Το ερώτημα έχει δυο χαρακτηριστικά, το θεωρητικό και το πραγματικό χαρακτηριστικό του! Το μνημόνιο ως γνωστόν είναι ένα δεσμευτικό κείμενο που αναλύει τους όρους των δανειακών συμφωνιών μεταξύ των δανειστών του κράτους και τη χώρα μας. Με βάση το μνημόνιο έγινε δυνατός ο δανεισμός της χώρας και η αποφυγή της πτώχευσης στην οποία οδήγησαν τη χώρα οι κυβερνώντες και τα παντός είδους σκάνδαλα που ταλανίζουν όλο το έθνος!
Πώς αποφασίστηκε το μείγμα, ποιος το αποφάσισε, και που σημειώθηκαν διαφωνίες; Είναι γνωστά και δε θα επανέλθουμε. Ακόμη, υπουργοί της τότε κυβέρνησης εξιστορούν το άτυπο υπουργικό συμβούλιο που άλλαξε την πορεία της χώρας, αλλά και τις τελευταίες ώρες πριν από την ανακοίνωση των μέτρων του πρώτου μνημονίου.
Η χώρα, από τότε, διέρχεται ένα αγώνα επιβίωσης και ο λαός έχει σίγουρα πληρώσει όλα τα σπασμένα μιας κακοδιοίκησης σε όλα τα επίπεδα, αφήνοντας σοβαρές αιχμές για τους πολιτικούς, αλλά και για άλλες τάξεις Ελλήνων πολιτών.
Η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος οι καταγγελίες για μίζες, η αναδρομή στις σίγουρε πηγές για την εξεύρεση πόρων προκειμένου να πληρώνονται οι δόσεις και τα χρέη της χώρας, έχουν δημιουργήσει μια σοβαρή κατάσταση στην πορεία του έθνους και αρχίζουν πλέον να γίνονται ορατά και σημάδια κόπωσης και διάρρηξης του κοινωνικού ιστού.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι η ανισορροπία των εξαγγελιών και δηλώσεων υπευθύνων από λα τα μέρη και φάσματα του πολιτικού κόσμου εντός και εκτός χώρας. Μόλις Σάββατο 11 Ιανουαρίου διαβάζουμε για τις δηλώσεις Σόιμπλε ότι αν τηρήσουν οι Ελληνες όλες τις δεσμεύσεις μέχρι το 2015 και αν δημιουργηθεί και πρωτογενές πλεόνασμα, τότε, στο ενδεχόμενο να χρειαστούμε και άλλα δανεικά, η ευρωζώνη (για την οποία βεβαίως αποφασίζει ο κύριος αυτός) «κάτι θα κάνει…» υπονοώντας ότι δε θα μας αφήσει έτσι.
Το πρόβλημα είναι ένα: οι ψευδείς δηλώσεις του πρωθυπουργού περί δημιουργίας πρωτογενούς πλεονάσματος, έρχονται σε αντίθεση με όσα υποστήριξη ο Γερμανός αξιωματούχος. «Αν υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα» το 2015. ‘Οχι από το 2014!
Στο σημείο αυτό καλό είναι να δούμε δύο χαρακτηριστικά της εξέλιξης της ελληνικής οικονομίας και τη σκοπιμότητα για να πάρει θέση κανείς ελεύθερα, ως προς τις ευθύνες.
