περιοχή – προάστιο δυτικά του Γιοχάνεσμπουργκ, στη Νότια Αφρική, όπου βρίσκεται και η ιστορική οικία του Νέλσον Μαντέλα. Μπορεί ίσως να ειπωθεί ότι ο Μαντέλα δεν πέθανε στα 95 αλλά στα 67 του. Γιατί η ιστορία και η ζωή, ανθρωπομορφικά ιδωμένες, του χρωστούσαν τα 28 χρόνια της φυλάκισής του. Ασύλληπτος αριθμός τα 28 χρόνια, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι και εκτός φυλακής, ανελεύθερη θα ήταν η ζωή του στο απαρτχάιντ. Αλλά αν έγινε ασύλληπτο μέγεθος ο Μαντέλα, το χρωστάει και στα 28 χρόνια που υπήρξε δεσμώτης. Ενας ελεύθερος δεσμώτης. Ο στοχασμός, αναγκαία και μοναδική βακτηρία μέσα στο μπουντρούμι, τον βοήθησε να κατανοήσει βαθύτερα τα ανθρώπινα.
Όιβε
Σκάκι δρόμου στην όμορφη Πλατεία Μαξ Όιβε που βρίσκεται στο κέντρο του Άμστερνταμ, πολύ κοντά στο περίφημο Rijksmuseum.
“Ο Δρ. Όιβε είναι ο πιο υποτιμημένος σκακιστής στον κόσμο” παρατηρούσε, το 1940, ο Ρέουμπεν Φάιν. Και συνέχιζε: “η γενική πεποίθηση πως κέρδισε το πρώτο ματς, του 1935, για το παγκόσμιο πρωτάθλημα επειδή εκείνο το διάστημα ο Αλιέχιν κατανάλωνε τεράστιες ποσότητες αλκοόλ, ενώ στο ματς ρεβάνς του 1937, ο ρώσος εμιγκρές έπινε -όπως λέγεται- μόνο γάλα, είναι πέρα για πέρα άδικη για τον Ολλανδό πρωταθλητή. Η ποιότητα του παιχνιδιού του Αλιέχιν στο ματς του 1935, το οποίο διεξήχθη σε διάφορες πόλεις της Ολλανδίας δεν ήταν χειρότερη από εκείνη της προηγούμενης πενταετίας, ενώ το παιχνίδι του Όιβε στο ματς ρεβάνς του 1937, ήταν σαφώς κατώτερο από τα συνηθισμένα του στάνταρ. Για παράδειγμα, οι παρτίδες του Αλιέχιν εναντίον του Μπογκολιούμποβ το 1934 δεν ήταν σε καμία περίπτωση αριστουργηματικές, πολύ απλά ωστόσο, ο Μπογκολιούμποβ δεν ήταν εκείνος ο σκακιστής που θα μπορούσε να αποκτήσει πλεονέκτημα από τις ανακρίβειες του Αλιέχιν”. Ενδιαφέρον έχει πως ο Αλεξάντερ Νάπιερ (γνωστός από την περίφημη παρτίδα με τον Λάσκερ, το 1904, την οποία έχασε) είχε χαρακτηρίσει τον Μαξ Όιβε ως τον “άνθρωπο που κατάπινε τίγρεις”.
5 λεπτά ακόμα
Έτσι λέγεται η μεταφυσική κωμωδία του Ξανθόπουλου, όπου ο Β. Χαραλαμπόπουλος παίζει τον ζηλιάρη εραστή, τον οποίο η ζήλεια του τον στέλνει να κουτρουβαλήσει με τη μηχανή του στην άσφαλτο κι από κει συστημένο στο επέκεινα. Έλα όμως που του χαρίζονται 5 λεπτά ακόμα, όπου μπορεί να κάνει την παρουσία του αισθητή. Είναι πολλά ή λίγα; Οι δύο ψυχοπομποί του ο Βαλαβανίδης και ο Πιατάς (φωτ.), απεσταλμένοι του «Μεγάλου», τον συμβουλεύουν για το πώς θα τα χειριστεί, ενώ δεν παύουν να είναι κυνικοί και κυρίως δεν παύουν να παίζουν μια παρτίδα σκάκι.
Σε μια ξεκαρδιστική σκηνή ο Βαλαβανίδης σηκώνει να κουνήσει έναν ίππο. «Δεν γίνεται! Είναι σαχ εξ αποκαλύψεως!» τον προειδοποιεί ο Πιατάς. Αφού ο πρώτος ζητάει συγγνώμη, βάζει το κομμάτι στη θέση του. «Ναι αλλά το έπιασες και πρέπει να το κουνήσεις!» επιμένει ο Πιατάς. «Και πώς να το κουνήσω αφού δεν επιτρέπεται;» διαμαρτύρεται ο Βαλαβανίδης. «Δεν με ενδιαφέρει…» είναι η αποστομωτική απάντηση. «Μα… είναι ενάντια στους κανονισμούς!» – «Δεν με ενδιαφέρει…» συνεχίζει το βιολί του ο άλλος με σπαρταριστό τρόπο. Οι δύο πεθαμένοι «σκακιστές» αναγκάζονται να καταφύγουν σε ένα πανάρχαιο εγχειρίδιο κανονισμών, αλλά φευ, λύση δεν βρίσκουν ούτε κι εκεί και η ταινία αναγκάζεται με τη σειρά της να συνεχίσει, εγκαταλείποντας τον γόρδιο δεσμό στην τύχη του.
Του Παναγιώτη Κονιδάρη στο skakistiko.com
