Η εκκένωση των κτηρίων της Μεραρχίας από την παράνομη κατάληψη των 16 χρόνων, άνοιξε συζήτηση για τον τρόπο αξιοποίησης των ιστορικών μνημείων.
Είναι γεγονός πως αν δεν εξεδιώκετο η κατάληψη, καμία απολύτως σχετική συζήτηση δεν θα υπήρχε. Όπως δεν υπήρξε τώρα και 16 χρόνια. Πιστεύω ότι, όπως είπε και η Άννα Διαμαντοπούλου σε συνέντευξή της στον Αντέννα δυτικής Κρήτης, θα έπρεπε να ηρεμήσουν τα πράγματα και μετά, σε κατάλληλο χρόνο, να υπάρξει συζήτηση για το αν μπορεί να υπάρξει αξιοποίηση και ποιά θα πρέπει να είναι αυτή.
Επειδή όμως η σχετική συζήτηση συνεχίζεται χωρίς νόημα για μένα, αφού οι όποιες προτάσεις μπορούσαν και έπρεπε να διατυπωθούν μέσα στα 16 χρόνια της κατάληψης, ή έστω πριν να υπογραφεί η όποια σύμβαση αξιοποίησης, νομίζω πως οι λύσεις του προβλήματος, μπορεί να είναι τέσσερις:
Η πρώτη, να υπαναχωρήσει η Σύγκλητος από τη σύμβαση που έχει υπογραφεί. Αυτή την λύση την έχει αποκλείσει η Σύγκλητος, ομόφωνα, ύστερα και από σχετική γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας, αφού η ζημιά του Πολυτεχνείου θα ήταν υπέρογκη, εξαιτίας των απαιτήσεων που θα εγείρει η εταιρεία. Απαιτήσεις για θετική βλάβη και τυχόν διαφυγόντα κέρδη.
Η δεύτερη, να υπαναχωρήσει η εταιρεία της σύμβασης, οπότε και δεν θα υποστεί καμία ζημιά το Πολυτεχνείο. Αυτή η λύση, χωρίς όμως να γνωρίζω τις διαθέσεις της εταιρείας, μου φαίνεται έως απίθανη.
Η τρίτη, να μην λάβει η εταιρεία τις σχετικές άδειες που απαιτούνται για την υλοποίηση της επένδυσης της, οπότε, και με βάση τους όρους της σύμβασης -όπως έχουν δημοσιευθεί- αυτή δεν θα ισχύσει και το Πολυτεχνείο δεν θα υποστεί καμία ζημιά.
Η τέταρτη λύση θα ήταν η άσκηση ενδίκου μέσου (αγωγής ή προσφυγής) ώστε να ακυρωθεί η μεταβίβαση της κυριότητας των κτιρίων στο Πολυτεχνείο ή να αναγνωρισθεί, ότι δήθεν, στην αγοραπωλησία, που έγινε από το Υπουργείο Οικονομικών, Διεύθυνση Δημόσιων Κτημάτων, με το από 27-10-1986 δηλωτικό, το οποίο από τότε έχει νόμιμα μεταγραφεί, υποκρύπτεται «παραχώρηση».
Για όποιον, φυσικά, γνωρίζει λίγα νομικά, όπως π.χ. εγώ, η λύση αυτή δεν έχει καμία απολύτως νομική βάση. Γι’ αυτό άλλωστε και η ομάδα των συμπολιτών μας «εναντίον της ξενοδοχοποίησης» γράφει ότι «θα μελετηθεί η δυνατότητα προσφυγής κατά της απόφασης της Συγκλήτου.» Αξίζει όμως να επιχειρηθεί, αφού έτσι οι αντιρρησίες της κυριότητας του Πολυτεχνείου θα λάβουν δικαστική απάντηση στα όσα, ιστορικής αξίας ,ίσως, ασφαλώς όμως όχι νομικής γράφουν για “παραχώρηση 296 τ.μ.” σε μίσθωση του 1979 η οποία «απαγορεύει στο Πολυτεχνείο την χρησιμοποίηση των κτιρίων για άλλους σκοπούς». Και άρα το από 27-10-1986 πωλητήριο είναι “άκυρο” ή «υποκρύπτεται παραχώρηση.» Ας την επιχειρήσουν όμως. Η δικαστική απόφαση σίγουρα δεν θα τους ικανοποιήσει. Αλλά στο κάτω-κάτω θα χάσουν μόνο τα λεφτά τους.
Βέβαια, υπάρχει μία πέμπτη λύση: Η δήθεν, «πολιτική λύση» η οποία, φυσικά, είναι ανέφικτη. Και είναι ανέφικτη α) γιατί υπάρχει το αυτοδιοίκητο των ανώτατων ιδρυμάτων και β) γιατί πρέπει να αναρωτηθούν οι θιασώτες της λύσης αυτής: Ποιός είναι αρμόδιος για να ανατρέψει μία απόφαση της Συγκλήτου; Ο Υπουργός Παιδείας; Ο όποιος πρωθυπουργός; Ο υπουργός Πολιτισμού; Ποιός; Ή αρμόδια, είναι μόνο τα δικαστήρια οπότε και πάλι δεν υπάρχει πολιτική λύση αλλά μόνο νομική, η οποία όπως παραπάνω, δεν οδηγεί πουθενά.
Και, με την ευκαιρία:
Τα 6 εκατομμύρια ευρώ που είχαν «διατεθεί» για την αποκατάσταση των Ιταλικών Στρατώνων υπάρχουν πουθενά;; Βέβαια, σ’ εκείνους δεν υπήρχε κατάληψη: Ίσως γι’ αυτό να μην ενδιαφέρεται κανένας…
Όσων αφορά λοιπόν στην τρίτη λύση, ας την πούμε “αναίμακτη”, ποια είναι αυτή η υπηρεσία που είναι καθ’ ύλην αρμόδια για την αδειοδότηση της επενδυτικής εταιρείας; Είναι Ελληνική ή οχι; Γιατί αν είναι εγχώρια τότε ποιο είναι το πρόβλημα; Μήπως περνάει και από το ΚΑΣ; Μου φαίνεται οξύμωρο ενώ συζητάμε για αρχαιολογικό χώρο να μην αφορά αυτή η υπόθεση το ΚΑΣ και την Κεντρική Αρχαιολογική Υπηρεσία. Ο λόφος όμως, είναι ή όχι αποδεδειγμένα αρχαιολογικός χώρος; Αυτό θα το αποφανθούν οι ειδικοί; Αυτοί με ποιους είναι, με το “θεριό” ή με το “Γιάννη”;
Μετά την νομική τοποθέτηση επί του θέματος έχω να πω ότι βαρύνουσα λύση είναι η οικονομική εκμετάλλευση από νόμιμο φορέα που θα έχει την ευθύνη για όποια εξέλιξη και οποιαδήποτε στιγμή θα είναι ελεγχόμενη για οτιδήποτε είναι ενάντια των συμφερόντων του Πολυτεχνείου και κατ επέκταση του χανιώτικου λαού.Αυτή η λύση σαφώς είναι αποδεκτή από το νάναι υπό κατάληψη ένας αρχαιολογικός χώρος που δεν ελέγχεται από κανέναν και δεν είναι υπεύθυνος κανείς, και σ αυτήν την περίπτωση εκτός από τις φθορές που προκαλούνται από την ανθρώπινη παρουσία και μόνο, ακόμη και με την έλευση του Χρόνου χωρίς την απαραίτητη συντήρηση προκαλούνται φθορές!.