Το ένα σημείο αφορά τις ελληνικές ευθύνες. Για το πού έχουμε φθάσει. Εδώ οι ερμηνείες είναι πολλές, όσοι και οι Ελληνες. Ενα όμως είναι σίγουρο, όταν από μερικές δεκάδες δισ. ευρώ εξοπλιστικά προγράμματα, καταλήγουν σε επίορκες τσέπες αρκετά δισ., με τη μορφή της μίζας, ή από τα κονδύλια των Ολυμπιακών αγώνων, επίσης η ίδια πορεία, είναι λογικό να δημιουργούνται τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στη χώρα. Ομως, φαίνεται ότι μερικοί έχουν δει την καταλήστευση της χώρας ως νόμιμο πλουτισμό και κανείς δε διώκεται, παρά μόνο για όσους τυχαία βγαίνουν στοιχεία στη φόρα. Το τελευταίο γεγονός με το Τ.Τ., μια τράπεζα για την οποία θα ακούσουμε πολλά τους ερχόμενους μήνες, μερικοί, ακόμη και μεγαλόσχημοι πήραν δάνεια, τα οποία και δεν επέστρεψαν, δημιουργώντας μια απώλεια αρκετών εκατοντάδων εκατ. ευρώ τόσο στο δημόσιο, όσο και στη γενικότερη τραπεζική εικόνα. Και δεν είναι οι μόνοι! Οταν οι πολιτικές για τη μείωση της ανεργίας που υιοθετεί η Ε.Ε. φθάνουν σε μικροδάνεια 15 – 20.000 € για την έναρξη ασκήσεως κάποιου επαγγέλματος τα 500 εκατ. του Τ.Τ., με την κατάλληλη μόχλευση τραπεζικού δανεισμού μπορεί να έφθανε και τα 2,5 δισ. €, πράγμα που σημαίνει ότι θα εξυπηρετούνταν περίπου 150.000 άνεργοι! Αν καταλαβαίνει κανείς τι λέω, μπορεί να καταλάβει, ότι δεν πρόκειται απλά για διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, αλλά για συνειδητή πράξη προδοσίας, που μόνο η καταργημένη θανατική ποινή μπορεί να θεραπεύσει. Ποιος είναι εκείνος που αποδέχεται αντί για εξοπλισμούς να πληρώνουμε δισ. σε μίζες επίορκων στρατιωτικών, οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι τη νομοθεσία και τη δικαστική πρακτική κινδυνεύουν να απολαύσουν των πλεονεκτημάτων του νόμου;
Το άλλο σημείο αφορά τις ευθύνες της τρόικα. Πρώτα απ όλα, όπως έχουμε αναφερθεί και σε πρόσφατο σημείωμά μας, η Γερμανία έχει σοβαρή ευθύνη για το θέμα των μιζών στην Ελλάδα, δεδομένου ότι η επιχειρηματικότητα της χώρας αυτής στηρίχθηκε ακριβώς πάνω στις μίζες. Επειτα έρχεται ο ορυμαγδός των λαθών των τριών δανειστών που συνιστούν την τρόικα. Αλλοι τα λένε, άλλοι τα αρνούνται, αλλά και τα λάθη τους τα φορτώνουν στην Ελλάδα και οι κυβερνήτες, καθαροί τοποτηρητές τους, λένε ναι, και προχωρούμε όλοι μαζί!
Οταν το Δ.Ν.Τ. δηλώνει «συγνώμη, κάναμε λάθος», αλλά εσείς θα το πληρώσετε και δεν τους παίρνουμε με τις πέτρες, Ε! τότε βέβαια, δεν πρόκειται ποτέ μας να μπούμε σε τροχιά αλλαγής του ολισθηρού σημερινού πλαισίου. Οταν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων λένε ξεκάθαρα, ότι αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ θα καταρρεύσει το οικοδόμημα και αντί τότε, να αλλάξουμε την πορεία μας μέσα στην Ε.Ε., το αποδεχόμαστε “ασκαρδαμυκτί”, βέβαια και δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα. Στην ουσία η θέση που έπρεπε να υποστηρίζει η Ελλάδα είναι η μερική αποπληρωμή των δανειακών μας υποχρεώσεων και για τη στήριξη του ευρώ, η ανάληψη ευθυνών από τους εταίρους. Δεν πρόκειται, όπως λένε, για αλληλεγγύη, αλλά για να αναλαμβάνει κανείς τις δικές του ευθύνες. Ούτε θεωρούμε ότι σε περίοδο έντονων κρίσεων η αλληλεγγύη είναι αυτή που θεραπεύει τα πράγματα.
Αντί συμπεράσματος, θα προκρίνω για το σημερινό μου σημείωμα την άμεση και επιτακτική ανάγκη αλλαγής των προσώπων που βρίσκονται επικεφαλής, όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και άλλων θεσμικών οργάνων του κράτους και των συμπληρωματικών φορέων, όπως είναι οι τράπεζες. Νέοι άνθρωποι πρέπει να ηγηθούν της προσπάθειας ανάταξης της χώρας, και οι ερχόμενες εκλογές είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εκδηλωθούν οι τάσεις για αλλαγές.
Αλλιώς να μην ακούμε εκείνους που φωνάζουν και γογγύζουν από τη σωρεία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν καθημερινά και που είναι οι πολλοί. Οι πολλοί διαθέτουν τις πολλές ψήφους για την απαραίτητη αλλαγή. Δε μπορεί πλέον να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Ας αναλάβει ο κάθε πολίτης τις ευθύνες του. Αλλιώς το μνημόνιο ούτε τελειώνει, ούτε θα τελειώσει. Και οι ερχόμενες γενιές θα είναι τόσο χρεωμένες που το μόνο που θα τους μένει είναι «ευημερία χωρίς ανάπτυξη», μια αλήτικη συνταγή που προκρίνουν αφειδώς τα Μ.Μ.Ε. τον τελευταίο καιρό.
