ΜΑΡΑΘΩΝΙΕΣ, εξαιρετικά σκληρές και επίπονες αλλά τελικά καρποφόρες αποδείχθηκαν οι εξουθενωτικές και ποικίλες διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες.
ΕΙΝΑΙ ευχάριστο ότι η Ε.Ε., ιδιαίτερα η Ευρωζώνη, παρά τις σφοδρές συγκρούσεις εθνικών, ιδεολογικών και οικονομικών συμφερόντων, καταφέρνει να εξισορροπήσει τα πράγματα, ώστε το μεγαλύτερο μεταπολεμικό ευρωπαϊκό επίτευγμα -η Ε.Ε.- να παραμένει ακλόνητη. Πάνω από 60 χρόνια.
ΕΙΝΑΙ ευχάριστο επίσης το γεγονός ότι οι φωνές των μικρών και αδύναμων κρατών, όπως η χώρα μας, παρά τις αφόρητες πιέσεις αντιρρήσεις των οικονομικά ισχυρότερων (Γερμανία), στο τέλος εισακούονται. Έστω και με την επιβολή αυστηρότατων μέτρων: ο συμβιβασμός είναι η μεγαλύτερη αρετή, αλλά και ο σοβαρότερος κανόνας για την ύπαρξη τέτοιων Ενώσεων, για τη συνύπαρξη διαφορετικών νοοτροπιών και βουλήσεων.
ΕΤΣΙ, είναι αξιοσημείωτες και οι λιτές ανακοινώσεις των τριών βασικότερων επικεφαλής φορέων των διαπραγματεύσεων:
– «Σήμερα είχαμε έναν στόχο, να πετύχουμε συμφωνία. Μετά από 17 ώρες, πετύχαμε μια συμφωνία. Συμφωνήσαμε ότι οι Έλληνες μπορούν να αρχίσουν τις διαπραγματεύσεις. Θα συνεχιστεί η οικονομική στήριξη προς την Ελλάδα». Αυτά δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαικού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων.
– «Η συμφωνία ήταν εξαιρετικά δύσκολη, χρονοβόρα αλλά επετεύχθη», τόνισε από την πλευρά του ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο επίμονος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Comission). Και πρόσθεσε: «Από την αρχή υποστηρίζαμε ότι δεν θα υπήρχε Grexit. Η Κομισιόν επέμενε πάντοτε σε λύση του προβλήματος».
– «Η εμπιστοσύνη ήταν ένα πολύ σημαντικό στοιχείο», πρόσθεσε κι ο επικεφαλής του Eurogroup (Ευρωζώνη) Ολλανδός Γερούν Ντάισελμπλουμ, λέγοντας ότι «στη συμφωνία κάποια ζητήματα προωθήθηκαν, ώστε να τα προωθήσει γρήγορα το ελληνικό κοινοβούλιο».
ΕΝΑ είναι το θέμα: προβλήματα με τους εταίρους μας θα έχουμε συνεχώς, όσο αρνούμαστε (πολίτες, πολιτικοί και κόμματα όλων των αποχρώσεων) να δημιουργήσουμε εκείνες τις αναγκαίες υποδομές λειτουργίας ενός κράτους με ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Δεν μπορεί να ανήκουμε σε μια Ε.Ε. και να εξακολουθούμε να έχουμε κράτος «ανατολικής κοπής». Δεν μπορεί να έχουμε το ισχυρότερο νόμισμα του κόσμου στα χέρια μας και το κράτος μας να είναι τριτοκοσμικό. Το ευρώ θα μας «εκδικείται» κάθε λίγο και λιγάκι…
