Μια πόλη που συνήθισε στο «δε βαριέσαι». Μια πόλη που παρατηρεί σειρά θεμάτων να μένουν στάσιμα, που βλέπει υποσχέσεις που δόθηκαν πριν από 4 χρόνια να μένουν κενό γράμμα.
Mεγάλα και μικρότερα ζητήματα της πόλης των Χανίων, παραμένουν όχι απλά ίδια αλλά μάλλον χειρότερα, καθώς τα τελευταία χρόνια είτε δεν ασχολήθηκε μαζί τους η δημοτική Αρχή, είτε επιδείνωσε τις ήδη προβληματικές καταστάσεις.
Τα θέματα αυτά έρχονται στο προσκήνιο με αφορμή την προεκλογική περίοδο, κατά την οποία η απερχόμενη δημοτική Αρχή, επιχειρεί να παρουσιάσει μια “εικονική” πραγματικότητα, μιλώντας για μεγάλες αλλαγές που συντελέστηκαν.
Αλλαγές που δεν αποτυπώνονται ούτε στο σημερινό φωτογραφικό οδοιπορικό μας σε γωνιές της πόλης, ούτε στα χθεσινό. Την εικόνα της απραξίας συμπληρώνει η κατάσταση των αθλητικών χώρων της πόλης, που αναδείχθηκε ξανά το τελευταίο διάστημα.
Τέτοια απροσχημάτιστη παρέμβαση από εφημερίδα σε πολιτική αναμέτρηση νομίζω δεν υπάρχει πανελλαδικά. Ένας εκδότης (θέλει να) αποφασίζει για το ποιος θα εκλεγεί, εκβιάζοντας τον ένα και πουλώντας εκδούλευση στον άλλο.
Είναι όμως τόσο κοντόφθαλμοι, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, που δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι προτρέπουν τον κόσμο να ψηφίσει Σημαντηράκη, ακόμα και εάν δεν συμφωνούν μαζί του. Εγώ Σαρρή ψήφισα, θα ήθελα να ψηφίσω Μανιμανάκη αλλά το σκέφτομαι, μόνο και μόνο για να πάρουν ένα μάθημα οι αυτόκλητοι σωτήρες που νομίζουν ότι μπορούν να διαμορφώνουν τις εξελίξεις κατά το δοκούν…
Κοντός ψαλμός αλληλούια που λέει και ο σοφός λαός.
Περάσανε αγαπητέ μου οι εποχές που ξέρατε…